شواهدی از کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده برای راهنمایی در مورد استفاده از تقطیر (قطره‌قطره ریختن؛ instillation) سورفاکتانت داخل مایع آمنیوتیک برای زنان در معرض خطر زایمان زودهنگام وجود ندارد.
سندرم زجر تنفسی ناشی از کمبود دترجنت طبیعی ریه (سورفاکتانت) عمدتا در نوزادانی رخ می‌دهد که پیش از ترم (هفته 37 بارداری) به دنیا می‌آیند. درمان معمول شامل تقطیر سورفاکتانت مصنوعی مستقیما به داخل نای نوزاد تازه متولدشده و سپس ونتیلاسیون مکانیکی است. با این حال، این فرآیند می‌تواند منجر به آسیب ریه شود که بر سلامت طولانی‌مدت نوزاد تاثیر می‌گذارد. یک استراتژی بالقوه جایگزین، تقطیر سورفاکتانت به داخل مایع آمنیوتیک اطراف جنین، نزدیک به دهان و سوراخ‌های بینی نوزاد پیش از تولد است. مطالعات اولیه حیوانی و انسانی نشان می‌دهند که سورفاکتانت از طریق تلاش‌های تنفسی جنین وارد ریه‌های وی می‌شود. این روش پتانسیل کاهش نیاز به حمایت از تنفس نوزاد را پس از تولد، همچنین آسیب ریه را ناشی از تهویه مکانیکی دارد. این مرور هیچ کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل‌شده‌ای را در مورد تقطیر سورفاکتانت داخل مایع آمنیوتیک برای زنان در معرض خطر زایمان زودهنگام پیدا نکرد. با توجه به نتایج دلگرم‌کننده‌ای که از مطالعات حیوانی و مطالعات اولیه انسانی به‌دست آمدند، انجام مطالعاتی با کیفیت بالا در مورد تقطیر سورفاکتانت داخل مایع آمنیوتیک برای زنان در معرض خطر زایمان زودهنگام مورد نیاز است.
ما هیچ کارآزمایی تصادفی‌سازی شده‌ای را شناسایی نکردیم که تاثیر تقطیر سورفاکتانت داخل آمنیوتیک را برای زنان در معرض خطر زایمان زودهنگام ارزیابی کرده باشد. شواهد حاصل از مطالعات حیوانی و مشاهده‌ای انسانی نشان می‌دهد که تجویز سورفاکتانت داخل مایع آمنیوتیک به‌طور بالقوه بی‌خطر، امکان‌پذیر و موثر است. انجام کارآزمایی‌هایی با طراحی خوب برای بررسی تاثیر تقطیر سورفاکتانت داخل آمنیوتیک برای زنان در معرض خطر زایمان زودهنگام مورد نیاز است.
استفاده زودهنگام از سورفاکتانت، مرگ‌ومیر و عوارض ریوی را در نوزادان نارس مبتلا به سندرم زجر تنفسی کاهش می‌دهد. بااین‌حال، استراتژی‌های فعلی تجویز سورفاکتانت نیاز به لوله‌گذاری داخل تراشه با یا بدون ادامه تهویه مکانیکی دارد. دیسپلازی برونکوپولمونری و بیماری مزمن ریوی (chronic lung disease; CLD) با تهویه مکانیکی و تاثیرات بالقوه مادام‌العمر همراه است. روش‌های غیرتهاجمی تجویز سورفاکتانت از جمله سورفاکتانت داخل مایع آمنیوتیک ممکن است از لوله‌گذاری داخل تراشه و تهویه مکانیکی پیشگیری کرده، و به‌طور بالقوه مانع از ایجاد CLD شوند.
تعیین اینکه تقطیر (قطره‌قطره ریختن؛ instillation) سورفاکتانت داخل مایع آمنیوتیک برای زنان در معرض خطر زایمان زودهنگام، در مقایسه با دارونما (placebo) یا عدم درمان یا تقطیر سورفاکتانت داخل نای نوزاد پس از زایمان، باعث کاهش عوارض یا مرگ‌ومیر، یا هر دو، در نوزادان نارس می‌شود یا خیر. اگر تقطیر داخل مایع آمنیوتیک موثر باشد، تعیین تاثیر 1) سن بارداری؛ 2) نوع سورفاکتانت؛ 3) دوز؛ 4) زمان‌بندی؛ 5) اندیکاسیون؛ و 6) بارداری چندقلویی، در آنالیز زیرگروه.
ما پایگاه ثبت کارآزمایی‌های گروه بارداری و زایمان در کاکرین (آگوست 2009)، MEDLINE (1950-آگوست 2009) را جست‌وجو کرده، و مجموعه خلاصه‌مقالات انجمن‌های آکادمیک اطفال (انجمن اطفال آمریکا، انجمن تحقیقات کودکان و جامعه تحقیقات اطفال اروپا) 1990 تا 2009 را در مجله تحقیقات کودکان و خلاصه‌مقالات آنلاین و مجموعه خلاصه‌مقالات انجمن پری‌ناتال استرالیا و نیوزلند (PSANZ) (1996-2009) را به صورت دستی جست‌وجو کردیم. ما همچنین Science Citation Index (Web of Science) (آگوست 2009) را جست‌وجو کرده و فهرست منابع مطالعات شناسایی‌شده را بررسی کردیم. برای یافتن مطالعات منتشرنشده با Abbott Laboratories, Inc تماس گرفتیم.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده، خوشه‌ای-تصادفی‌سازی شده (cluster-randomised) یا شبه-تصادفی‌سازی شده منتشرشده، منتشرنشده و در حال انجام در مورد تقطیر سورفاکتانت داخل مایع آمنیوتیک برای زنان در معرض خطر زایمان زودهنگام، در مقایسه با دارونما (placebo) یا عدم درمان یا تقطیر سورفاکتانت داخل نای نوزاد پس از زایمان.
سه نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم واجد شرایط بودن و کیفیت مطالعات را ارزیابی کردند.
ما هیچ کارآزمایی‌ای را نیافتیم که معیارهای ورود را به این مرور داشته باشد.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.