رزکسیون پروستات از طریق مجرای ادراری به‎ روش دو قطبی (bipolar) در مقابل روش تک‌قطبی (monopolar) برای علائم مربوط به دستگاه ادراری تحتانی ثانویه تا انسداد خوش‎‌خیم پروستات

سوال مطالعه مروری

جراحی با استفاده از تکنولوژی دو قطبی (bipolar) در مقایسه با تکنولوژی سنتی تک‌قطبی (monopolar) برای مردانی با پروستات بزرگ‎‌شده که مشکلاتی را در دفع ادرار ایجاد کرده، چگونه مقایسه می‎‌شود؟

پیشینه

افراد مبتلا به پروستات بزرگ‎‌شده مشکلاتی را در دفع ادرار دارند. این امر به این دلیل اتفاق می‎‌افتد که پروستات بزرگ‎‌شده روی لوله ادراری که از طریق آن ادرار از مثانه خارج می‎‌شود، فشار وارد می‎‌کند. یکی از گزینه‎‌های درمانی این وضعیت، جراحی تلسکوپی است که از آن برای برداشتن بافت پروستات و آزاد کردن انسداد استفاده می‎‌شود. این عمل به‌طور سنتی با استفاده از یک تکنولوژی به نام TURP (کوتاه شده برای «رزکسیون پروستات از طریق مجرای ادراری (transurethral resection of the prostate)») تک‌قطبی انجام می‌‎شود. اخیرا، تکنیکی به نام TURP دو قطبی توسعه داده شده است. این رویکرد از نمک به‎‌جای دیگر مایعات آبکی استفاده ‎می‎‌کند و ممکن است مردان را در معرض خطر کمتری از ابتلا به مشکلی به نام سندرم TUR، که یک عارضه نادر اما بالقوه جدی بوده و ناشی از جذب مایعات است، قرار دهد، اما مشخص نیست چطور این دو روش به‎‌طور کلی با هم مقایسه می‎‌شوند.

این مرور تا چه زمانی به‌روز‌رسانی شده‌ است؟

مطالعاتی که در این مطالعه مروری وارد شدند، مواردی هستند که از طریق جست‌وجو در بانک اطلاعاتی الکترونی که در 19 مارچ 2019 انجام شد، در دسترس قرار گرفتند.

ویژگی‌های مطالعه

ما منابع علمی پزشکی را برای کارآزمایی‎‌های بالینی تا 19 مارچ 2019 جست‌وجو کردیم. ما 59 کارآزمایی تصادفی‌‎سازی شده را پیدا کردیم که BTURP را با MTURP مقایسه کردند. این مطالعات در مجموع 8924 بیمار را وارد کردند. طولانی‌‎ترین دوره پیگیری برای پیامدهای مورد نظر، 12 ماه پس از درمان بود.

نتایج کلیدی

در مقایسه با MTURP، روش BTURP احتمالا منجر به کاهش مشابهی در علائم ادراری و دردسر می‎‌شود.

BTURP احتمالا هر دو خطر سندرم TUR و نیاز به ترانسفیوژن خون را اندکی کاهش می‎‌دهد.

عملکرد نغوظ پس از هر دو روش احتمالا مشابه است، همان‎طور که خطر بی‎‌اختیاری ادرار و نیاز به عمل مجدد مشابه هستند.

کیفیت شواهد

کیفیت شواهد برای پیامدهای توانایی دفع ادرار، دردسر و زحمت بیمار، سندرم TUR، نیاز به ترانسفیوژن خون، و عملکرد نغوظ، متوسط در نظر گرفته شد. کیفیت شواهد برای پیامدهای نشت (leakage) ادرار پس از پروسیجر و نیاز به پروسیجر مجدد، پایین بود.

نتیجه‌گیری‌های نویسندگان: 

BTURP و MTURP احتمالا علائم اورولوژیکی را، هر دو با یک درجه مشابه، بهبود می‎‌بخشند. BTURP احتمالا هر دو مورد سندرم TUR و ترانسفیوژن خون پس از جراحی را، در مقایسه با MTURP، اندکی کاهش می‌‎دهد. تاثیر هر دو پروسیجر روی عملکرد نغوظ احتمالا مشابه است. شواهد موجود با قطعیت متوسط برای پیامدهای اصلی این مطالعه مروری نشان می‌‎دهد که نیازی به انجام RCTهای بیشتر برای مقایسه BTURP با MTURP وجود ندارد.

خلاصه کامل را بخوانید...
پیشینه: 

رزکسیون پروستات از طریق مجرای ادراری (TURP)، یک روش جراحی به‌‎خوبی تثبیت‎‌شده برای مردان مبتلا به علائم دستگاه ادراری تحتانی (LUTS) ثانویه به انسداد خوش‌‎خیم پروستات (BPO) است. این عمل به‎‌طور سنتی به‎‌عنوان TURP تک‌قطبی (MTURP) ارائه شده، اما موربیدیتی مرتبط با MTURP منجر به معرفی دیگر تکنیک‎‌های جراحی شده است. در TURP دوقطبی (bipolar TURP; BTURP)، انرژی بین الکترودها در محل رزکتوسکوپ (resectoscope) محدود شده و امکان استفاده از محیط آبیاری فیزیولوژیکی را فراهم می‎‌آورد. در مورد تفاوت‎‌های بین این روش‎‌های جراحی از نظر پیامدهای بیمار، عدم قطعیت وجود دارد.

اهداف: 

مقایسه اثرات TURP دو قطبی و تک‌قطبی.

روش‌های جست‌وجو: 

یک جست‌‎وجوی علمی الکترونیکی نظام‎‌مند جامع تا 19 مارچ 2019 از طریق CENTRAL؛ MEDLINE؛ Embase؛ ClinicalTrails.gov؛ PubMed؛ و WHO ICTRP انجام شد. جست‎‌وجوی دستی چکیده مقالات کنفرانس‌‎های مهم اورولوژی و فهرست منابع کارآزمایی‎‌های واردشده، مطالعات مروری نظام‎‌مند، و گزارش‌های ارزیابی تکنولوژی سلامت برای شناسایی دیگر مطالعات بالقوه واجد شرایط، انجام شد. هیچ‌گونه محدودیت‌های زبانی اعمال نشدند.

معیارهای انتخاب: 

کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده (randomised controlled trials; RCTs) که به مقایسه TURP تک‌قطبی و دو قطبی در مردان (> 18 سال) برای مدیریت LUTS ثانویه به BPO پرداختند.

گردآوری و تجزیه‌وتحلیل داده‌ها: 

دو نویسنده مستقل مطالعه مروری منابع علمی را غربالگری کرده، داده‎‌ها را استخراج کرده، و RCTهای واجد شرایط را برای خطر سوگیری (bias) ارزیابی کردند. تجزیه‎‌وتحلیل‌های آماری مطابق با دستورالعمل‎‌های آماری ارائه شده در کتابچه راهنمای کاکرین برای مرورهای سیستماتیک مداخلات انجام شدند. کیفیت شواهد (QoE)، مطابق با رویکرد GRADE رتبه‎‌بندی شدند.

نتایج اصلی: 

در مجموع، 59 RCT با 8924 شرکت‎‌کننده وارد شدند. میانگین سنی شرکت‌کنندگان وارد شده از 59.0 تا 74.1 سال بود. متوسط حجم پروستات از 39 میلی‎‌لیتر تا 82.6 میلی‎‌لیتر بود.

پیامدهای اولیه

زمانی‎ که علایم اورولوژیکی با نمره بین‎‌المللی علامت پروستات (IPSS) در مدت 12 ماه، بر مبنای یک مقیاس 0 تا 35، که نمرات بالاتر نشان‌‎دهنده علائم بدتر است، اندازه‎‌گیری شد، نشان داد که BTURP در مقایسه با MTURP منجر به تفاوت بسیار کمی شده یا هیچ تفاوتی را ایجاد نمی‎‌کند (تفاوت میانگین (MD): 0.24-؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.39- تا 0.09-؛ شرکت‎‌کنندگان = 2531؛ RCTs = 16؛ I² = 0%؛ شواهد با قطعیت متوسط (CoE)؛ که به دلیل محدودیت‎‌های مطالعه، کاهش سطح پیدا کرد).

زمانی‎ که دردسر و زحمت بیمار با نمره کیفیت زندگی مرتبط با سلامت (HRQoL) در مدت 12 ماه، بر مبنای یک مقیاس 0 تا 6، که نمرات بالاتر نشان‌‎دهنده دردسر بزرگ‌تر است، اندازه‎‌گیری شد، نشان داد که BTURP در مقایسه با MTURP منجر به تفاوت بسیار کمی شده یا هیچ تفاوتی را ایجاد نمی‎‌کند (MD: -0.12؛ 95% CI؛ 0.25- تا 0.02-؛ شرکت‎‌کنندگان = 2004؛ RCTs = 11؛ I² = 53%؛ شواهد با قطعیت متوسط (CoE)؛ که به دلیل محدودیت‎‌های مطالعه، کاهش سطح پیدا کرد).

BTURP در مقایسه با MTURP، حوادث سندرم رزکسیون را از طریق مجرای ادراری (TUR) اندکی کاهش می‎‌دهد (خطر نسبی (RR): 0.17؛ 95% CI؛ 0.09 تا 0.30؛ شرکت‎کنندگان = 6745؛ RCTs = 44؛ I² = 0%؛ CoE متوسط، که به دلیل محدودیت‎‌های مطالعه، کاهش سطح پیدا کرد). این میزان، معادل با 20 حادثه کمتر از سندرم TUR در هر 1000 شرکت‎‌کننده است (95% CI؛ 22 مورد کمتر تا 17 مورد کمتر).

پیامدهای ثانویه

BTURP در مقایسه با MTURP، ممکن است خطر بی‎‌اختیاری ادراری مشابهی در مدت 12 ماه داشته باشد (RR: 0.20؛ 95% CI؛ 0.01 تا 4.06؛ شرکت‎‌کنندگان = 751؛ RCTs = 4؛ I² = 0%؛ CoE پایین، که به دلیل محدودیت‎‌های مطالعه و عدم دقت، کاهش سطح پیدا کرد). این میزان، معادل با 4 حادثه کمتر از بی‎‌اختیاری ادرار در هر 1000 شرکت‎‌کننده است (95% CI؛ 5 مورد کمتر تا 16 مورد بیش‎تر).

BTURP در مقایسه با MTURP، احتمالا ترانسفیوژن‌های خون را اندکی کاهش می‌‎دهد (RR: 0.42؛ 95% CI؛ 0.30 تا 0.59؛ شرکت‎‌کنندگان = 5727؛ RCTs = 38؛ I² = 0%؛ CoE متوسط، که به دلیل محدودیت‎‌های مطالعه، کاهش سطح پیدا کرد). این میزان، معادل با 28 حادثه کمتر از ترانسفیوژن خون در هر 1000 شرکت‎‌کننده است (95% CI؛ 34 مورد کمتر تا 20 مورد کمتر).

BTURP ممکن است منجر به میزان‎‌های مشابهی از TURP مجدد شود (RR: 1.02؛ 95% CI؛ 0.44 تا 2.40؛ شرکت‎‌کنندگان = 652؛ RCTs = 6؛ I² = 0%؛ CoE پایین، که به دلیل محدودیت‎‌های مطالعه و عدم دقت، کاهش سطح پیدا کرد). این میزان، معادل با یک مورد بیش‎تر TURP مجدد در هر 1000 شرکت‎‌کننده است (95% CI؛ 19 مورد کمتر تا 48 مورد بیش‎تر).

عملکرد نغوظ که با شاخص بین‎‌المللی نمره عملکرد نغوظ (IIEF-5) در مدت 12 ماه بر مبنای یک مقیاس 5 تا 25، با نمرات بالاتر که نشان‎‌دهنده عملکرد نغوظ بهتر بود، اندازه‎‌گیری شد، برای هر دو رویکرد نتایج مشابهی را نشان داد (MD: 0.88؛ 95% CI؛ 0.56- تا 2.32؛ RCTs = 3؛ I² = 68%؛ CoE متوسط، که به دلیل محدودیت‎‌های مطالعه کاهش سطح پیدا کرد).

یادداشت‌های ترجمه: 

این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.

Tools
Information