ترکیبی از دو دسته دارو (بتا 2 -آگونیست‌های طولانی‌اثر (LABAs) و کورتیکواستروئیدهای استنشاقی (ICS)) در یک اسپری استنشاقی برای درمان بیماران مبتلا به COPD ایجاد شده، زیرا ممکن است مصرف دارو را آسان‌تر کند. در حال حاضر سه برند استنشاقی ترکیبی موجود است: بودزونید/فورموترول ('BDF－'Symbicort)، فلوتیکازون پروپیونات/سالمترول ('FPS-'Advair' or 'Seretide) و مومتازون فوروات/فورموترول ('MF/F-'Dulera). هدف هر دو جزء ICS و LABA در هر اسپری استنشاقی، کاهش شعله‌ور شدن COPD است، که می‌تواند ناتوان‌کننده و پرهزینه باشد. علاوه بر این، جزء LABA ممکن است نشانه‌های روزانه را مانند تنگی نفس و تحمل ورزش، بهبود بخشد.
مرور ما 15 مطالعه را پیدا کرد که ترکیبی را از ICS/LABA با ICS تنها مقایسه کردند. ما دریافتیم که در مجموع، اسپری استنشاقی ترکیبی در مقایسه با ICS تنها، فراوانی شعله‌ور شدن حملات (به جز بستری شدن در بیمارستان) را کاهش می‌دهند. مطالعات نشان دادند که به‌طور متوسط، تعداد تشدیدها به ازای هر شرکت‌کننده، همچنین احتمال مرگ‌ومیر در طول درمان کاهش می‌یابد. بهبودی کیفیت زندگی و عملکرد ریه با درمان ترکیبی در مقایسه با ICS تنها دیده شد، اما هیچ تفاوتی میان آنها از نظر عوارض جانبی، یا احتمال شعله‌ور نشدن حملات، مشاهده نشد. تحقیقات آینده باید اثربخشی BDF و MF/F را ارزیابی کنند زیرا بیشتر شواهد گرد‌آوری‌شده تا به امروز، از جمله مورتالیتی، از مطالعات FPS استخراج شده‌اند.
ترکیب ICS و LABA در مقایسه با ICS به تنهایی مزایای بالینی در COPD ارائه می‌کند، به ویژه برای کاهش تشدید حملات. در صورت در دسترس بودن LABA، این مرور از استفاده از ICS به تنهایی پشتیبانی نمی‌کند. عوارض جانبی میان درمان‌ها تفاوت معنی‌داری نداشت. ارزیابی‌های طولانی‌مدت با استفاده از پیامدهای عملی LABAهای 24 ساعته فعلی و جدید به تعیین اثربخشی و بی‌خطری آنها کمک می‌کند. برای مقایسه‌های قوی در مورد تاثیر نسبی آنها، مقایسه‌های سر-به-سر طولانی‌مدت مورد نیاز است.
استفاده از بتا 2 -آگونیست طولانی‌اثر (long-acting beta2-agonist; LABA) و کورتیکواستروئیدهای استنشاقی (inhaled corticosteroids; ICS) هر دو در دستورالعمل‌های بالینی درمان بیماری مزمن انسدادی ریه (chronic obstructive pulmonary disease; COPD) توصیه شده‌اند. مصرف همزمان آنها در یک اسپری استنشاقی ترکیبی ممکن است پایبندی بیمار را به رژیم‌های دارویی تسهیل کرده و اثربخشی درمان را بهبود بخشد. در حال حاضر سه دارو در دسترس است: فلوتیکاسون پروپیونات/سالمترول (fluticasone propionate/salmeterol; FPS)؛ بودزونید/فورموترول (budesonide/formoterol; BDF) و مومتازون فوروات/فورموترول (mometasone furoate/formoterol; MF/F).
ارزیابی اثربخشی و بی‌خطری (safety) استفاده از ترکیب بتا 2 -آگونیست طولانی‌اثر و کورتیکواستروئید استنشاقی (LABA/ICS)، بر اساس اندازه‌گیری در نقطه پایانی (endpoint) بالینی و تست عملکرد ریوی، در مقایسه با کورتیکواستروئیدهای استنشاقی (ICS) به تنهایی، در درمان بزرگسالان مبتلا به بیماری مزمن انسدادی ریه (chronic obstructive pulmonary disease; COPD).
پایگاه ثبت تخصصی کارآزمایی‌های گروه راه‌های هوایی در کاکرین را جست‌وجو کردیم، که از جست‌وجوهای سیستماتیک در بانک‌های اطلاعاتی متعدد تشکیل شده است. این جست‌وجو در جون 2013 انجام شد. علاوه بر این، فهرست منابع مطالعات واردشده را بررسی کرده و با تولیدکنندگان این حوزه تماس گرفتیم.
مطالعات در صورتی وارد شدند که تصادفی‌سازی شده و دوسو کور (double-blind) بودند. مطالعات مقایسه‌شده، LABA/ICS را با جزء ICS ترکیب کردند.
دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم کیفیت کارآزمایی را ارزیابی و داده‌ها را استخراج کردند. پیامدهای اولیه عبارت بودند از تشدید حملات، مورتالیتی و پنومونی. کیفیت زندگی مرتبط با سلامت (که با مقیاس‌های معتبر اندازه‌گیری شد)، عملکرد ریه و عوارض جانبی، پیامدهای ثانویه بودند. داده‌های دو حالتی (dichotomous data) در قالب نسبت‌های شانس (odds ratio; OR) اثر ثابت (fixed-effect) با 95% فواصل اطمینان (CI)، و داده‌های پیوسته (continuous data) در قالب تفاوت‌های میانگین (MD) یا نسبت نرخ (rate ratio) با 95% CI آنالیز شدند.
در مجموع 15 مطالعه با کیفیت روش‌شناختی خوب، معیارهای ورود را با اختصاص تصادفی 7814 شرکت‌کننده مبتلا به COPD شدید و با برگشت‌پذیر ضعیف برآورده کردند. داده‌ها برای ترکیب FPS بسیار فراوان بودند. نرخ تشدید حملات با درمان‌های ترکیبی در مقایسه با ICS به تنهایی به‌طور قابل توجهی کاهش یافت (نسبت نرخ: 0.87؛ 95% CI؛ 0.80 تا 0.94، 6 مطالعه، N = 5601). میانگین نرخ تشدید حملات در بازوی کنترل (ICS) شش مطالعه واردشده، 1.21 تشدید به ازای هر شرکت‌کننده در سال (محدوده 0.88 تا 1.60) بود، و انتظار داشتیم که این میزان میان افرادی که تحت درمان ترکیبی قرار گرفتند، به 1.05 کاهش یابد (95% CI؛ 0.97 تا 1.14). مورتالیتی نیز با درمان ترکیبی کمتر از ICS به تنهایی رخ داد (نسبت شانس (OR): 0.78؛ 95% CI؛ 0.64 تا 0.94، 12 مطالعه، N = 7518) اما این میزان به شدت با بررسی سه ساله FPS وزن‌دهی شد. هنگامی که این مطالعه حذف شد، تفاوت قابل توجهی در مورتالیتی مشاهده نشد. کاهش تشدید حملات منجر به کاهش قابل توجهی در نرخ بستری شدن در بیمارستان به دلیل تشدید COPD نشد (OR: 0.93؛ 95% CI؛ 0.80 تا 1.07، 10 مطالعه، N = 7060). داده‌های عملکرد ریه به نفع درمان ترکیبی در کارآزمایی‌های FPS؛ BDF و MF/F بودند، اما بهبودی اندک بود. بهبودهای کوچک در کیفیت زندگی مرتبط با سلامت در پرسشنامه تنفسی سنت جورج (St George's Respiratory Questionnaire; SGRQ) با FPS یا BDF در مقایسه با ICS به دست آمد، اما این تفاوت بسیار کمتر از حداقل تفاوت مهم از نظر بالینی بود. پروفایل عوارض جانبی میان دو گروه درمانی مشابه بود، و نرخ پنومونی زمانی که با اشعه ایکس قفسه سینه (CXR) تشخیص داده شد، کمتر از موارد گزارش‌شده در کارآزمایی‌های قبلی بود.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.