سوال مطالعه مروری: شواهد موجود را در مورد اثرات انجام زودهنگام تراکئوستومی (≤ 10 روز پس از لوله‌گذاری تراشه) در مقایسه با انجام دیرهنگام تراکئوستومی (> 10 روز پس از لوله‌گذاری تراشه) از نظر مورتالیتی در بیماران به شدت بد-حال که پیش‌بینی می‌شد تنفس مصنوعی طولانی-مدت داشته باشند، بررسی کردیم.
پیشینه: تراکئوستومی یک پروسیجر جراحی است که در آن یک سوراخ مصنوعی خارجی در تراشه (نای) ایجاد می‌شود. ونتیلاسیون مکانیکی طولانی-مدت (که در آن از دستگاه برای کمک به تنفس مکانیکی استفاده می‌شود) رایج‌ترین وضعیتی است که تراکئوستومی برای بیماران بستری در بخش‌های مراقبت ویژه (ICU) اندیکاسیون دارد. ممکن است تراکئوستومی «زودهنگام» و «دیرهنگام» انجام شود.
ویژگی‌های مطالعه: شواهد تا آگوست 2013 به‌روز است. هشت مطالعه را با مجموع 1977 بیمار وارد کردیم که به تراکئوستومی زودهنگام یا دیرهنگام اختصاص یافتند. چهار مطالعه از سوی موسسات مختلفی حمایت مالی دریافت کردند که در مطالعه یا در تهیه محتوای مقالات نهایی شرکت نکردند. جست‌وجو را در اکتبر 2014 بازبینی کردیم. هنگام به‌روز کردن این مرور، مطالعاتی بررسی خواهند شد که مورد نظر ما هستند.
نتایج کلیدی: بیماران دریافت‌کننده تراکئوستومی زودهنگام، در مقایسه با بیمارانی که تراکئوستومی دیرهنگام داشتند، در طولانی‌ترین زمان پیگیری موجود در هفت مطالعه که مورتالیتی را اندازه‌گیری کردند (از 28 روز تا دو سال پیگیری)، با خطر کمتر مورتالیتی مواجه بودند. با این حال، شواهد موجود باید با احتیاط در نظر گرفته شوند، زیرا اطلاعات در مورد هر زیر-گروه یا مشخصات فردی که به‌طور بالقوه با بهترین اندیکاسیون‌ها برای دریافت تراکئوستومی زودهنگام یا دیرهنگام مرتبط است، کافی نیست. بر اساس نتایج موجود، تقریبا 11 بیمار باید با تراکئوستومی زودهنگام به جای دیرهنگام درمان شوند تا از وقوع یک مورد مرگ پیشگیری شود. نتایج مربوط به زمان صرف‌شده برای دریافت ونتیلاسیون مکانیکی قطعی نیستند، اما مزایای مرتبط با تراکئوستومی زودهنگام را نشان می‌دهند. دو مطالعه احتمال ترخیص را از ICU در 28 روز پیگیری در گروه تراکئوستومی زودهنگام به‌طور قابل‌توجهی بالاتر نشان داده و تفاوت معنی‌داری برای پنومونی وجود ندارد. تفاوت‌های احتمالی بین تراکئوستومی زودهنگام و دیرهنگام هنوز به اندازه کافی در مطالعاتی با کیفیت بالا بررسی نشده‌اند، زیرا هیچ اطلاعاتی در مورد بهترین اندیکاسیون برای انجام زودهنگام یا دیرهنگام تراکئوستومی در بیماران با ویژگی‌های خاص در دسترس نیست.
کیفیت شواهد: سطح کیفیت شواهد بر اساس پیامد مورد آنالیز متفاوت بود. برای مورتالیتی و زمان صرف‌شده برای دریافت ونتیلاسیون مکانیکی، شواهدی با کیفیت متوسط؛ شواهدی با کیفیت بالا برای ترخیص از ICU در روز 28؛ و به ترتیب برای پنومونی و عفونت زخم استرنوم بسیار پائین و پائین در نظر گرفته شد. ناهمگونی‌های بالینی و روش‌شناسی (methodology) بین مطالعات، عوامل اصلی کاهش کیفیت شواهد موجود بودند.
کل یافته‌های این مرور سیستماتیک چیزی بیش از برتری انجام زودهنگام نسبت به دیرهنگام تراکئوستومی نیست، زیرا هیچ اطلاعاتی با کیفیت بالا برای زیر-گروه‌های خاص با ویژگی‌های خاص در دسترس نیست.
ونتیلاسیون مکانیکی طولانی-مدت شایع‌ترین وضعیتی است که انجام تراکئوستومی را برای بیماران بستری در بخش مراقبت‌های ویژه (ICU) الزامی می‌سازد. تراکئوستومی‌های «زودهنگام» و «دیرهنگام» دو دسته از زمان‌بندی تراکئوستومی هستند. شواهد در مورد مزایای نسبت داده شده به تراکئوستومی زودهنگام و دیرهنگام تا حدودی متناقض است، اما شامل طول مدت بستری کوتاه‌تر در بیمارستان و نرخ پائین‌تر مورتالیتی است.
ارزیابی اثربخشی و بی‌خطری (safety) تراکئوستومی زودهنگام (≤ 10 روز پس از لوله‌گذاری تراشه) در مقابل تراکئوستومی دیرهنگام (> 10 روز پس از لوله‌گذاری تراشه) در بزرگسالان به شدت بد-حال مبتلا به شرایط بالینی متفاوت که پیش‌بینی می‌شود تحت ونتیلاسیون مکانیکی طولانی-مدت قرار گیرند.
این یک به‌روزرسانی از مروری است که آخرین بار در سال 2012 (شماره 3، کتابخانه کاکرین) با جست‌وجوهای قبلی در دسامبر 2010 منتشر شد. در این نسخه، پایگاه مرکزی ثبت کارآزمایی‌های کنترل شده کاکرین (CENTRAL) (2013، شماره 8)؛ MEDLINE (از طریق PubMed) (1966 تا آگوست 2013)؛ EMBASE (از طریق Ovid) (1974 تا آگوست 2013)؛ LILACS (1986 تا آگوست 2013)؛ PEDro (پایگاه شواهد فیزیوتراپی (Physiotherapy Evidence Database)) در www.pedro.fhs.usyd.edu.au (1999 تا آگوست 2013) و CINAHL (1982 تا آگوست 2013) را بررسی کردیم. جست‌وجو را در اکتبر 2014 مجددا انجام داده و هر مطالعه مورد نظر را در زمان به‌روزرسانی این مطالعه مروری، بررسی خواهیم کرد.
همه کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و شبه-تصادفی‌سازی شده و کنترل شده‌ای (RCTs یا QRCT) را وارد کردیم که انجام زودهنگام تراکئوستومی (دو تا 10 روز پس از لوله‌گذاری) را در مقابل انجام دیرهنگام تراکئوستومی (> 10 روز پس از لوله‌گذاری) در بیماران بزرگسال به شدت بد-حال مقایسه کردند که انتظار می‌رفت تحت ونتیلاسیون مکانیکی طولانی-مدت قرار داشته باشند.
دو نویسنده مرور داده‌ها را استخراج کرده و کیفیت کارآزمایی را ارزیابی کردند. متاآنالیز با مدل‌های اثرات-تصادفی برای مورتالیتی، زمان صرف‌شده روی ونتیلاسیون مکانیکی و زمان صرف‌شده در ICU انجام شد.
هشت RCT را با 1977 شرکت‌کننده وارد کردیم. در طولانی‌ترین زمان پیگیری موجود در این مطالعات، شواهدی با کیفیت متوسط از هفت کارآزمایی (1903 = n) نرخ پائین‌تر مورتالیتی را در گروه انجام زودهنگام تراکئوستومی در مقایسه با انجام دیرهنگام آن نشان داد (خطر نسبی (RR): 0.83؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.70 تا 0.98؛ P value = 0.03؛ تعداد افراد مورد نیاز جهت درمان تا حصول یک پیامد مفید بیشتر (number needed to treat for an additional beneficial outcome; NNTB) = 11). نتایج متفاوتی در مورد زمان صرف‌شده روی دستگاه ونتیلاسیون مکانیکی گزارش شد و هیچ تفاوتی برای پنومونی مشاهده نشد، اما احتمال ترخیص از ICU در روز 28 در گروه تراکئوستومی زودهنگام بیشتر بود (RR: 1.29؛ 95% CI؛ 1.08 تا 1.55؛ P value = 0.006؛ NNTB ≅ 8).
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.