ما 32 RCT (3304 شرکت‌کننده) را وارد کردیم، که فقط 19 مورد از آنها داده مناسب را برای تجزیه‌وتحلیل گزارش دادند. اکثر مطالعات در اغلب دامنه‌های ارزیابی شده در معرض خطر سوگیری (bias) نامشخص یا بالا بودند. کیفیت شواهد، به‌طور عمده به دلیل خطر سوگیری و عدم دقت، پائین یا بسیار پائین بودند. نمرات درد نسبت به خط پایه (baseline) در همه گروه‌ها نسبتا پائین بود.

آنالژریک در برابر دارونما یا عدم درمان

بی‌حسی موضعی

بی‌حسی موضعی میانگین نمرات درد را طی پروسیجر [(SMD): 0.29-؛ 95% CI؛ 0.39- تا 0.19-؛ 10 RCT؛ 1496 زن؛ I² = 80%، شواهد با کیفیت پائین)] و درون 30 دقیقه (SMD: 0.50؛ 95% CI؛ 0.67- تا 0.33-؛ 5 RCT؛ 545 زن؛ I² = 43%؛ شواهد با کیفیت پائین) کاهش دادند. این به معنی تفاوت تا 7 میلی‌متر در یک مقیاس آنالوگ بصری (VAS) 0 تا 10 سانتی‌متر طی پروسیجر و تا 13 میلی‌متر درون 30 دقیقه است، که بعید است از لحاظ بالینی معنی‌دار باشد. شواهد روشنی از تفاوت بین گروه‌ها در میانگین نمرات درد بعد از 30 دقیقه (SMD: -0.11؛ 95% CI؛ 0.30- تا 0.07؛ 4 RCT؛ 450 زن؛ I² = 0%؛ شواهد با کیفیت پائین) یا در نرخ واکنش‌های وازوواگال وجود نداشت (OR: 0.70؛ 95% CI؛ 0.43 تا 1.13؛ 8 RCT؛ 1309 زن؛ I² = 66%؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین). شواهد کافی برای تعیین اینکه در نرخ درد غیر-لگنی (OR: 1.76؛ 95% CI؛ 0.53 تا 5.80؛ 1 RCT؛ 99 زن؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین) تفاوتی بوده یا خیر، وجود نداشت.

داروهای غیر-استروئیدی ضد-التهابی (NSAID‌ها)

شواهد کافی برای تعیین اینکه بین گروه‌ها در میانگین نمرات درد طی پروسیجر تفاوتی وجود داشت یا خیر، در دسترس نبود (SMD: -0.18؛ 95% CI؛ 0.35- تا 0.00؛ 3 RCT؛ 521 زن؛ I² = 81%؛ شواهد با کیفیت پائین). نمرات درد در گروه NSAID‌ها در عرض 30 دقیقه (SMD: -0.25؛ 95% CI؛ 0.46- تا 0.04-؛ 2 RCT؛ 340 زن؛ I²=29%؛ شواهد با کیفیت پائین) و در بیش از 30 دقیقه پائین‌تر بودند (SMD: -0.27؛ 95% CI؛ 0.49- تا 0.05-؛ 2 RCT؛ 321 زن؛ I² = 78%؛ شواهد با کیفیت پائین). این معادل تفاوت‌های حداکثری کم‌تر از 7.5 میلی‌متر در مقیاس 0-10 سانتی‌متر است، که بعید است از لحاظ بالینی معنی‌دار باشند. یک RCT (181 زن) حوادث جانبی را گزارش داد: شواهد کافی برای تعیین اینکه تفاوتی بین گروه‌ها در واکنش‌های وازوواگال وجود داشت یا خیر، در دسترس نبود (OR: 0.76؛ 95% CI؛ 0.20 تا 2.94؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین). برای سایر حوادث جانبی (درد غیر-لگنی و واکنش‌های آلرژیک) شواهدی وجود نداشت.

اپیوئیدها (Opioids)

یک RCT از بوپرنورفین (buprenorphine) زیر-زبانی و یکی از ترامادول (tramadol) خوراکی استفاده کرده بودند. داده‌های نمرات درد طی پروسیجر به دلیل ناهمگونی برای تجمیع مناسب نبودند. ترامادول با مزیت 22 میلی‌متر در مقیاس 0-10 سانتی‌متر همراه بود (SMD: -0.76؛ 95% CI؛ 1.10- تا 0.42-؛ 1 RCT؛ 140 زن). با این حال، تخمین اثرگذاری برای این پیامد برای اپیوئیدهای زیر-زبانی مزیتی را از مداخله تایید نکرد (SMD: 0.08؛ 95% CI؛ 0.22- تا 0.39؛ 164 زن). در مقایسه با دارونما، نمره درد در عرض 30 دقیقه از پروسیجر در گروه ترامادول کاهش یافت، با تفاوت 17 میلی‌متر در مقیاس 0-10 سانتی‌متر (SMD: -0.57؛ 95% CI؛ 0.91- تا 0.23-؛ 1 RCT؛ 140 زن؛ شواهد با کیفیت پائین). شواهد روشنی حاکی از تفاوت بین گروه ترامادول و دارونما در بیش از 30 دقیقه وجود نداشت (SMD: -0.17؛ 95% CI؛ 0.51- تا 0.16؛ 1 RCT؛ 140 زن؛ شواهد با کیفیت پائین). بروز تهوع و استفراغ در گروه بوپرنورفین 39% بود و در هیچ یک از گروه‌های دارونما رخ نداد (OR: 107.55؛ 95% CI؛ 6.44 تا 1796.46).

آنالژزیک در برابر هر گونه آنالژزیک دیگر

بعضی از مقایسه‌ها نمرات درد را در همه چارچوب‌های زمانی مورد نظر گزارش نکردند و هیچ کدام حوادث جانبی را گزارش ندادند.

یک RCT (84 زن) بی‌حسی موضعی اینتراسرویکال (intracervical) را در برابر بی‌حسی اینتراسرویکال و پاراسرویکال (paracervical) مقایسه کرد. نمرات درد در گروه با بی‌حسی اینتراسرویکال موضعی طی پروسیجر (SMD: 4.27؛ 95% CI؛ 3.49 تا 5.06؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین) در عرض 30 دقیقه (SMD: 1.55؛ 95% CI؛ 1.06 تا 2.05؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین) و بیش از 30 دقیقه (SMD: 3.47؛ 95% CI؛ 2.78 تا 4.15؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین) بالاتر بودند. این به معنی یک مزیت احتمالی در گروه ترکیبی تا 12 میلی‌متر در مقیاس 0-10 سانتی‌متر در طول پروسیجر است. مزایا در پیگیری طولانی‌تر کوچک‌تر بودند.

یک RCT ضد-اسپاسم + NSAID را در برابر بی‌حسی موضعی پاراسرویکال مقایسه کرد. نمرات درد در گروه NSAID کمتر از گروه بی‌حسی موضعی بود (طی پروسیجر: SMD: -1.40؛ 95% CI؛ 1.90- تا 0.91-؛ بیش از 30 دقیقه پس از پروسیجر: SMD: -0.87؛ 95% CI؛ 1.33- تا 0.41-؛ 80 زن؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین). این نشان دهنده یک مزیت احتمالی طی پروسیجر تا 23 میلی‌متر در مقیاس 0-10 VAS و تا 11 میلی‌متر بیش از 30 دقیقه بعد از پروسیجر است.

مقایسه‌های دیگر شامل بی‌حسی موضعی اینتراسرویکال در برابر ترکیب بی‌حسی اینتراسرویکال، پاراسرویکال و موضعی، و اپیوئید در برابر NSAID‌ها بود. یافته‌ها غیر-قطعی بودند.