پارگی زودرس پرده‌ها پیش از هفته 37 بارداری (که حداقل یک ساعت میان پارگی غشا و شروع انقباضات و زایمان فاصله است) می‌تواند عواقبی برای مادر و جنین داشته باشد. تخمین زده می‌شود که پس از پارگی زودرس پرده‌ها، نیمی از زنان در عرض یک هفته، و سه چهارم در عرض دو هفته زایمان می‌کنند. این بدان معنی است که نوزاد ممکن است به صورت نارس به دنیا بیاید و مادر و نوزاد هر دو در معرض خطر عفونت قرار گیرند. در صورت امکان، اکثر پزشکان مراقبت‌های بیمارستانی را برای زنان توصیه می‌کنند تا امکان نظارت و تشخیص زودهنگام هرگونه مشکلی را فراهم کنند. با این حال، برخی از زنان ممکن است پس از یک دوره تحت نظر قرار گرفتن در بیمارستان، به منزل بروند. بی‌خطری (safety)، هزینه‌ها و نظرات زنان در مورد مدیریت در منزل، ثابت نشده است.
ما دو مطالعه تصادفی‌سازی و کنترل‌شده را با 116 زن در مرور وارد کردیم. این مطالعات ارائه مدیریت برنامه‌ریزی شده در منزل را در مقابل بیمارستان برای زنان مبتلا به پارگی زودرس پیش از زایمان پرده‌های غشایی (preterm prelabour rupture of the membranes; PPROM) مقایسه کردند. در هر دو مطالعه معیارهای سختگیرانه‌ای برای تصمیم‌گیری در مورد اینکه زنان می‌توانستند وارد شوند یا خیر، وجود داشت؛ برای مثال، زنان می‌بایست در فاصله معینی از مراکز اورژانس زندگی می‌کردند، و هیچ علامتی مبنی بر ابتلای مادران و نوزادان به عفونت یا مشکلات دیگر وجود نداشت. در هر دو گروه یک دوره نظارت در بیمارستان برای زنان اعمال شد.
نتایج نشان دادند که تفاوت‌های کمی در سلامت مادر و نوزاد برای زنان تحت مراقبت در منزل یا بیمارستان وجود داشتند، از جمله مرگ نوزاد، بیماری جدی، یا بستری در بخش‌های مراقبت ویژه نوزاد.
شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد زنانی که در بیمارستان مدیریت شدند، بیشتر با روش سزارین، زایمان کردند. زنان تحت مراقبت در منزل احتمالا زمان کمتری را در بیمارستان گذراندند (تقریبا 10 روز کمتر) و از مراقبت خود رضایت بیشتری دارند. علاوه بر این، مراقبت در منزل با کاهش هزینه‌ها همراه بود. به‌طور کلی، تعداد زنانی که در این دو مطالعه شرکت کردند بسیار کم بود، به‌طوری که امکان ارزیابی کافی از نتایج وجود نداشت.
این مرور شامل دو مطالعه نسبتا کوچک بود که قدرت آماری کافی را برای تشخیص تفاوت‌های معنی‌دار میان گروه‌ها نداشتند. انجام کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده بزرگ و با توان آماری کافی برای اندازه‌گیری تفاوت‌ها میان گروه‌ها برای پیامدهای از پیش مشخص‌شده مرتبط، در آینده مورد نیاز است. باید توجه ویژه‌ای به ارزیابی رضایت مادر از مراقبت و آنالیز هزینه‌ها مبذول شود، زیرا آنها پیامدهای اجتماعی و اقتصادی در کشورهای توسعه‌یافته و در حال توسعه خواهند داشت.
پارگی زودرس پیش از زایمان پرده‌های غشایی (preterm prelabour rupture of the membranes; PPROM) با افزایش خطر عوارض و مرگ‌ومیر مادر و نوزاد همراه است. زنان مبتلا به PPROM عمدتا در بیمارستان مدیریت شده‌اند. این امکان وجود دارد که برخی از زنان پس از یک دوره تحت نظر قرار گرفتن، در منزل مدیریت شوند. بی‌خطری (safety)، هزینه‌ها و نظرات زنان در مورد مدیریت در منزل، ثابت نشده است.
ارزیابی بی‌خطری، هزینه و نظرات زنان در مورد ارائه مراقبت‌ها در منزل در مقابل بیمارستان برای زنان مبتلا به PPROM.
پایگاه ثبت کارآزمایی‌های گروه بارداری و زایمان در کاکرین (31 جولای 2013) و فهرست منابع مقالات شناسایی‌شده را جست‌وجو کردیم.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و شبه-تصادفی‌سازی شده که به مقایسه مدیریت برنامه‌ریزی شده در منزل در مقابل بیمارستان برای زنان مبتلا به PPROM پیش از هفته 37 بارداری پرداختند.
دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم به ارزیابی واجد شرایط بودن کارآزمایی‌های بالینی برای ورود پرداختند، خطر سوگیری (bias) را ارزیابی کرده، و استخراج داده‌ها را انجام دادند.
دو کارآزمایی (116 زن) را وارد کردیم که مدیریت برنامه‌ریزی شده در منزل را در مقابل بیمارستان برای PPROM مقایسه کردند. به‌طور کلی، تعداد زنان شرکت‌کننده در هر کارآزمایی بسیار کم بود تا امکان ارزیابی کافی از پیامدهای از پیش مشخص‌شده فراهم شود. محققین از معیارهای ورود دقیق استفاده کرده و در هر دو مطالعه نسبتا تعداد کمی از زنانی که با PPROM مراجعه کردند، واجد شرایط ورود بودند. زنان به مدت 48 تا 72 ساعت پیش از تصادفی‌سازی تحت نظر قرار گرفتند. مرگ‌ومیر پری‌ناتال در یک کارآزمایی گزارش شد و شواهد کافی برای تعیین تفاوت آن میان دو گروه وجود نداشت (خطر نسبی (RR): 1.93؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.19 تا 20.05). هیچ شواهدی مبنی بر تفاوت میان گروه‌ها برای عوارض جدی نوزادی، کوریوآمنیونیت (chorioamnionitis)، سن بارداری در زمان زایمان، وزن هنگام تولد نوزاد و بستری در مراقبت‌های ویژه نوزادان وجود نداشت.
هیچ اطلاعاتی در مورد عوارض جدی یا مرگ‌ومیر مادر به دست نیامد. شواهدی وجود داشت مبنی بر اینکه زنانی که در بیمارستان مدیریت می‌شوند، بیشتر به روش سزارین، زایمان می‌کنند (RR (اثرات تصادفی (random-effect)): 0.28؛ 95% CI؛ 0.07 تا 1.15). با این حال، نتایج باید با احتیاط تفسیر شوند زیرا ناهمگونی (heterogeneity) متوسطی برای این پیامد وجود دارد (I² = 35%). مادران تصادفی‌سازی شده برای دریافت مراقبت در منزل، تقریبا 10 روز کمتر را در بیمارستان بستری بودند (تفاوت میانگین (MD): 9.60-؛ 95% CI؛ 14.59- تا 4.61-) و از مراقبت خود رضایت بیشتری داشتند. علاوه بر این، مراقبت در منزل با کاهش هزینه‌ها همراه بود.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.