تزریق‌کننده‌های خودکار آدرنالین در درمان آنافیلاکسی در جامعه

آنافیلاکسی (anaphylaxis) یک واکنش آلرژیک جدی است که شروع سریعی داشته و ممکن است باعث مرگ‌ومیر بیماران شود. این وضعیت معمولا توسط غذا، نیش حشره، مصرف دارو، یا لاتکس لاستیکی طبیعی ایجاد می‌شود. این واکنش به صورت معمول بدون هشدار رخ داده و می‌تواند یک تجربه ترسناک و تهدید کننده حیات برای افراد در معرض خطر و برای خانواده و دوستان آنها باشد. مصرف آدرنالین (اپی‌نفرین (epinephrine)) به‌طور گسترده‌ای به عنوان درمان اصلی در افراد مبتلا به آنافیلاکسی حمایت می‌شود و برای بسیاری از افراد در معرض خطر آنافیلاکسی، تزریق‌کننده‌های خودکار آدرنالین (adrenaline auto-injectors) (مانند Adrenaclick؛ Anapen؛ Epipen؛ Jext و Twinject) تجویز می‌شود تا آنها یا خانواده‌هایشان بتوانند در صورت نیاز، آدرنالین را دریافت کنند. مشکلات بالقوه استفاده از تزریق‌کننده خودکار آدرنالین عبارت است از: ناتوانی در دسترسی و حمل تزریق‌کننده خودکار در هر زمان؛ ناتوانی در استفاده از آن به دلیل عدم شناسایی علائم و نشانه‌های آنافیلاکسی؛ ترجیح استفاده از آنتی‌هیستامین خوراکی؛ یا ترس و وحشت در شرایط اضطراری. علاوه بر این، در بسیاری از کشورها تزریق‌کننده‌های خودکار آدرنالین یا در دسترس نبوده یا مقرون به صرفه نیستند. پایه شواهد در مورد اثربخشی این دستگاه‌ها نامشخص است. بنابراین یک مرور سیستماتیک را از متون علمی انجام دادیم و بانک‌های اطلاعاتی کلیدی را برای دستیابی به مطالب منتشر شده و منتشر نشده با کیفیت بالا در مورد استفاده از آنها در طول اپیزودهای آنافیلاکسی در جامعه جست‌وجو کردیم. هم‌چنین با شرکت‌های دارویی مرتبط تماس گرفتیم تا ببینیم که چنین اطلاعاتی در این زمینه دارند یا خیر. جست‌وجوهای ما مطالعات زیادی را در رابطه با آنافیلاکسی و استفاده از دستگاه تزریق‌کننده خودکار آدرنالین یافتند، اما هیچ کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل شده‌ای در این زمینه وجود نداشت. ما به این نتیجه رسیدیم که استفاده از این دستگاه‌های خودکار در آنافیلاکسی در حال حاضر بر اساس بهترین اطلاعات موجود است. هیچ شواهدی از کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده برای اثربخشی تزریق‌کننده‌های خودکار آدرنالین در درمان اضطراری آنافیلاکسی در جامعه وجود ندارد. چنین کارآزمایی‌هایی به طور ایده‌آل شامل مقایسه آدرنالین با دارونما (placebo) است؛ با این حال، استفاده از دارونما در درمان آنافیلاکسی غیر-اخلاقی خواهد بود. بنابراین توصیه می‌کنیم که تزریق‌کننده‌های خودکار، داروی انتخابی اول در درمان آنافیلاکسی در جامعه باقی بماند.

نتیجه‌گیری‌های نویسندگان: 

بر اساس نتایج این مرور، قادر به ارائه هیچ توصیه جدیدی در مورد اثربخشی تزریق‌کننده‌های خودکار آدرنالین در درمان آنافیلاکسی نیستیم. اگرچه نیاز به انجام کارآزمایی‌های بالینی تصادفی‌سازی شده، دوسو-کور و کنترل شده با دارونما با کیفیت روش‌شناسی (methodology) بالا برای تعیین میزان واقعی مزایای تجویز آدرنالین در آنافیلاکسی از طریق دستگاه تزریق‌کننده خودکار وجود دارد، بعید است که چنین کارآزمایی‌هایی در افراد مبتلا به آنافیلاکسی انجام شود، زیرا نگرانی‌های اخلاقی در رابطه با تصادفی‌سازی برای دریافت دارونما وجود دارد. با این حال، لازم است کارآزمایی‌هایی انجام شوند که در آنها، برای مثال، دستگاه تزریق‌کننده‌های خودکار دوزهای مختلف آدرنالین و دستگاه‌های مختلف با هم مقایسه شوند تا وضوح بیشتری در مورد دوز و دستگاه انتخابی ارائه شود. انجام چنین کارآزمایی‌هایی عملا چالش‌برانگیز خواهند بود. در غیاب کارآزمایی‌های مناسب، هرچند بر اساس شواهدی با کیفیت پائین، توصیه می‌کنیم که تجویز آدرنالین با دستگاه تزریق‌کننده خودکار هم‌چنان باید به عنوان موثرترین درمان خط اول برای مدیریت آنافیلاکسی در جامعه در نظر گرفته شود. در کشورهایی که معمولا از دستگاه‌های تزریق‌کننده‌های خودکار استفاده نمی‌شود، انجام کارآزمایی‌هایی برای مقایسه تجویز آدرنالین از طریق دستگاه تزریق‌کننده‌های خودکار با آدرنالین تجویز شده توسط سرنگ و آمپول یا برای مقایسه اثربخشی دو نوع مختلف از دستگاه تزریق‌کننده خودکار امکان‌پذیر است.

خلاصه کامل را بخوانید...
پیشینه: 

آنافیلاکسی (anaphylaxis) یک واکنش حساسیت مفرط و جدی است که شروع سریعی داشته و ممکن است باعث مرگ‌ومیر بیماران شود. تزریق‌کننده‌های خودکار (auto-injector) آدرنالین (اپی‌نفرین (epinephrine)) به‌عنوان درمان اولیه و بالقوه نجات‌بخش انتخابی برای آنافیلاکسی در سطح جامعه توصیه می‌شود، اما آنها در سراسر دنیا در دسترس نیستند و محدودیت‌هایی در استفاده از آنها وجود دارد.

اهداف: 

ارزیابی اثربخشی تزریق‌کننده‌های خودکار آدرنالین (اپی‌نفرین) در تسکین نشانه‌های تنفسی، قلبی‌عروقی و نشانه‌های دیگر در طول اپیزودهای آنافیلاکسی که در سطح جامعه رخ می‌دهند.

روش‌های جست‌وجو: 

پایگاه مرکزی ثبت کارآزمایی‌های کنترل شده کاکرین (CENTRAL) (کتابخانه کاکرین (The Cochrane Library)؛ شماره 1؛ 2012)؛ MEDLINE (Ovid SP) (از 1950 تا ژانویه 2012)؛ EMBASE (Ovid SP) (از 1980 تا ژانویه 2012)؛ CINAHL (EBSCO host) (از 1982 تا ژانویه 2012)؛ AMED (EBSCO host) (از 1985 تا ژانویه 2012)؛ LILACS (BIREME) (از 1980 تا ژانویه 2012)؛ ISI Web of Science (از 1950 تا ژانویه 2012) را جست‌وجو کردیم. اصطلاحات جست‌وجوی خود را برای بانک‌های اطلاعاتی دیگر تطبیق دادیم. هم‌چنین وب‌سایت‌هایی را جست‌وجو کردیم که کارآزمایی‌های در حال انجام را فهرست کردند: پلتفرم بین‌المللی پایگاه ثبت کارآزمایی‌های بالینی سازمان جهانی بهداشت، نمونه کار مطالعاتی شبکه تحقیقات بالینی بریتانیا (UK Clinical Research Network Study Portfolio)، و متا-رجیستری از کارآزمایی‌های کنترل شده (meta Register of Controlled Trials)؛ در تلاش برای یافتن مطالب منتشر نشده، با شرکت‌های دارویی که تزریق‌کننده‌های خودکار آدرنالین تولید می‌کنند، تماس گرفتیم.

معیارهای انتخاب: 

کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و شبه-تصادفی‌سازی شده و کنترل شده‌ای برای ورود واجد شرایط بودند که تزریق‌کننده خودکار آدرنالین را با هرگونه عامل کنترل کننده از جمله عدم-مداخله، دارونما (placebo) یا دیگر آگونیست‌های آدرنرژیک مقایسه کردند.

گردآوری و تجزیه‌وتحلیل داده‌ها: 

دو نویسنده به‌طور مستقل از هم مقالات را برای ورود ارزیابی کردند.

نتایج اصلی: 

هیچ یک از 1328 مطالعه‌ای که شناسایی شد، معیارهای ورود را نداشتند.

یادداشت‌های ترجمه: 

این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.

Tools
Information