فتق‌های برشی (incisional hernia) به دلیل بسته نشدن دیواره شکم پس‌از جراحی شکم ایجاد می‌شوند. این عارضه باعث ایجاد سوراخی می‌شود که از طریق آن احشاء (روده‌ها) بیرون می‌زنند. فتق‌ها با جراحی ترمیم می‌شوند، که طی آن جاگذاری درن برای خارج کردن مایع اضافی، روشی شایع است. مشخص نیست که این درن‌ها به بهبود زخم‌ها کمک می‌کنند یا خیر. درن‌ها ممکن است منجر به نتایج نامطلوبی مانند افزایش خطر عفونت، درد و افزایش طول مدت بستری در بیمارستان پس‌از جراحی شوند. تمام شواهد کارآزمایی موجود را مرور کردیم تا بدانیم که استفاده از درن‌ها به بهبودی پس‌از جراحی ترمیم فتق برشی کمک می‌کنند یا مانع آن می‌شوند. هیچ کارآزمایی‌ای را پیدا نکردیم که افرادی را که برای این نوع جراحی درن‌گذاری شدند، با افرادی که درن نداشتند، مقایسه کرده باشد. یک کارآزمایی، دو نوع درن را با یکدیگر مقایسه کرد و هر دو مدل درن، عملکرد مشابهی داشتند. پیش‌از اینکه بتوان به این سوال در مورد مزایا یا مضرات درن‌های تعبیه‌شده حین ترمیم فتق‌های برشی پاسخ داد، باید کارآزمایی‌های بیشتری انجام شوند.
برای تعیین اینکه استفاده از درن‌های زخم پس‌از ترمیم فتق برشی با پیامدهای بهتر یا بدتری نسبت به عدم استفاده از درن‌ها همراه است یا خیر، شواهد کافی وجود ندارد.
فتق‌های برشی (incisional hernia) در اثر بسته نشدن دیواره شکم پس‌از جراحی شکم ایجاد شده و سوراخی را ایجاد می‌کنند که احشاء از طریق آن بیرون می‌زنند. فتق‌های برشی با جراحی ترمیم می‌شوند. در طول ترمیم فتق، درن‌های جراحی اغلب با هدف تسهیل درناژ مایع و پیشگیری از عوارض، جاگذاری می‌شوند. آموزه‌های مرسوم، استفاده از درن‌ها را پس‌از ترمیم فتق برشی، به‌جز ترمیم فتق شکمی از راه لاپاروسکوپی، توصیه کرده‌اند. بیش از 50% از ترمیم‌های باز فتق‌های شکمی با استفاده از مش، دارای درن هستند. بااین‌حال، در مورد اینکه استفاده از درن‌ها با مزایا یا آسیب‌هایی برای بیمار همراه هستند یا خیر، قطعیتی وجود ندارد.
تعیین تاثیرات جاگذاری درن زخم حین جراحی برای ترمیم فتق برشی بر عفونت زخم و دیگر پیامدها، و در جایی که امکان‌پذیر است، تعیین تاثیرات مقایسه‌ای انواع مختلف درن زخم پس‌از ترمیم فتق برشی.
در نوامبر 2013، برای چهارمین نسخه به‌روز شده این مرور، پایگاه ثبت تخصصی گروه زخم‌ها در کاکرین، پایگاه مرکزی ثبت کارآزمایی‌های کنترل‌شده کاکرین (CENTRAL)؛ کتابخانه کاکرین ، Ovid MEDLINE؛ Ovid EMBASE و EBSCO CINAHL را جست‌وجو کردیم.
تمام کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی شده‌ای را برای ورود به این مرور در نظر گرفتیم که روی بیماران بزرگسال تحت جراحی ترمیم فتق برشی انجام شدند، و استفاده از درن را با عدم استفاده از آن مقایسه کردند. کارآزمایی‌هایی را که به مقایسه انواع مختلف درن پرداختند نیز لحاظ کردیم.
داده‌های مربوط به ویژگی‌های کارآزمایی، کیفیت روش‌شناسی (methodology) کارآزمایی‌ها، پیامدها (مانند عفونت و دیگر عوارض زخم) را از هر کارآزمایی استخراج کردیم. برای هر پیامد، خطر نسبی (RR) را با 95% فواصل اطمینان (CI) و بر اساس آنالیز قصد درمان (intention-to-treat) محاسبه کردیم.
در جست‌وجوهای به‌روز شده، هیچ کارآزمایی جدیدی یافت نشد. فقط یک کارآزمایی واجد شرایط، در مجموع شامل 24 بیمار بود که به‌صورت تصادفی‌سازی شده به دو گروه دریافت‌کننده درن الکتریکی‌شده (electrified drain) (12 بیمار) و درن کاروگیت (corrugated drain) (12 بیمار) تقسیم شدند. هیچ تفاوتی با اهمیت آماری میان گروه‌ها از نظر عفونت زخم یا طول مدت بستری در بیمارستان وجود نداشت.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.