انجام ورزش هوازی برای پیری سالم مفید است. پیشنهاد شده که افزایش تناسب و آمادگی ناشی از ورزش هوازی ممکن است به حفظ عملکرد خوب شناختی در سنین بالاتر کمک کند. ما به دنبال کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی شده و کنترل شده از انجام برنامه‌های ورزش هوازی برای افراد بالای 55 سال، بدون مشکلات شناختی قبلی، بودیم که تاثیرات مداخله را هم بر تناسب و هم بر شناخت اندازه‌گیری کردند. برنامه‌های ورزشی هوازی را می‌توان با هیچ مداخله‌ای (مثلا قرار گرفتن در لیست انتظار برای گروه تمرین) یا با انواع دیگر فعالیت‌ها (از جمله تمرینات غیر هوازی مانند تمرینات قدرتی یا تعادلی یا فعالیت‌های اجتماعی) مقایسه کرد.
در این مرور کاکرین، 12 کارآزمایی شامل 754 شرکت‌کننده، معیارهای ورود ما را برآورده کردند. هشت مورد از 12 کارآزمایی گزارش کردند که مداخلات ورزشی هوازی منجر به افزایش آمادگی جسمانی گروه مداخله شد. با این حال، وقتی نتایج را در سراسر کارآزمایی‌ها ترکیب کردیم، هیچ مزیت قابل‌توجهی از ورزش هوازی یا افزایش آمادگی در هیچ جنبه‌ای از وضعیت شناختی پیدا نکردیم. بسیاری از کارآزمایی‌های وارد شده مشکلاتی در روش انجام یا گزارش‌دهی داشتند که اعتماد ما را به یافته‌ها کاهش داد.
شواهدی را نیافتیم که نشان دهد ورزش هوازی یا افزایش تناسب، عملکرد شناختی را در افراد مسن بهبود می‌بخشد. با این حال، ممکن است برای زیر گروه‌های خاصی از افراد مفید بوده، یا برنامه‌های ورزشی شدیدتر می‌توانند مفید باشند. بنابراین انجام تحقیقات بیشتر در این زمینه ضروری است.
هیچ شواهدی را در داده‌های موجود از RCTها پیدا نکردیم که نشان دهد فعالیت‌های بدنی هوازی، از جمله آنهایی که با موفقیت آمادگی قلبی‌تنفسی را بهبود می‌بخشند، دارای مزایای شناختی در افراد مسن سالم از نظر شناختی هستند. انجام مطالعات بزرگتر برای بررسی تعدیل کننده‌های احتمالی مورد نیاز است تا تایید شود که ورزش هوازی وضعیت شناختی را بهبود می‌بخشد یا خیر.
شواهد فزاینده‌ای وجود دارد که فعالیت بدنی از پیری سالم حمایت می‌کند. انجام ورزش برای سیستم‌های قلبی‌عروقی، تنفسی و عضلاتی‌اسکلتی مفید است. فعالیت هوازی، به ویژه، آمادگی قلبی‌عروقی را بهبود می‌بخشد و، بر اساس یافته‌های اخیرا گزارش شده، ممکن است تاثیرات مفیدی بر وضعیت شناختی افراد مسن نیز داشته باشد.
ارزیابی تاثیر فعالیت بدنی هوازی، با هدف بهبود آمادگی و تندرستی قلبی‌تنفسی، بر عملکرد شناختی در افراد مسن بدون اختلال شناختی مشخص.
ما ALOIS - پایگاه ثبت تخصصی گروه دمانس و بهبود شناختی در کاکرین؛ پایگاه ثبت مرکزی کارآزمایی‌های کنترل شده کاکرین (CENTRAL) (همه سال‌ها تا شماره 2 از 4؛ 2013)؛ MEDLINE (Ovid SP؛ 1946 تا آگوست 2013)؛ EMBASE (Ovid SP؛ 1974 تا آگوست 2013)؛ PEDro؛ SPORTDiscus؛ Web of Science؛ PsycINFO (Ovid SP؛ 1806 تا آگوست 2013)؛ CINAHL (تمام تاریخ‌ها تا آگوست 2013)؛ LILACS (همه سال‌ها تا آگوست 2013)؛ پلتفرم بین‌المللی پایگاه ثبت کارآزمایی‌های بالینی (ICTRP) سازمان جهانی بهداشت (WHO) (http://apps.who.int/trialsearch)؛ ClinicalTrials.gov (https://clinicaltrials.gov) و Dissertation Abstracts International (DAI) تا 24 آگوست 2013، را بدون اعمال محدودیت زبانی، جست‌وجو کردیم.
همه کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی شده و کنترل شده (RCT) منتشر شده‌ای را وارد کردیم که تاثیر برنامه‌های ورزش هوازی را بر عملکرد شناختی، با هر مداخله فعال دیگر، یا عدم انجام مداخله، در شرکت‌کنندگان بالای 55 سال سالم از نظر شناختی، مقایسه کردند.
دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم داده‌ها را از کارآزمایی‌های وارد شده استخراج کردند. معیارهای پیامد شناختی را در یازده گروه قرار دادیم که شامل توجه، حافظه، ادراک، عملکردهای اجرایی، بازداری شناختی، سرعت شناختی و عملکرد حرکتی می‌شوند. از تفاوت میانگین (یا تفاوت میانگین استاندارد شده) میان گروه‌ها به عنوان معیار تاثیر درمان استفاده کرده و داده‌ها را با استفاده از مدل اثرات تصادفی (random-effects model) ترکیب کردیم. آنالیزهای جداگانه‌ای را برای مقایسه مداخلات ورزشی هوازی با عدم مداخله و با دیگر مداخلات ورزشی، اجتماعی یا شناختی، انجام دادیم. همچنین، آنالیز‌هایی را فقط شامل کارآزمایی‌هایی انجام دادیم که در آنها افزایش آمادگی و تناسب قلبی‌عروقی شرکت‌کنندگان نشان داده شده بود.
دوازده کارآزمایی با 754 شرکت‌کننده، معیارهای ورود را داشتند. طول دوره کارآزمایی‌ها از هشت تا 26 هفته متغیر بود.
همه کارآزمایی‌ها حداقل در برخی حوزه‌ها در معرض خطر سوگیری (bias) متوسط یا بالا بودند. نحوه گزارش‌دهی برخی حوزه‌های خطر سوگیری، ضعیف بود.
آنالیزهای ما که ورزش هوازی را با هر مداخله فعال مقایسه کردند، شواهدی را مبنی بر فایده ورزش هوازی در هیچ حوزه شناختی نشان نداد. این وضعیت در دیگر آنالیز نیز صادق بود که ورزش هوازی را با عدم مداخله مقایسه کرد. آنالیز فقط زیر گروهی از کارآزمایی‌ها که در آنها آمادگی قلبی‌تنفسی در گروه ورزش هوازی بهبود یافت، نشان داد که این بهبودی همزمان با بهبودی در هیچ یک از حوزه‌های شناختی ارزیابی شده نبود. آنالیز زیر گروهی از ورزش هوازی در مقابل مداخلات انعطاف‌پذیری یا تعادل نیز هیچ فایده‌ای را از ورزش هوازی در هیچ حوزه شناختی نشان نداد.
نرخ ترک مطالعه میان گروه‌های ورزش هوازی و کنترل تفاوتی نداشت. هیچ کدام از کارآزمایی‌ها، عوارض جانبی را گزارش نکردند.
به‌طور کلی، هیچ یک از آنالیز‌ها، مزیت ورزش هوازی را برای عملکرد شناختی نشان نداد، حتی زمانی که مداخله منجر به بهبود آمادگی قلبی‌تنفسی شد.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.