پیشینه
گال (scabies) یک عفونت انگلی شایع است. این بیماری توسط یک کنه، به نام Sarcoptes scabiei گونه hominis ایجاد می‌شود، که به عنوان کنه خارش انسانی نیز شناخته شده، و برای زنده ماندن به انسان وابسته است. گال پوسته‌دار (یا گال نروژی (Norwegian)) توسط همین کنه ایجاد می‌شود، اما در افرادی که سیستم ایمنی آنها به خوبی کار نمی‌کند، مانند بیماران پیوندی که تحت درمان با عوامل سرکوب کننده سیستم ایمنی قرار دارند، افراد معتاد به الکل یا دیگر افراد بیمار، دیده می‌شود. عفونت گال از طریق تماس پوستی از فردی به فرد دیگر سرایت می‌کند. به همین دلیل است که در مناطقی با بهداشت ضعیف یا ازدحام بیشتر، شیوع دارد. گال در کشورهایی با درآمد بالا تمایل دارد میان تماس‌های خانوادگی، میان افراد ساکن در مراکز اقامتی، یا میان بیماران و کارکنان بیمارستان‌ها گسترش یابد. افراد ممکن است چندین هفته پیش از بروز نشانه‌ها به این کنه‌ها آلوده شده باشند. در این مدت امکان سرایت عفونت به افراد دیگر وجود دارد. در نتیجه برای افرادی که در تماس با موارد مشکوک عفونت گال قرار دارند، اغلب برای پیشگیری از ایجاد نشانه‌ها، درمان‌های پیشگیرانه انجام می‌شود. هدف از درمان پیشگیرانه نیز پیشگیری از گسترش بیشتر عفونت و جلوگیری از عفونت مجدد فردی است که منبع عفونت بوده است. این مرور اهمیت زیادی دارد، زیرا پیش از انجام این مرور نمی‌توانستیم بگوییم که استفاده از درمان پیشگیرانه کمک‌کننده است.
این پژوهش چه می‌گوید؟
ما برای یافتن مطالعاتی جست‌وجو کردیم که در آنها افرادی که با بیماران مبتلا به گال در تماس بوده‌اند تحت درمان دارویی قرار گرفته، یا در مورد رعایت بهداشت شخصی برای جلوگیری از گسترش عفونت گال، توصیه شده‌اند. ما همچنین خواستیم مطالعات به گونه‌ای طراحی شده باشند که درمان دریافت‌شده توسط شرکت‌کنندگان (اعم از دارو یا توصیه) به‌طور تصادفی تعیین شده باشد. ما هیچ مطالعه‌ای را پیدا نکردیم که این معیارها را برآورده کرده باشد.
نتیجه‌گیری‌های نویسندگان
در حال حاضر هیچ شواهدی وجود ندارد که بگوید درمان یا توصیه به افرادی که با بیماران مبتلا به گال در تماس بوده‌اند در پیشگیری از گسترش عفونت گال موثر بوده است. ما به محققانی نیاز داریم تا مطالعاتی را با افرادی انجام دهند که ممکن است در تماس پوستی با فردی بوده‌اند که طی شش هفته گذشته به عفونت گال مبتلا شده است. نیمی از این افراد باید تحت درمان پیشگیرانه قرار گیرند و نیمی دیگر، درمان متفاوت. باید به‌طور تصادفی مشخص شود چه کسی چه درمانی را دریافت کند، تا دو گروه واقعا از هر نظر مشابه باشند، به جز درمانی که دریافت کردند.
تاثیرات ارائه درمان‌های پیشگیرانه برای موارد تماس با افراد مبتلا به گال برای پیشگیری از ابتلا به عفونت ناشناخته است. ما به انجام RCTهایی با طراحی خوب برای بررسی استفاده از اقدامات پیشگیرانه در جهت پیشگیری از انتقال گال نیاز داریم که با افرادی که فرصت تماس طولانی‌مدت پوستی را طی شش هفته قبل با یک مورد شاخص داشتند، مانند اعضای خانواده، کارکنان بخش مراقبت‌‌های سلامت یا پرسنل مراکز مراقبتی، انجام شوند.
بیماری گال یا جرب (scabies) که توسط Sarcoptes scabiei گونه hominis یا کنه خارش انسانی (human itch mite) ایجاد می‌شود، یک عفونت انگلی شایع است. در حالی که هر کسی ممکن است به این بیماری مبتلا شود، باعث ایجاد عوارض قابل توجهی در میزبان‌های دچار نقص سیستم ایمنی شده و به راحتی میان میزبان‌های انسانی که در شرایط ازدحام بیش از حد زندگی کرده یا بهداشت نامناسب دارند، پخش می‌شود. شایع‌ترین نشانه گزارش شده آن، خارش است که در شب بدتر می‌شود. از آنجایی که نشانه‌ها به واکنش آلرژیک به کنه نسبت داده می‌شود، معمولا میان چهار تا شش هفته پس از عفونت اولیه ایجاد می‌شوند. بنابراین، افراد ممکن است برای مدتی پیش از بروز نشانه‌ها، آلوده باشند. این افراد در طول این مدت، در حالی که بدون علامت هستند، ممکن است عفونت را به دیگرانی که با آنها در تماس نزدیک قرار دارند، گسترش دهند. در نتیجه، معمولا توصیه می‌شود زمانی که یک مورد شاخص در حال درمان است، سایر افرادی که در تماس نزدیک با وی بوده‌اند نیز تحت درمان قرار گیرند.
ارزیابی تاثیرات مداخلات پیشگیرانه برای تماس‌های افراد مبتلا به گال به منظور پیشگیری از بروز عفونت در آنها.
بانک‌های اطلاعاتی الکترونیکی (پایگاه ثبت تخصصی گروه مرور بی‌خطری و سلامت شغلی در کاکرین، CENTRAL ( کتابخانه کاکرین) ؛ MEDLINE (Ovid)؛ Pubmed؛ EMBASE؛ LILACS؛ CINAHL؛ OpenGrey و WHO ICTRP) را تا نوامبر 2013 جست‌وجو کردیم.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده (randomised controlled trials; RCTs) یا RCTهای خوشه‌ای (cluster) که مداخلات پیشگیرانه‌ای را که به تماس‌های موارد شاخص با عفونت گال ارائه شدند، مقایسه کردند. مداخلات با یکدیگر، یا با دارونما (placebo) یا عدم درمان مقایسه شدند. هم درمان دارویی و هم درمان غیردارویی قابل قبول بودند.
دو نویسنده قصد داشتند داده‌های دو حالتی (dichotomous data) (ابتلا به عفونت یا عدم ابتلا به عفونت) را برای تاثیرات مداخلات استخراج کرده و آنها را به صورت خطر نسبی (RR) با 95% فاصله اطمینان گزارش کنند. ما قصد داشتیم هر گونه پیامد نامطلوب را به‌طور مشابه گزارش کنیم.
هیچ کارآزمایی‌ای را در این مرور وارد نکردیم. از 29 مطالعه بالقوه مرتبط، تعداد 16 RCT را حذف کردیم زیرا داده‌های موارد تماس گزارش نشده یا فقط در ترکیب با پیامدهای موارد شاخص گزارش شدند. تعداد 11 مطالعه دیگر را حذف کردیم زیرا آنها RCT نبودند. همچنین یک مطالعه را حذف کردیم چون همه افراد در ابتدا و در دوره پیگیری مورد بررسی قرار نگرفتند، و مطالعه دیگر در قالب مطالعه موردی بود.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.