آناستوموز (anastomosis) روده پس‌از رزکسیون می‌تواند به‌صورت تک‌لایه یا دولایه انجام شود. این مرور نتیجه می‌گیرد که آناستوموز تک‌لایه از نظر نشت آناستوموز، عوارض حین و پس‌از جراحی (peri-operative)، میزان مرگ‌ومیر و طول دوره بستری در بیمارستان با آناستوموز دولایه مشابه است. آناستوموز تک‌لایه در مقایسه با دولایه، زمان جراحی کوتاه‌تری دارد. بنابراین، آناستوموز تک‌لایه می‌تواند به‌صورت روتین برای آناستوموز دستگاه گوارش پس‌از رزکسیون روده استفاده شود. بااین‌حال، از آنجایی‌که این نتیجه‌گیری از تعداد کمتری از بیماران واردشده در کارآزمایی‌هایی با کیفیت نسبتا متوسط به‌دست می‌آید، باید کارآزمایی‌های بیشتری با هدف کاهش محدودیت‌های این مرور انجام شوند.
Read the full abstract
آناستوموز دستگاه گوارش (gastrointestinal anastomosis; GIA) یک گام ضروری برای حفظ پیوستگی دستگاه گوارش پس‌از رزکسیون روده است. GIA هنوز هم به‌دلیل استفاده از رویکردهای متنوع، موضوع بحث و اختلاف‌نظر قابل توجهی میان جراحان است. نزدیک کردن دو قسمت روده به اندازه کافی با آناستوموز تک‌لایه یا دولایه ممکن است بر پیامد پس‌از GIA تاثیر بگذارد.
اهداف
هدف از این مرور، مقایسه اثربخشی GIA تک‌لایه (single layer GIA; SGIA) در مقایسه با GIA دولایه (double layer GIA; DGIA) مورد استفاده در جراحی عمومی است. سوال خاصی که سعی در پاسخ به آن داریم، این خواهد بود که GIA تک‌لایه دست‌ساز در بیماران تحت جراحی به اندازه GIA دولایه موثر است؟
روش‌های جست‌وجو
پایگاه ثبت کارآزمایی‌های کنترل‌شده CCCG (گروه سرطان کولورکتال در کاکرین)، پایگاه مرکزی ثبت کارآزمایی‌های کنترل‌شده کاکرین (CENTRAL) در کتابخانه کاکرین (شماره 1، سال 2011)؛ MEDLINE (تا اپریل 2011)؛ EMBASE (The Intelligent Gateway to Biomedical & Pharmacological Information تا اپریل 2011)؛ LILACS (The Latin American and Caribbean Health Sciences Library تا اپریل 2011) و Science Citation Index Expanded (SCI-E تا اپریل 2011) با استفاده از اصطلاحات سرفصل‌های موضوعی پزشکی (MeSH) و بدون محدودیت در تاریخ، زبان نگارش یا سن بیماران، جست‌وجو شدند.
معیارهای انتخاب
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده‌ای که اثربخشی SGIA را در مقایسه با DGIA ارزیابی کردند.
گردآوری و تجزیه‌وتحلیل داده‌ها
حداقل دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم نتایج جست‌وجو را بررسی کرده، مطالعات واجد شرایط را انتخاب کرده و داده‌ها را استخراج کردند.
نتایج اصلی
هفت کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل‌شده شامل 842 بیمار که تحت SGIA در مقایسه با DGIA قرار گرفتند، از بانک‌های اطلاعاتی الکترونیکی بازیابی شدند. تعداد 408 بیمار در گروه SGIA و 432 بیمار در گروه DGIA قرار داشتند. تمام مطالعات واردشده کوچک بوده، و حجم نمونه آنها از 60 تا 172 نفر متغیر بود. هیچ ناهمگونی (heterogeneity) میان کارآزمایی‌های واردشده مشاهده نشد. بنابراین، در مدل تاثیرات ثابت (fixed effects)، بروز پارگی آناستوموز، عوارض حین و پس‌از جراحی (peri-operative) و مورتالیتی از نظر آماری میان دو تکنیک GIA، یکسان بود. میانگین طول دوره بستری در بیمارستان پس‌از SGIA و DGIA نیز مشابه بود. بااین‌حال، SGIA از نظر مدت زمان جراحی کوتاه‌تر، برتری داشت. آنالیز حساسیت (sensitivity) کارآزمایی‌هایی با کیفیت نسبتا خوب و کیفیت پائین، همین نتیجه‌گیری را تائید کرد.
نتیجه‌گیری‌های نویسندگان
SGIA در مقایسه با GIA دولایه می‌تواند سریع‌تر انجام شود. SGIA از نظر نشت آناستوموز، عوارض حین و پس‌از جراحی، مورتالیتی و طول دوره بستری در بیمارستان مشابه DGIA است. SGIA ممکن است به‌صورت روتین برای GIA پس‌از رزکسیون روده استفاده شود. بااین‌حال، از آنجایی‌که این نتیجه‌گیری از تعداد کمتری از بیماران واردشده در کارآزمایی‌هایی با کیفیت نسبتا متوسط به‌دست می‌آید، باید کارآزمایی‌های بیشتری با هدف کاهش محدودیت‌های این مرور انجام شوند.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.
