سوال مطالعه مروری: آیا استفاده از کورتیکواستروئیدهای ادجوانت در نوزادان مبتلا به مننژیت باکتریایی خطر مرگ‌ومیر و احتمال بروز عواقب تکامل سیستم عصبی را کاهش می‌دهد؟
پیشینه: مننژیت نوزادی یک علت شایع مرگ و ناتوانی طولانی‌مدت میان کودکان در همه مکانی، به ویژه در کشورهای در حال توسعه، است. در این مرور، فواید و بی‌خطری (safety) مصرف کورتیکواستروئیدهای ادجوانت را در درمان مننژیت نوزادی بررسی کردیم.
ویژگی‌های مطالعه: دو مطالعه را برای ورود شناسایی کردیم.
نتایج: ما دریافتیم که استفاده از استروئید برای نوزادان مبتلا به مننژیت ممکن است تعداد کودکانی را که در اثر این بیماری می‌میرند یا ناشنوا می‌شوند، کاهش دهد. با این حال، بیشتر این مزیت فقط در یک کارآزمایی مشاهده شد. در حال حاضر، به نظر می‌رسد که استروئیدها برای پیشگیری از تاخیر در رشد و تکامل نوزادان مبتلا مفید نیستند. از آنجایی که شواهد یافت شده، محدود و دارای کیفیت بسیار پائین بودند و ممکن است با انتشار نتایجی با استفاده از مطالعات بزرگ‌تر و بهتر طراحی شده تغییر کنند، قادر به نتیجه‌گیری نبودیم.
داده‌هایی با کیفیت بسیار پائین از دو کارآزمایی تصادفی‌سازی شده و کنترل شده نشان می‌دهند که کاهش مرگ‌ومیر و افت شنوایی ممکن است ناشی از استفاده از استروئیدهای ادجوانت در کنار آنتی‌بیوتیک درمانی استاندارد برای درمان بیماران مبتلا به مننژیت نوزادی باشند. هنوز فایده‌ای از نظر کاهش عواقب نورولوژیکی دیده نشده است. محققانی که مایل هستند این یافته‌ها را روشن کنند، باید کارآزمایی‌هایی را با طراحی قوی‌تر و با تعداد بیشتری از شرکت‌کنندگان، ارزیابی پیامدهای مرتبط‌تر و ارائه پیگیری کافی، انجام دهند.
مننژیت باکتریایی یکی از علل مهم موربیدیتی و مورتالیتی نوزادان و کودکان در بسیاری از کشورهای جهان، به ویژه در کشورهای در حال توسعه، است. در برخی موارد، کودکان بهبود می‌یابند اما دچار عواقب نورولوژیکی آن، مانند کاهش شنوایی، تاخیر رشد و اختلال شناختی می‌شوند.
ارزیابی اثربخشی و بی‌خطری (safety) مصرف کورتیکواستروئیدهای ادجوانت در کاهش مرگ‌ومیر و عوارض نورولوژیکی در نوزادان مبتلا به مننژیت باکتریایی.
پایگاه مرکزی ثبت کارآزمایی‌های کنترل شده کاکرین (CENTRAL؛ 2015، شماره 7)، MEDLINE از طریق PubMed (1966 تا جولای 2015)، African Index Medicus (تا ژانویه 2015)، Cumulative Index to Nursing and Allied Health Literature (CINAHL) (تا جولای 2015)، EMBASE (تا جولای 2015) و متا رجیستر از کارآزمایی‌های کنترل شده (m RCT) را برای یافتن کارآزمایی‌های در حال انجام جست‌وجو کردیم.
همه کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده (randomised controlled trials; RCTs) یا شبه-RCTها از کورتیکواستروئیدهای ادجوانت برای درمان نوزادان مبتلا به مننژیت باکتریایی.
دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم داده‌ها را در مورد روش‌های انجام، شرکت‌کنندگان، مداخلات و پیامدها (مرگ به هر علتی تا زمان ترخیص از بیمارستان، وجود ناشنوایی حسی‌عصبی (sensorineural deafness) در یک سال و وجود نواقص نورولوژیکی یا تاخیر رشد در دو سال، عوارض جانبی)، ارزیابی و استخراج کردند. در جایی که مناسب بود، خطر نسبی (RR)، تفاوت خطر (risk difference)، و تعداد افراد مورد نیاز جهت درمان تا بروز یک پیامد مضر بیشتر (number needed to treat for an additional harmful outcome; NNTH) یا تعداد افراد مورد نیاز جهت درمان تا حصول یک پیامد مضر بیشتر (NNTH) محاسبه شدند. کیفیت شواهد را با استفاده از ابزار ارزیابی خطر سوگیری (bias) کاکرین و سیستم درجه‌بندی توصیه، ارزیابی، توسعه و ارزشیابی (Grading of Recommendations Assessment, Development and Evaluation; GRADE) ارزیابی کردیم.
دو کارآزمایی را با 132 شرکت‌کننده پیدا کردیم که معیارهای ورود ما را برآورده کردند. یکی از کارآزمایی‌های وارد شده، شبه-تصادفی‌سازی شده بود.
کورتیکواستروئیدهای ادجوانت خطر مرگ را کاهش دادند (RR معمول (typical): 0.46؛ 95% CI؛ 0.24 تا 0.88؛ RD معمول: 0.19-؛ 95% CI؛ 0.33- تا 0.04-؛ NNTB = 6؛ دو مطالعه، 132 شرکت‌کننده، شواهد با کیفیت بسیار پائین) اما تاثیر معنی‌داری بر تعداد نوزادان مبتلا به ناشنوایی حسی‌عصبی در دو سال نداشتند (RR: 1.80؛ 95% CI؛ 0.18 تا 18.21؛ RD: 0.04؛ 95% CI؛ 0.12- تا 0.21؛ یک مطالعه، 38 شرکت‌کننده، شواهد با کیفیت پائین). در یک کارآزمایی، دگزامتازون احتمال کاهش شنوایی را در چهار تا 10 هفته پس از ترخیص کاهش داد (RR: 0.41؛ 95% CI؛ 0.17 تا 0.98؛ RD: -0.25؛ 95% CI؛ 0.48- تا 0.01-؛ یک مطالعه، 59 شرکت‌کننده، شواهد با کیفیت پائین). داده‌های گزارش شده در مورد دیگر پیامدها مورد نظر، کافی نبودند.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.