این مرور در حال حاضر، شامل 45 مورد RCT کورسازی‌شده با حضور 7760 شرکت‌کننده است. تعداد RCTهای موجود برای هر مقایسه متفاوت بود: چهار مطالعه ریسپریدون را با آمیسولپراید، دو مطالعه با آریپیپرازول، 11 مورد با کلوزاپین، 23 مورد با اولانزاپین، یازده مورد با کوئتیاپین، دو مورد با سرتیندول، و سه مورد با زیپراسیدون مقایسه کردند، و هیچ موردی برای مقایسه با زوتپین وجود نداشت. میزان خروج بیماران از مطالعه (attrition) بالا بود (46.9%) و این امر تفسیر نتایج را با مشکل مواجه کرد. علاوه‌بر این، 60% از آنها توسط بخش صنعت حمایت مالی شدند، که می‌تواند منبعی برای سوگیری (bias) باشد.

تفاوت‌های قابل توجه اندکی در قابلیت پذیرش کلی درمان، براساس معیار خروج زودهنگام بیماران از مطالعات، وجود داشت. ریسپریدون در این زمینه اندکی کمتر از اولانزاپین و اندکی بیشتر از زیپراسیدون قابل قبول بود.

ریسپریدون، وضعیت عمومی روانی (نمره کل PANSS) را تا حدودی کمتر از اولانزاپین (15 RCT؛ n = 2390؛ MD: 1.94؛ 95% CI؛ 0.58 تا 3.31)، اما اندکی بیشتر از کوئتیاپین (9 RCT؛ n = 1953؛ MD: -3.09؛ 95% CI؛ 5.16- تا 1.01-) و زیپراسیدون (3 RCT؛ n = 1016؛ MD: -3.91؛ 95% CI؛ 7.55- تا 0.27-) بهبود بخشید. مقایسه‌ها با دیگر داروهای SGA، مبهم و دوپهلو (equivocal) بودند. هم‌چنین ریسپریدون در مقایسه با اولانزاپین و کلوزاپین، اثربخشی کمتری در زمینه خروج زودهنگام بیماران از مطالعات به دلیل ناکارآمدی درمان داشت، اما در همین پیامد، کارآمدی بیشتری را نسبت به زیپراسیدون نشان داد.

ریسپریدون نسبت به تعدادی دیگر از SGAها عوارض جانبی خارج هرمی بیشتری را ایجاد کرد (استفاده از داروهای ضدپارکینسون در مقایسه با کلوزاپین: 6 RCT؛ n = 304؛ RR: 2.57؛ 95% CI؛ 1.47 تا 4.48؛ NNH: 6؛ 95% CI؛ 33 تا 3؛ در مقایسه با اولانزاپین: 13 RCT؛ n = 2599؛ RR: 1.28؛ 95% CI؛ 1.06 تا 1.55؛ NNH: 17؛ 95% CI؛ 9 تا 100؛ در مقایسه با کوئتیاپین: 6 RCT؛ n = 1715؛ RR: 1.98؛ 95% CI؛ 1.16 تا 3.39؛ NNH: 20؛ 95% CI؛ 10 تا 100؛ در مقایسه با زیپراسیدون: 2 RCT؛ n = 822؛ RR: 1.42؛ 95% CI؛ 1.03 تا 1.96؛ NNH غیرقابل تخمین؛ پارکینسونیسم در مقایسه با سرتیندول: 1 RCT؛ n = 321؛ RR: 4.11؛ 95% CI؛ 1.44 تا 11.73؛ NNH: 14؛ 95% CI؛ 100 تا 8). هم‌چنین ریسپریدون، سطح پرولاکتین را بسیار بیشتر از تمامی مقایسه‌کننده‌ها افزایش داد، به جز آمیسولپراید و سرتیندول که داده‌ای برای مقایسه با آنها موجود نبود.

دیگر عوارض جانبی با انسجام کمتری گزارش شدند، اما ریسپریدون ممکن است افزایش وزن و/یا مشکلات متابولیک مرتبط بیشتری را در مقایسه با آمیسولپراید (افزایش وزن: 3 RCT؛ n = 585؛ MD: 0.99؛ 95% CI؛ 0.37 تا 1.61)، آریپیپرازول (افزایش سطح کلسترول: 1 RCT؛ n = 83؛ MD: 22.30؛ 95% CI؛ 4.91 تا 39.69) و زیپراسیدون (افزایش سطح کلسترول: 2 RCT؛ n = 767؛ MD: 8.58؛ 95% CI؛ 1.11 تا 16.04) ایجاد کند، اما این احتمال در مقایسه با کلوزاپین (افزایش وزن: 3 RCT؛ n = 373؛ MD: -3.30؛ 95% CI؛ 5.65- تا 0.95-)، اولانزاپین (افزایش وزن: 13 RCT؛ n = 2116؛ MD: -2.61؛ 95% CI؛ 3.74- تا 1.48-)، کوئتیاپین (افزایش سطح کلسترول: 5 RCT؛ n = 1433؛ MD: -8.49؛ 95% CI؛ 12.23- تا 4.75-) و سرتیندول (افزایش وزن: 2 RCT؛ n = 328؛ MD: -0.99؛ 95% CI؛ 1.86- تا 0.12-) کمتر بود. این دارو ممکن است نسبت به کلوزاپین و کوئتیاپین آرام‌بخشی کمتری داشته باشد، فاصله QTc را کمتر از سرتیندول افزایش دهد (تغییر QTc: 2 RCT؛ n = 495؛ MD: -18.60؛ 95% CI؛ 22.37- تا 14.83)، تشنج‌های کمتری را نسبت به کلوزاپین ایجاد کند (2 RCT؛ n = 354؛ RR: 0.22؛ 95% CI؛ 0.07 تا 0.70؛ NNT: 14؛ 95% CI؛ 8 تا 33) و نسبت به سرتیندول، اختلال عملکرد جنسی کمتری را در مردان ایجاد کند (2 RCT؛ n = 437؛ RR: 0.34؛ 95% CI؛ 0.16 تا 0.76؛ NNT: 13؛ 95% CI؛ 8 تا 33).