برخی از بارداری‌ها می‌تواند به دلیل یک وضعیت پزشکی در مادر (مثلا دیابت یا فشار خون بالا) یا شرایطی که ممکن است بر سلامت یا رشد جنین تاثیر بگذارد، پیچیده شود. اگر بتوان این نوزادان را با مشکلات احتمالی شناسایی کرد و اگر مداخلات موثری برای بهبود پیامدها وجود داشته باشد، انجام یک تست دقیق قابل استفاده در دوران بارداری، می‌تواند مفید باشد. کاردیوتوکوگرافی (cardiotocography; CTG) ثبت الکترونیکی مستمر ضربان قلب جنین است که از طریق یک اولتراسوند ترانسدیوسر (transducer) که روی شکم مادر قرار می‌گیرد، انجام می‌شود. گاهی اوقات به آن «پایش الکترونیکی جنین» (electronic fetal monitoring; EFM) نیز گفته می‌شود. این مرور به دنبال بررسی این موضوع بود که استفاده از CTG در دوران بارداری می‌تواند با شناسایی نوزادانی که دچار عوارض شده‌اند، پیامدهای آنها را بهبود بخشد یا خیر. به دنبال یافتن مطالعاتی شامل زنانی بودیم که هم در معرض خطر بالا و هم در معرض خطر پائین ابتلا به عوارض قرار داشتند. این مرور شامل شش مطالعه با همه زنان در معرض خطر بالای ابتلا به عوارض بود. چهار مورد از مطالعات در دهه 1980 و دو مورد در اواخر دهه 1990 انجام شدند. مطالعات وارد شده از کیفیت بالایی برخوردار نبودند. هیچ تفاوتی در پیامدهای شناسایی شده وجود نداشت (شواهد با کیفیت پائین/بسیار پائین)، اگرچه زمانی که از تفسیر کامپیوتری برای نتایج CTG استفاده شد، یافته‌ها امیدوارکننده به نظر می‌رسیدند. با این حال، مانیتورهای CTG، فناوری‌های مرتبط و نحوه مراقبت ماماها و متخصصان زنان و زایمان از زنان مبتلا به عوارض مختلف در دوران بارداری، در طول سال‌ها تغییر کرده است. این بدان معناست که در حال حاضر به انجام مطالعات بیشتری نیاز است تا ببینیم که می‌توان با CTG پیش از زایمان، به ویژه CTG کامپیوتری، پیامدها را برای نوزادان در معرض خطر بالای عوارض بهبود بخشید یا خیر.
هیچ شواهد بارزی وجود ندارد مبنی بر اینکه CTG پیش از زایمان منجر به بهبود پیامد پری‌ناتال می‌شود، اما انجام مطالعات بیشتر با تمرکز بر استفاده از CTG کامپیوتری در جمعیت خاصی از زنان که در معرض خطر بالای ابتلا به عوارض هستند، ضروری است.
کاردیوتوکوگرافی (cardiotocography; CTG) عبارت است از ثبت مستمر ضربان قلب جنین که از طریق یک اولتراسوند ترانسدیوسر (transducer) که روی شکم مادر قرار می‌گیرد، انجام می‌شود. CTG به‌طور گسترده‌ای در دوران بارداری به عنوان روشی برای ارزیابی بهزیستی (well-being) و سلامت جنین، عمدتا در بارداری‌هایی با خطر بالای عوارض، استفاده می‌شود.
ارزیابی اثربخشی CTG پیش از زایمان (هم ارزیابی‌های مرسوم و هم ارزیابی‌های کامپیوتری) در بهبود پیامدها برای مادران و نوزادان در طول دوران بارداری و پس از آن.
پایگاه ثبت کارآزمایی‌های گروه بارداری و زایمان در کاکرین (26 جون 2015) و فهرست منابع مطالعات بازیابی‌شده را جست‌وجو کردیم.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و شبه-تصادفی‌سازی شده که CTG مرسوم پیش از زایمان را با عدم-استفاده از آن یا نتایج CTG پنهان‌شده؛ CTG کامپیوتری را با عدم استفاده از آن یا نتایج CTG پنهان‌شده؛ و CTG کامپیوتری را با CTG مرسوم مقایسه کردند.
دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم کارآزمایی‌ها را برای ورود به مطالعه و خطر سوگیری (bias) ارزیابی کرده، داده‌ها را استخراج کرده و دقت آنها را بررسی کردند.
شش مطالعه (شامل 2105 زن) وارد مرور شدند. به‌طور کلی، مطالعات وارد شده از کیفیت بالایی برخوردار نبودند، و فقط دو مورد، هم تولید توالی تصادفی‌سازی کافی و هم پنهان‌سازی تخصیص را داشتند. همه مطالعاتی که می‌توانستند وارد شوند، فقط زنانی را ثبت‌نام کردند که در معرض خطر بالای ابتلا به عوارض قرار داشتند.
مقایسه CTG مرسوم در برابر عدم استفاده از آن هیچ تفاوت معنی‌داری را در مورتالیتی پری‌ناتال (خطر نسبی (RR): 2.05؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.95 تا 4.42؛ 2.3% در برابر 1.1%، چهار مطالعه، N = 1627، شواهد با کیفیت پائین) یا مرگ‌ومیرهای بالقوه قابل پیشگیری (RR: 2.46؛ 95% CI؛ 0.96 تا 6.30، چهار مطالعه، N = 1627) نشان نداد، اگرچه متاآنالیز برای ارزیابی این پیامد ضعیف بود. به‌طور مشابه، تفاوت معناداری در زایمان‌های سزارین دیده نشد (RR: 1.06؛ 95% CI؛ 0.88 تا 1.28؛ 19.7% در برابر 18.5%، سه کارآزمایی، N = 1279، شواهد با کیفیت پائین). هم‌چنین برای پیامدهای ثانویه مربوط به نمرات آپگار کمتر از هفت در پنج دقیقه (RR: 0.83؛ 95% CI؛ 0.37 تا 1.88، یک کارآزمایی، N = 396، شواهد با کیفیت بسیار پائین)؛ یا بستری در بخش‌های مخصوص مراقبت از نوزادان یا بخش‌های مراقبت‌های ویژه نوزادان (RR: 1.08؛ 95% CI؛ 0.84 تا 1.39، دو کارآزمایی، N = 883، شواهد با کیفیت پائین)، و در دیگر پیامدهای ثانویه که ارزیابی شدند، تفاوت معنی‌داری مشاهده نشد.
هیچ مطالعه واجد شرایطی وجود نداشت که CTG کامپیوتری را با عدم استفاده از CTG مقایسه کند.
مقایسه CTG کامپیوتری در برابر CTG مرسوم کاهش قابل‌توجهی را در مورتالیتی پری‌ناتال با CTG کامپیوتری نشان داد (RR: 0.20؛ 95% CI؛ 0.04 تا 0.88، دو مطالعه، 0.9% در برابر 4.2%؛ 469 زن، شواهد با کیفیت متوسط). با این حال، تفاوت معنی‌داری در مرگ‌ومیرهای بالقوه قابل پیشگیری دیده نشد (RR: 0.23؛ 95% CI؛ 0.04 تا 1.29، دو مطالعه، N = 469)، اگرچه متاآنالیز برای ارزیابی این پیامد قدرت کافی را نداشت. تفاوت معنی‌داری در زایمان‌های سزارین (RR: 0.87؛ 95% CI؛ 0.61 تا 1.24، 63% در برابر 72%، یک مطالعه، N = 59، شواهد با کیفیت پائین)، نمره آپگار کمتر از هفت در پنج دقیقه (RR: 1.31؛ 95% CI؛ 0.30 تا 5.74، دو مطالعه، N = 469، شواهد با کیفیت بسیار پائین) یا در پیامدهای ثانویه شناسایی نشد.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.