فعالیت بدنی ناکافی، منجر به افزایش خطر ابتلا به شماری از بیماری‌های مزمن، و مشکلات جسمانی و روانی می‌شود. انجام فعالیت بدنی منظم باید برای همه بزرگسالان هدف بوده و می‌تواند مزایایی برای سلامت اجتماعی، عاطفی و جسمانی داشته باشد. اکثر بزرگسالان در سطوح توصیه شده فعال نیستند. ما به بررسی مطالعاتی پرداختیم که دو رویکرد را برای ارتقای فعالیت بدنی (رو-در-رو همراه با یک متخصص در برابر استفاده از فناوری‌هایی که تجویز از راه دور را امکان‌پذیر می‌کنند) مقایسه کردند تا تصمیم بگیریم که کدام رویکرد بهتر است. از کارهای دیگر می‌دانیم که هر دو رویکرد موفقیت‌آمیز هستند. فقط یک مطالعه را با شرکت 225 بزرگسال به ظاهر سالم در منابع علمی پزشکی پیدا کردیم که به سوال ما پاسخ دهند. بنابراین، هنوز در مورد این که کدام رویکرد برای ارتقای فعالیت بدنی و تناسب قلبی-تنفسی بهترین است، در تردید هستیم. هم‌چنین، نمی‌توانیم درباره عوارض جانبی و تاثیر روش ارائه مداخله، اظهارنظر کنیم.
برای ارزیابی اینکه در ترویج PA، مداخلات رو-در-رو موثرتر هستند یا رویکردهای راه دور و وب 2.0، شواهد کافی وجود ندارد.
مداخلات رو-در-رو برای ارتقای فعالیت بدنی (physical activity; PA) همچنان به محبوبیت خود ادامه می‌دهند زیرا رویکردهای راه دور و وب 2.0 به سرعت در حال ظهور هستند، اما مطمئن نیستیم که کدام رویکرد در دستیابی به تغییرات پایدار طولانی-مدت موثرتر است.
مقایسه اثربخشی مداخلات رو-در-رو در مقابل مداخلات از راه دور و وب 2.0 برای ارتقاء PA در بزرگسالان ساکن در جامعه (سن 16 سال و بالاتر).
ما CENTRAL؛ MEDLINE؛ EMBASE؛ CINAHL و برخی دیگر از بانک‌های اطلاعاتی را جست‌وجو کردیم (از نخستین تاریخ‌های دسترسی به اطلاعات تا اکتبر 2012). فهرست منابع مقالات مرتبط بررسی شدند. هیچ محدودیتی از نظر زبان مقاله اعمال نشد.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی‌شده که مداخلات PA رو-در-رو را در مقابل مداخلات از راه دور و وب 2.0 برای بزرگسالان ساکن در جامعه مقایسه کردند. مطالعاتی را وارد کردیم که مداخله‌ای را که اصولا رو-در-رو ارائه شد، با مداخله‌ای مقایسه کردند که اصولا از راه دور و روش‌های وب 2.0 استفاده کردند. برای ارزیابی تغییر رفتار در طول زمان، مطالعات وارد شده دوره پیگیری حداقل 12 ماه از شروع مداخله تا حصول نتایج نهایی داشتند. مطالعاتی را حذف کردیم که در صورت عدم استفاده از آنالیز قصد درمان (intention-to-treat)، بیش از 20% افراد را در دوره پیگیری از دست دادند.
حداقل دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم، کیفیت هر مطالعه را ارزیابی کرده و داده‌ها را استخراج کردند. مقالات غیر-انگلیسی زبان با کمک مترجمی مرور شدند که متخصص اپیدمیولوژی بود. برای به‌دست آوردن اطلاعات بیشتر در صورت نیاز، با نویسندگان مطالعه تماس گرفته شد. تفاوت‌های میانگین استاندارد شده (SMDs) و 95% فاصله اطمینان (CI)، برای معیارهای پیوسته تناسب قلبی-تنفسی محاسبه شدند.
یک مطالعه 225 بزرگسال به ظاهر سالم را وارد کرد که معیارهای ورود را به مطالعه داشتند. این مطالعه در کشوری با درآمد بالا انجام شد. از 27,299 مورد، متن کامل 193 مقاله برای بررسی از نظر معیارهای ورود، بازیابی شدند. با این حال، فقط یک مقاله وجود داشت که واجد معیارهای ورود بود. این مطالعه، تاثیر یک مداخله PA را بر تناسب قلبی- تنفسی گزارش کرد. هیچ گزارشی در مورد PA، کیفیت زندگی، یا هزینه-اثربخشی وجود نداشت. تفاوت بین بازوهای کنترل از راه دور و وب 2.0 در مقابل بازوی رو-در-رو معنی‌دار نبود (SMD: -0.02؛ 95% CI؛ 0.30- تا 0.26؛ شواهد با کیفیت بالا). خطر سوگیری (bias) در مطالعه وارد شده، در سطح پائین ارزیابی شد، و هیچ شواهدی از افزایش خطر بروز عوارض جانبی وجود نداشت.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.