زنان در سنین باروری معمولا ماهی یک بار تخمک آزاد می‌کنند. تخمدان با ایجاد یک تاول یا فضای پر از مایع در اطراف تخمک در حال رشد، یک تخمک را از داخل تخمدان به سطح آن می‌رساند. هنگامی که تاول (یا کیست) به سطح تخمدان می‌رسد، می‌ترکد و تخمک را به داخل حفره شکمی رها می‌کند. پس از این اتفاق، تاول می‌تواند به نوع دیگری از کیست تبدیل شود، که هورمونی (پروژسترون) می‌سازد که به رشد بارداری کمک می‌کند. اکثر این کیست‌ها بدون مشکل می‌آیند و می‌روند، اما گاهی کیست‌ها بزرگ یا دردناک می‌شوند؛ دیگر موارد ممکن است برای ماه‌ها باقی بمانند. چندین دهه پیش، ارائه‌دهندگان مراقبت سلامت دریافتند زنانی که از قرص‌های ضدبارداری استفاده می‌کنند، کیست‌های کمتری دارند، زیرا این قرص‌ها معمولا از آزاد شدن تخمک جلوگیری می‌کنند. بر اساس این واقعیت، بسیاری از پزشکان شروع به درمان این کیست‌ها با قرص‌های ضدبارداری کردند تا سریع‌تر از بین بروند.
در مارچ 2014، یک جست‌وجوی کامپیوتری را برای یافتن همه کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده‌ای انجام دادیم که استفاده از قرص‌های ضدبارداری را برای درمان این کیست‌های خوش‌خیم (که عملکردی نیز نامیده می‌شوند) مطالعه کردند. همچنین برای یافتن کارآزمایی‌های دیگر با پژوهشگران مکاتبه کردیم. هشت کارآزمایی را از چهار کشور پیدا کردیم؛ آنها شامل 686 زن بودند. سه کارآزمایی شامل زنانی بود که داروهایی را برای کمک به باردار شدن دریافت می‌کردند. پنج مورد دیگر زنانی را وارد کردند که بدون درمان باروری، دچار کیست شدند. در هیچ یک از این کارآزمایی‌ها، داروهای ضدبارداری خوراکی به از بین رفتن سریع‌تر کیست‌ها کمک نکردند. بنابراین نباید از قرص‌های ضدبارداری برای این منظور استفاده کرد. روش بهتر آن است که دو یا سه ماه صبر کنید تا کیست‌ها خود‌به‌خود از بین بروند.
اگرچه داروهای ضدبارداری خوراکی ترکیبی به‌طور گسترده‌ای برای درمان کیست‌های عملکردی تخمدان استفاده می‌شوند، به نظر می‌رسد هیچ مزیتی نداشته باشند. تحت نظر قرار دادن بیمار برای دو یا سه سیکل مناسب است. اگر کیست‌ها باقی بمانند، درمان جراحی اغلب اندیکاسیون پیدا می‌کند.
کیست‌های عملکردی تخمدان (functional ovarian cysts) یک مشکل شایع زنان بین زنان در سنین باروری در سراسر جهان است. وقتی این کیست‌ها بزرگ، دائمی یا دردناک شوند، ممکن است نیاز به عمل جراحی داشته باشند، که گاهی منجر به برداشتن تخمدان می‌شوند. از آنجایی که استفاده زودهنگام از داروهای ضدبارداری خوراکی با کاهش بروز کیست‌های عملکردی تخمدان همراه بود، بسیاری از پزشکان استنباط کردند که می‌توان از این قرص‌ها برای درمان کیست نیز استفاده کرد. این روش یک رویکرد بالینی رایج در اوایل دهه 1970 شد.
این مرور همه کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده‌ای را مورد بررسی قرار داد که قرص‌های ضدبارداری خوراکی را به عنوان درمان کیست‌های عملکردی تخمدان مورد مطالعه قرار دادند.
در مارچ 2014، بانک‌های اطلاعاتی CENTRAL؛ PubMed؛ EMBASE؛ و POPLINE، همچنین بانک‌های اطلاعاتی کارآزمایی‌های بالینی (ClinicalTrials.gov و ICTRP) را جست‌وجو کردیم. فهرست منابع مقالات را نیز بررسی کردیم. برای مرور اولیه، به نویسندگان کارآزمایی‌های شناسایی‌شده نامه نوشتیم تا مقالاتی را که از دست داده بودیم، به دست بیاوریم.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده را به هر زبانی وارد کردیم که شامل داروهای ضدبارداری خوراکی برای درمان و نه پیشگیری از بروز کیست‌های عملکردی تخمدان بودند. معیارهای تشخیص کیست، معیارهایی بودند که توسط نویسندگان کارآزمایی‌ها استفاده شدند.
دو نویسنده به‌طور جداگانه داده‌ها را از مقالات استخراج و خلاصه کردند. یکی داده‌ها را در RevMan وارد کرد و دومی صحت (accuracy) ورود داده‌ها را تایید کرد. برای پیامدهای دو حالتی (dichotomous outcome)، نسبت شانس (OR) منتل-هنزل (Mantel-Haenszel) را با 95% فاصله اطمینان (CI) محاسبه کردیم. برای پیامدهای پیوسته (continuous outcome)، تفاوت میانگین (MD) با 95% CI محاسبه شد.
ما هشت کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل‌شده را از چهار کشور شناسایی کردیم؛ مطالعات شامل 686 زن بودند. درمان با داروهای ضدبارداری خوراکی ترکیبی در هیچ یک از کارآزمایی‌ها باعث تسریع در رفع کیست‌های تخمدان عملکردی نشد. این امر در مورد کیست‌هایی که به‌طور خودبه‌خودی، همچنین برای کیست‌هایی که پس از القای تخمک‌گذاری ایجاد شده‌اند، صادق است. اکثر کیست‌ها بدون درمان طی چند سیکل برطرف می‌شوند؛ کیست‌های پایدار تمایل به پاتولوژیک شدن دارند (مثل اندومتریوما (endometrioma) یا کیست پارا-تخمدان (para-ovarian cyst)) و فیزیولوژیکی نیستند.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.