استراتژی جست‌وجو 31,767 رکورد را شناسایی کرد؛ پس از غربالگری، 90 گزارش متن کامل از نظر واجد شرایط بودن ارزیابی شدند. تعداد 67 کارآزمایی را وارد کردیم (از 76 گزارش)، که 8506 زن را وارد کردند؛ تعداد زنانی که در آنالیزها شرکت کردند، میان پیامدها بسیار متفاوت بودند، به طوری که بررسی غلظت هموگلوبین در نقطه پایانی مطالعه، پیامدی با بیشترین تعداد شرکت‏‌کنندگان آنالیز شده بود (6861 زن). فقط 10 مطالعه با خطر سوگیری (bias) پائین در نظر گرفته شدند، اکثر مطالعات جزئیات کافی را در مورد کیفیت کارآزمایی ارائه ندادند.

احتمال بروز کم‌خونی میان زنان دریافت کننده آهن در پایان مداخله در مقایسه با زنان گروه کنترل، به‌طور قابل‌توجهی کمتر بود (خطر نسبی (RR): 0.39؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.25 تا 0.60، 10 مطالعه، 3273 زن، شواهد با کیفیت متوسط). زنان دریافت کننده آهن، غلظت بالاتر هموگلوبین را نسبت به زنان گروه کنترل در پایان مداخله نشان دادند (تفاوت میانگین (MD): 5.30؛ 95% CI؛ 4.14 تا 6.45، 51 مطالعه، 6861 زن، شواهد با کیفیت بالا). زنان دریافت کننده آهن در مقایسه با زنان گروه کنترل، با خطر کمتر کمبود آهن روبه‌رو بودند (RR: 0.62؛ 95% CI؛ 0.50 تا 0.76، 7 مطالعه، 1088 زن، شواهد با کیفیت متوسط). فقط یک مطالعه (55 زن) به‌طور خاص کم‌خونی ناشی از فقر آهن را گزارش کرد و هیچ مطالعه‌ای به مورتالیتی اشاره نداشت. هفت کارآزمایی با حضور 901 زن در مورد «هر گونه عارضه جانبی» گزارش کرده و افزایش کلی شیوع عوارض جانبی ناشی از مصرف مکمل‌های آهن را شناسایی نکردند (RR: 2.14؛ 95% CI؛ 0.94 تا 4.86، شواهد با کیفیت پائین). پنج مطالعه با حضور 521 زن، به افزایش شیوع عوارض گوارشی در زنان مصرف کننده آهن اشاره نکردند (RR: 1.99؛ 95% CI؛ 1.26 تا 3.12، شواهد با کیفیت پائین). شش مطالعه که 604 زن را وارد کردند، افزایش شیوع مدفوع شل/اسهال را شناسایی کردند (RR: 2.13؛ 95% CI؛ 1.10 تا 4.11، شواهد با کیفیت بالا)؛ هشت مطالعه با ورود 1036 زن، افزایش شیوع مدفوع سفت/یبوست را گزارش کردند (RR: 2.07؛ 95% CI؛ 1.35 تا 3.17، شواهد با کیفیت بالا). هفت مطالعه که 1190 زن را بررسی کردند، شواهدی را مبنی بر افزایش شیوع درد شکم میان زنان تصادفی‌سازی شده برای مصرف آهن به دست آوردند (RR: 1.55؛ 95% CI؛ 0.99 تا 2.41، شواهد با کیفیت پائین). هشت مطالعه با حضور 1214 زن، شواهدی را مبنی بر افزایش شیوع تهوع میان زنان تصادفی‌سازی شده برای مصرف آهن نیافتند (RR: 1.19؛ 95% CI؛ 0.78 تا 1.82). وجود شواهدی مبنی بر اینکه مکمل آهن باعث بهبود عملکرد شناختی در زنان می‌شود، نامطمئن است، زیرا مطالعات قابل متاآنالیز نبودند و مطالعات فردی نتایج متناقضی را گزارش کردند. مصرف مکمل آهن حداکثر و کمتر از حداکثر عملکرد ورزشی را بهبود بخشیده، و به نظر می‌رسد خستگی علامت‌دار را کاهش می‌دهد. اگرچه به دلیل وجود تفاوت در گزارش‌دهی نمی‌توان پایبندی به درمان را به‌طور رسمی متاآنالیز کرد، تفاوت آشکاری در پایبندی به درمان میان زنان تصادفی‌سازی شده به گروه دریافت آهن و گروه کنترل وجود نداشت.