افراد مبتلا به نارساخوانی (dyslexia) (یا نارساخوانی تکاملی یا ناتوانی خاص در خواندن)، علیرغم داشتن هوش متوسط یا بالاتر از حد متوسط، در تشخیص دقیق یا روان کلمات (یا هر دو) و املای ضعیف مشکلاتی دارند که نمی‌توان آن را به دلیل دیگری نسبت داد، مانند ضعف بینایی یا شنوایی یا فقدان آموزش یا انگیزه. در نتیجه این مشکلات، کودکان و نوجوانان مبتلا به نارساخوانی ممکن است دچار افت تحصیلی اولیه شوند. برخی از مطالعات نشان می‌دهند که مهارت‌های خواندن و توانایی‌های موسیقی ممکن است باهم مرتبط باشند و آموزش موسیقی بتواند به رشد مهارت‌های زبان و سواد کمک کند. از آنجا که اطلاعاتی در مورد اثربخشی یادگیری موسیقی برای کودکان و نوجوانان وجود ندارد، ما به‌طور گسترده‌ای برای یافتن شواهدی با کیفیت بالا در قالب کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده جست‌وجو کردیم. ما هیچ موردی را پیدا نکردیم و بنابراین ارزیابی قابل اعتماد مزایای (یا حتی معایب) آموزش موسیقی برای بهبودی در مهارت‌های خواندن کودکان نارساخوان امکان‌پذیر نیست. برای ارزیابی مزایای بالقوه آموزش موسیقی در کودکان و نوجوانان مبتلا به نارساخوانی، انجام پژوهش‌های به‌خوبی طراحی‌شده با تعداد زیادی شرکت‌کننده مورد نیاز است.
شواهدی از کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده در دسترس نیست که براساس آن بتوان در مورد اثربخشی آموزش موسیقی در بهبود مهارت‌های خواندن در کودکان و نوجوانان مبتلا به نارساخوانی قضاوت کرد. این عدم قطعیت مستلزم پژوهش بیشتر از طریق کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده، شامل یک تیم بین‌رشته‌ای: نوازندگان، شنوایی‌درمانگران و گفتار-درمان‌گران، روان‌شناسان و پزشکان، است.
نارساخوانی (dyslexia) (یا نارساخوانی تکاملی یا ناتوانی خاص خواندن) یک اختلال یادگیری خاص است که منشا عصبی‌زیستی دارد. این وضعیت در افرادی که هوش متوسط یا بالاتر از حد متوسط دارند، با مشکلاتی در تشخیص دقیق یا روان کلمات و املای (spelling) ضعیف مشخص می‌شود و این مشکلات را نمی‌توان به دلیل دیگری نسبت داد، به‌عنوان مثال، ضعف بینایی، مشکل شنوایی، یا کمبود فرصت‌های اجتماعی-محیطی، انگیزه، یا آموزش کافی. مطالعات، مهارت‌های خواندن را با توانایی‌های موسیقی مرتبط می‌دانند. این فرضیه وجود دارد که آموزش موسیقی ممکن است بتواند مشکلات زمان‌بندی را برطرف کند، ادراک زیر و بم را بهبود بخشد (pitch perception)، یا آگاهی فضایی (spatial awareness) را افزایش دهد و در نتیجه بر مهارت‌های مورد نیاز در توسعه زبان و سواد تاثیر مثبت بگذارد.
بررسی اثربخشی آموزش موسیقی بر مهارت‌های خواندن (یعنی، مهارت‌های خواندن شفاهی، درک مطلب، روان خواندن، آگاهی واج‌شناختی (phonological awareness)، و املا) در کودکان و نوجوانان مبتلا به نارساخوانی.
بانک‌های اطلاعاتی الکترونیکی زیر را در جون 2012 جست‌وجو کردیم: CENTRAL (2012، شماره 5)، MEDLINE (1948 تا هفته 4 می 2012)، EMBASE (1980 تا 2012، هفته 22)، CINAHL (جست‌وجو در 7 جون 2012)، LILACS (جست‌وجو از 7 جون 2012)، PsycINFO (1887 تا هفته 5 می 2012)، ERIC (جست‌وجو در 7 جون 2012)، Arts and Humanities Citation Index (1970 تا 6 جون 2012)، نمايه‌نامه استنادی مقالات کنفرانس‌ها - علوم اجتماعی و علوم انسانی (1990 تا 6 جون 2012)، و WorldCat (جست‌وجو در 7 جون 2012). ما همچنین پلتفرم بین‌المللی پایگاه ثبت کارآزمایی‌های بالینی سازمان جهانی بهداشت (ICTRP) و فهرست منابع مطالعات را جست‌وجو کردیم. ما هیچ محدودیتی را در تاریخ یا زبان اعمال نکردیم.
ما برنامه‌ریزی کردیم که کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده را وارد کنیم. ما به دنبال مطالعاتی بودیم که حداقل یکی از پیامدهای اولیه ما را وارد کرد. پیامدهای اولیه مربوط به حوزه اصلی خواندن بودند: مهارت‌های خواندن شفاهی، درک مطلب، روان خواندن، آگاهی واج‌شناختی، و املا که از طریق ابزارهای معتبر اندازه‌گیری شدند. پیامدهای ثانویه، عزت نفس و پیشرفت تحصیلی بودند.
دو نویسنده (HCM و RBA) به‌طور مستقل از هم تمام عناوین و چکیدههای شناسایی شده را از طریق روش‌های جست‌وجو برای تعیین واجد شرایط بودن آنها غربالگری کردند. برای آنالیز، برنامه‌ریزی کرده بودیم که از تفاوت میانگین (MD) برای دادههای پیوسته (continuous data)، با 95% فواصل اطمینان، و زمانی‌که برآورد اثرگذاری (effect estimate) از دو یا چند مطالعه می‌توانست در یک متاآنالیز ترکیب شود، از مدل آماری اثرات تصادفی (random-effect) استفاده کنیم.
ما 851 منبع را از طریق روش‌های جست‌وجو بازیابی کردیم. هیچ کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل‌شده‌ای در این مرور وارد نشدند که آموزش موسیقی را برای بهبود مهارت‌های خواندن در کودکان مبتلا به نارساخوانی بررسی کردند.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.