درد جلوی زانو (که هم‌چنین تحت عنوان درد قدامی زانو یا درد پاتلوفمورال (patellofemoral) شناخته می‌شود) یک مشکل شایع است که به‌ویژه افرادی را که به نوعی ورزش یا فعالیت بدنی انجام می‌دهند، درگیر می‌کند. این نوع درد، به‌صورت معمول، هنگام بالا و پائین رفتن از پله‌ها، چمباتمه زدن، زانو زدن و نشستن با زانوی خم‌شده، بدتر می‌شود. این یک وضعیت متمایز و جداگانه از آرتریت زانو (knee arthritis) است.
این درد قدامی زانو اغلب توسط فیزیوتراپیست‌ها درمان می‌شود که از تکنیک‌های مختلفی استفاده می‌کنند. یکی از این تکنیک‌ها استفاده از یک تکه نوار چسبناک ساده در سرتاسر کلاهک زانو برای کنترل موقعیت آن (پاتلا (patella)) و کاهش بالقوه درد حین حرکت است.
این مرور، پنج کارآزمایی را پیدا کرد، که شامل حدود 200 شرکت‌کننده مبتلا به این عارضه بوده و استفاده بالینی از نوار چسبناک را با عدم استفاده از آن مقایسه کردند. هر پنج مطالعه از نظر نوع شرکت‌کنندگان (یک کارآزمایی سربازان را وارد کرد)، طول و برنامه دوره درمان و نحوه ارزیابی پیامد با یکدیگر متفاوت بودند. در چهار کارآزمایی، برای شرکت‌کنندگان هر دو گروه استفاده‌کننده از نوار چسبناک و گروه عدم استفاده از نوار چسبناک یا نوار دارونما (placebo)، ورزش تجویز شد. تا حدی به این دلیل که هم درمانگر و هم بیمار می‌دانستند که نوار چسبناک دریافت کردند یا خیر، در تفسیر نتایج مطالعه رعایت احتیاط لازم بود. نتایج تجمعی حاصل از چهار کارآزمایی (161 زانو) برای سطح درد در پایان دوره درمان (که از یک هفته تا سه ماه متغیر بود)، هیچ تفاوتی را میان آنهایی که نوار چسبناک دریافت کردند و کسانی که از آنها استفاده نکردند، نشان نداد. داده‌های مربوط به دیگر پیامدهای اندازه‌گیری عملکرد و فعالیت‌های زندگی روزمره فقط از کارآزمایی‌های تکی به‌دست آمدند و نتایج متفاوتی را نشان دادند.
این مرور به این نتیجه رسید که شواهد به‌دست آمده از کارآزمایی‌هایی که پیامدهای مرتبط بالینی را گزارش کردند، از کیفیت پائینی برخوردار بوده و برای اتخاذ نتیجه‌گیری در مورد تاثیرات استفاده از نوار چسبناک کافی نیستند. بااین‌حال، پیش‌از انجام کارآزمایی‌های بیشتر، نوعی اجماع برای تعیین بیماران خاص، تکنیک بستن نوار چسبناک و بهترین روش برای اندازه‌گیری پیامد، مورد نیاز است.
شواهد حاصل از کارآزمایی‌هایی که پیامدهای مرتبط بالینی را گزارش کردند، از کیفیت پائینی برخوردار بوده و برای اتخاذ نتیجه‌گیری در مورد تاثیرات استفاده از نوار چسبناک، به‌تنهایی یا به‌عنوان بخشی از یک برنامه درمانی، کافی نیستند. انجام پژوهش‌های بیشتر از جمله کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده در ابعاد بزرگ، ترجیحا چندمرکزی، با کیفیت مناسب و گزارش‌دهی خوب که پیامدهای مهم را از نظر بالینی و نتایج طولانی‌مدت را اندازه‌گیری کنند، ضروری است. پیش‌از این، اجماع در مورد تشخیص سندرم درد پاتلوفمورال، استانداردسازی اندازه‌گیری پیامد و یک رویکرد قابل قبول برای بستن پاتلار با نوار چسبناک، مورد نیاز است.
سندرم درد پاتلوفمورال (patellofemoral pain syndrome) به تظاهرات بالینی درد زانو ناشی از تغییرات ایجادشده در مفصل پاتلوفمورال (patellofemoral joint) اشاره دارد. سندرم درد پاتلوفمورال معمولا با شروع تدریجی درد همراه است و هیچ‌یک از ویژگی‌های مرتبط با دیگر بیماری‌ها یا تروماهای زانو را ندارد. این عارضه اغلب توسط فیزیوتراپیست‌هایی درمان می‌شود، که از تکنیک‌های مختلفی از جمله بستن پاتلار با نوار چسبناک (patellar taping) استفاده می‌کنند. این روش شامل استفاده از نوارهای ورزشی چسبناک پزشکی روی پوست ناحیه پاتلا (patella) در قسمت جلویی آن می‌شود. بیماران اغلب پس‌از استفاده از این نوار، بهبود فوری درد و عملکرد خود را گزارش می‌دهند، اما تاثیرات طولانی‌مدت‌تر آن نامشخص است.
هدف از این مرور، ارزیابی تاثیرات بستن پاتلار با نوار چسبناک، در درجه اول بر درد و عملکرد، برای درمان سندرم درد پاتلوفمورال در بزرگسالان بود.
پایگاه ثبت تخصصی گروه ترومای استخوان، مفصل و عضله در کاکرین، پایگاه مرکزی ثبت کارآزمایی‌های کنترل‌شده کاکرین، MEDLINE؛ CINAHL؛ EMBASE؛ PEDro؛ SPORTDiscus؛ AMED؛ فهرست منابع مقالات، پایگاه‌های ثبت کارآزمایی و خلاصه مقالات کنفرانس‌ها را جست‌وجو کردیم. همه این بانک‌های اطلاعاتی تا آگوست 2011 جست‌وجو شدند.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده و کارآزمایی‌های شبه-تصادفی‌سازی و کنترل‌شده‌ای که تاثیرات بستن پاتلار را با نوار چسبناک بر پیامدهای مرتبط از نظر بالینی، درد و عملکرد، در بزرگسالان مبتلا به سندرم درد پاتلوفمورال بررسی کردند. مطالعاتی را کنار گذاشتیم که فقط تاثیرات فوری کاربرد نوار را تست کردند.
هر دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم انتخاب مطالعه، استخراج داده‌ها، و ارزیابی خطر سوگیری (bias) را انجام دادند. برای دریافت اطلاعات بیشتر با نویسندگان کارآزمایی تماس گرفته شد. داده‌ها در جایی که امکان‌پذیر بود، تجمیع شدند.
پنج کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل‌شده ناهمگون و کوچک وارد این مرور شدند، که همگی در معرض خطر بالای سوگیری عملکرد (performance bias) و بیشتر در معرض خطر حداقل یک نوع دیگر از سوگیری قرار داشتند. تقریبا 200 شرکت‌کننده با تشخیص سندرم درد پاتلوفمورال در این کارآزمایی‌ها حضور داشتند. همه کارآزمایی‌ها تاثیرات بستن با نوار چسبناک را در مقایسه با عامل کنترل (عدم استفاده از نوار چسبناک یا بستن با نوار چسبناک ساختگی (placebo)) بررسی کردند، همه آنها شامل یک یا چند مداخله هم‌زمان بودند که هم به شرکت‌کنندگان گروه بستن با نوار چسبناک و هم به شرکت‌کنندگان گروه کنترل داده شد؛ این مداخله، ورزش بود که در چهار کارآزمایی ارائه شد. شدت و طول درمان بسیار متنوع بود: برای مثال، طول درمان از یک هفته در یک کارآزمایی تا سه ماه در کارآزمایی دیگر متغیر بود. یک متاآنالیز از داده‌های درد در مقیاس آنالوگ بصری (visual analogue scale; VAS) (مقیاس 0 تا 10: بدترین درد)، که به روش‌های مختلف، در چهار کارآزمایی اندازه‌گیری شدند (داده‌های 161 زانو)، هیچ تفاوت آماری یا بالینی معنی‌داری را میان استفاده از نوار چسبناک و عدم استفاده از آن از نظر میزان درد در پایان برنامه‌های درمانی پیدا نکرد (تفاوت میانگین (MD): 0.15-؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.15- تا 0.85؛ مدل اثرات تصادفی (random-effects model) با توجه به ناهمگونی (heterogeneity) قابل توجه (P < 0.0001)). داده‌های مربوط به دیگر پیامدهای اندازه‌گیری عملکرد و فعالیت‌های زندگی روزمره فقط از کارآزمایی‌های تکی به‌دست آمدند و نتایج متناقضی را نشان دادند.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.