اختلال نعوظ (erectile dysfunction; ED) یک بیماری شایع جنسی در مردان مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس (multiple sclerosis; MS) است. ویاگرا (Viagra) (سیلدنافیل سیترات (sildenafil citrate)) در درمان ED در جمعیت عمومی، داروی موثری تلقی می‌شود، اما در بیماران مبتلا به MS به‌طور سیستماتیک بررسی نشده است.
این مرور سعی کرد تا کارآمدی و بی‌خطری (safety) مصرف آن را در بیماران مبتلا به MS ارزیابی کند. میان متون علمی مرتبط، دو مطالعه که در مجموع شامل 420 بیمار ED مبتلا به MS بودند، شناسایی شدند. هر دو کارآزمایی، تاثیر مصرف خوراکی ویاگرا را در مقایسه با دارونما (placebo) برای مدت 4 تا 12 هفته ارزیابی کردند.
نویسندگان، شواهد محدودی را برای حمایت از مصرف ویاگرا به‌عنوان یک درمان موثر در بهبود عملکرد نعوظ و کیفیت زندگی در پیگیری کوتاه‌‌مدت یافتند. عوارض جانبی نیز گزارش شدند: شایع‌ترین آنها سردرد، گُرگرفتگی، رینیت (rhinitis)، اختلالات بینایی و سوء‌هاضمه بودند، اما دو بیمار در طول درمان با ویاگرا دچار عوارض جانبی جدی شدند، یکی با بیماری عروق کرونر که نیازمند جراحی بای‌پس سه‌گانه بود و دیگری با یک حادثه سربروواسکولار (cerebrovascular).
شواهد محدودی برای حمایت از تجویز سیلدنافیل سیترات به‌عنوان یک درمان موثر برای مدیریت ED در بیماران مبتلا به MS وجود دارد. انجام تعداد بیشتری از کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده با دارونما، با طراحی خوب و دوسو کور (double blind)، با یک دوره پیگیری طولانی‌مدت مورد نیاز است.
اختلال نعوظ (erectile dysfunction; ED) یک بیماری شایع جنسی در مردان مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس (multiple sclerosis; MS) است. سیلدنافیل سیترات (sildenafil citrate) در درمان ED مردان در جمعیت عمومی، داروی موثری تلقی می‌شود، اما در بیماران مبتلا به MS به‌طور سیستماتیک بررسی نشده است.
ارزیابی کارآمدی و بی‌خطری (safety) مصرف سیلدنافیل سیترات در مدیریت درمانی ED در بیماران مبتلا به MS.
بانک اطلاعاتی کاکرین (نوامبر 2011)، پایگاه مرکزی ثبت کارآزمایی‌های کنترل‌شده کاکرین ( کتابخانه کاکرین ، شماره 4 از 4، سال 2011)؛ MEDLINE (PubMed) (ژانویه 1966 تا نوامبر 2011)؛ EMBASE (ژانویه 1974 تا نوامبر 2011) و بانک اطلاعاتی طب بیولوژیکی چین (CBM) (1979 تا نوامبر 2011) را جست‌وجو کردیم. پایگاه ثبت کارآزمایی‌ها و خلاصه‌مقالات کنفرانس‌ها را جست‌وجو کرده و برای کسب داده‌های بیشتر با شرکت‌های داروسازی و نویسندگان مطالعات واردشده تماس گرفتیم. هیچ‌گونه محدودیتی از نظر زبان نگارش مقاله اعمال نشد.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده‌ای که تاثیر سیلدنافیل سیترات را با دارونما (placebo) یا عدم درمان برای مدیریت درمانی ED در بیماران مبتلا به MS مقایسه کردند.
دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم مقالات را برای ورود به این مرور انتخاب کردند، داده‌ها را استخراج کرده و کیفیت کارآزمایی را ارزیابی کردند. اختلاف‌نظرها با بحث میان نویسندگان مرور، حل‌وفصل شدند. برای کسب اطلاعات بیشتر با نویسندگان مطالعات واردشده تماس گرفته شد. نتایج در قالب نسبت خطر (relative risk; RR) یا تفاوت‌های میانگین (MD) با 95% فواصل اطمینان (CI) بیان شدند.
تعداد دو کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل‌شده که در مجموع شامل 420 بیمار بودند، شناسایی شدند. هر دو کارآزمایی، کارآمدی و بی‌خطری مصرف کوتاه‌‌مدت سیلدنافیل سیترات را در مدیریت درمانی ED در بیماران مبتلا به MS بررسی کردند. در بیمارانی که سیلدنافیل سیترات مصرف کردند، احتمال بهبود توانایی در دستیابی به نعوظ و حفظ آن، که بر اساس شاخص بین‌المللی عملکرد نعوظ (International Index of Erectile Function) اندازه‌گیری شد، و همچنین دستیابی به دخول واژینال (RR: 1.28؛ 95% CI؛ 0.92 تا 1.78)، و کامل شدن مقاربت، که بر اساس دفترچه یادداشت شرح مواقعه جنسی (Sexual Encounter Profile diary) اندازه‌گیری شد (RR: 1.38؛ 95%CI؛ 1.00 تا 1.90)، و دریافت پاسخ کلی خوب، که با پرسشنامه ارزیابی کلی (Global Assessment Question) اندازه‌گیری شد (RR: 2.72؛ 95%CI؛ 1.40 تا 5.28)، بیشتر بود. یک کارآزمایی نشان داد که سیلدنافیل سیترات در بهبود کیفیت زندگی موثر است، در حالی‌که کارآزمایی دیگر، هیچ تفاوت معنی‌داری را میان این دو گروه نیافت. هر دو کارآزمایی واردشده دارای خطر بالای سوگیری خروج بیماران از مطالعه (attrition bias) ارزیابی شدند. عوارض جانبی نیز گزارش شدند: شایع‌ترین آنها سردرد، گُرگرفتگی، رینیت (rhinitis)، اختلالات بینایی و سوء‌هاضمه بودند. دو بیمار دچار عوارض جانبی جدی شدند: یکی با بیماری عروق کرونر که نیازمند جراحی بای‌پس سه‌گانه بود و دیگری با یک حادثه سربروواسکولار (cerebrovascular).
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.