24 مطالعه (5577 زن) را وارد کردیم. هیچ کارآزمایی‌ای وجود نداشت که به‌طور خاص به بررسی درمان سقط جنین پس از 13 هفته بارداری پرداخته باشد.

در سه کارآزمایی شامل 335 زن، درمان با میزوپروستول (misoprostol) (همگی به صورت واژینال انجام شدند) با مراقبت انتظاری مقایسه شده بود. هیچ گونه تفاوتی در سقط جنین کامل (میانگین نسبت خطر (RR): 1.23؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.72 تا 10.2؛ 2 مطالعه؛ 150 زن؛ تاثیرات تصادفی؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین) یا نیاز به تخلیه رحم به کمک جراحی (میانگین RR: 0.62؛ 95% CI؛ 0.17 تا 2.26؛ 2 مطالعه؛ 308 زن؛ تاثیرات تصادفی؛ شواهد با کیفیت پائین) مشاهده نشد. در خصوص میزان «مرگ‌ومیرها یا عوارض جدی»، داده‌های چندانی وجود نداشت. در خصوص انجام مداخله جراحی برنامه‌ریزی نشده، هیچ تفاوتی بین مصرف میزوپروستول و اعمال مراقبت انتظاری تشخیص داده نشد (میانگین RR: 0.62؛ 95% CI؛ 0.17 تا 2.26؛ 2 مطالعه؛ 308 زن؛ تاثیرات تصادفی؛ شواهد با کیفیت پائین).

در شانزده کارآزمایی شامل 4044 زن به مقایسه استفاده از میزوپروستول با تخلیه رحم به کمک جراحی پرداخته شده بود (در 7 مطالعه به صورت خوراکی، در 6 مطالعه به صورت واژینال، در 2 مطالعه به صورت زیر-زبانی و در 1 مطالعه به صورت ترکیبی واژینال و خوراکی استفاده شد). به کارگیری میزوپروستول باعث شد تا بروز سقط جنین کامل اندکی کاهش یابد (میانگین RR: 0.96؛ 95% CI؛ 0.94 تا 0.98؛ 15 مطالعه؛ 3862 تعداد زنان؛ تاثیرات تصادفی؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین)، اما در هر دو روش نرخ موفقیت بالا بود. در مجموع، موارد تخلیه رحم به کمک جراحی با میزوپروستول کمتر بود (میانگین RR: 0.05؛ 95% CI؛ 0.02 تا 0.11؛ 13 مطالعه؛ 3070 زن؛ تاثیرات تصادفی؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین)، اما تعداد پروسیجرهای برنامه‌ریزی نشده بیشتر شد (میانگین RR: 5.03؛ 95% CI؛ 2.71 تا 9.35؛ 11 مطالعه؛ 2690 زن؛ تاثیرات تصادفی؛ شواهد با کیفیت پائین). در خصوص میزان «مرگ‌ومیرها یا عوارض جدی»، داده‌های چندانی وجود نداشت. بروز تهوع با مصرف میزوپروستول شایع‌تر بود (میانگین RR: 2.50؛ 95% CI؛ 1.53 تا 4.09؛ 11 مطالعه؛ 3015 زن؛ تاثیرات تصادفی؛ شواهد با کیفیت پائین). ما هیچ تفاوتی را در میزان رضایت زنان در استفاده از میزپروستول و جراحی تشخیص ندادیم (میانگین RR: 1.00؛ 95% CI؛ 0.99 تا 1.00؛ 9 مطالعه؛ 3349 زن؛ تاثیرات تصادفی؛ شواهد با کیفیت متوسط). با مصرف میزوپروستول در مقایسه با جراحی، زنان بیشتری دچار استفراغ و اسهال شدند (استفراغ: میانگین RR: 1.97؛ 95% CI؛ 1.36 تا 2.85؛ 10 مطالعه؛ 2977 زن؛ تاثیرات تصادفی؛ شواهد با کیفیت متوسط؛ اسهال: میانگین RR: 4.82؛ 95% CI؛ 1.09 تا 21.32؛ 4 مطالعه؛ 757 زن؛ تاثیرات تصادفی؛ شواهد با کیفیت متوسط).

در پنج کارآزمایی، به مقایسه راه‌های مختلف تجویز میزوپروستول یا دوز آن یا هر دو راهکار پرداخته شد. هیچ گونه شواهد روشنی دال بر برتری یک روش نسبت به روش دیگر وجود نداشت.

شواهد محدود نشان می‌دهند که زنان به‌طور کلی از مراقبت‌های پزشکی خود راضی هستند. پیگیری طولانی‌مدت در یک مطالعه وارد شده نشان داد که تفاوتی در باروری بعدی بین این سه روش وجود ندارد.