پیشینه
اکثر زنان قادر به زایمان بدون وارد آمدن آسیب جدی به پرینه خود هستند. با این حال، ترومای شدید پرینه، که عضله یا بافت را در مسیر پشتی تحت تاثیر قرار می‌دهد، در 1% تا 8% از زنانی که زایمان می‌کنند، رخ داده و هنگام استفاده از فورسپس شایع است. زمانی که این اتفاق می‌افتد، احتمال ایجاد عفونت افزایش می‌یابد. درد در این ناحیه نه تنها می‌تواند بر فعالیت روزانه زن بلکه بر روابط او با نوزاد و شریک زندگی‌اش نیز تاثیر بگذارد.
زمانی که زنی حین انجام زایمان واژینال دچار پارگی شدید پرینه شود، احتمال ابتلا به عفونت افزایش می‌یابد. آنتی‌بیوتیک‌ها اغلب برای پیشگیری از ابتلا به عفونت تجویز می‌شوند.
سوال مطالعه مروری
ارزیابی موثر بودن دریافت پروفیلاکسی آنتی‌بیوتیکی برای پیشگیری از بروز عفونت زخم پرینه در مقایسه با دارونما یا عدم درمان برای پیشگیری از عفونت زخم پرینه و مقایسه رژیم‌های مختلف آنتی‌بیوتیکی.
یافته‌های اصلی
مرور مذکور یک کارآزمایی را شناسایی کرد که 147 زن را بررسی کردند. این کارآزمایی به منظور بررسی مزایای آنتی‌بیوتیک‌های پروفیلاکتیک معمول (گروه مداخله) در مقابل دارونما (گروه کنترل) برای زنان مبتلا به پارگی شدید پرینه انجام شد. نتایج نشان دادند عوارض زخم پرینه در گروه مداخله در دو هفته پس از زایمان کمتر بودند. تفاوت معنی‌داری از نظر آماری در عوارض زخم پرینه پیش از ترخیص و شش هفته پس از زایمان وجود نداشت.
تنها مطالعه وارد شده پیش از رسیدن به حجم نمونه از پیش برنامه‌ریزی شده خاتمه یافت و تعداد زیادی از بیماران در دوره پیگیری از دست رفتند.
کیفیت شواهد
مطالعه وارد شده به جز برای پیگیری ناقص، از کیفیت روش‌شناسی (methodology) بالایی برخوردار بود. شواهدی با کیفیت پائین تا متوسط، کاهش عفونت زخم پرینه را در پارگی درجه سوم یا چهارم با پروفیلاکسی آنتی‌بیوتیکی نشان دادند. با این حال، نتایج بر اساس یک کارآزمایی کوچک بوده و تعداد زیادی از بیماران در دوره پیگیری از دست رفتند. انجام پژوهش‌های بیشتر در این زمینه مورد نیاز است.
اگرچه داده‌ها نشان می‌دهند که آنتی‌بیوتیک‌های پروفیلاکتیک به پیشگیری از بروز عوارض زخم پرینه به دنبال پارگی درجه سوم یا چهارم پرینه کمک می‌کنند، از دست رفتن بیماران در دوره پیگیری بسیار زیاد بود. نتایج باید با احتیاط تفسیر شوند زیرا بر اساس یک کارآزمایی کوچک هستند.
یک تا هشت درصد از زنان در طول زایمان واژینال دچار پارگی درجه سه پرینه (آسیب اسفنکتر مقعد) و پارگی درجه چهارم پرینه (آسیب مخاط رکتوم) می‌شوند، و این پارگی‌ها پس از زایمان با فورسپس (28%) و اپیزیوتومی‌های خط میانی (midline episiotomies) شایع‌تر هستند. پارگی‌های درجه سوم و چهارم می‌توانند با باکتری‌های رکتوم آلوده شده و این وضعیت احتمال عفونت زخم پرینه را به‌طور قابل‌توجهی افزایش می‌دهد. مصرف آنتی‌بیوتیک‌های پروفیلاکتیک ممکن است در پیشگیری از ایجاد این عفونت نقش داشته باشند.
ارزیابی اثربخشی پروفیلاکسی آنتی‌بیوتیکی در کاهش موربیدیتی و عوارض جانبی مادر در پارگی درجه سوم و چهارم پرینه حین انجام زایمان واژینال.
پایگاه ثبت کارآزمایی‌های گروه بارداری و زایمان در کاکرین (31 آگوست 2014) و فهرست منابع مقالات بازیابی شده را جست‌وجو کردیم.
کارآزمایی‌ها تصادفی‌سازی و کنترل شده که پیامدهای مصرف آنتی‌بیوتیک‌های پروفیلاکتیک را در مقابل دارونما (placebo) یا عدم مصرف آنتی‌بیوتیک در پارگی درجه سوم و چهارم پرینه در طول زایمان واژینال مقایسه کردند.
دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم گزارش‌های کارآزمایی را برای ورود و خطر سوگیری (bias) ارزیابی کرده، داده‌ها را استخراج کرده، و آنها را از نظر صحت (accuracy) بررسی کردند.
یک کارآزمایی (147 زن از حجم نمونه از پیش برنامه‌ریزی شده 310 زن) را شناسایی و وارد کردیم که تاثیر مصرف آنتی‌بیوتیک پروفیلاکتیک (تک دوز، سفالوسپورین نسل دوم - سفوتتان (cefotetan) یا سفوکسیتین (cefoxitin)، 1 گرم داخل وریدی) را در مقابل دارونما بر عوارض زخم پرینه پس از زایمان در پارگی‌های درجه سوم یا چهارم پرینه مقایسه کرد. عوارض زخم پرینه (اختلال زخم و ترشحات چرکی) در معاینه دو هفته‌ای پس از زایمان به ترتیب در گروه درمان و کنترل برابر با 8.20% و 24.10% بود (خطر نسبی (RR): 0.34؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.12 تا 0.96). با این حال، نرخ بالای عدم مراجعه بیماران در زمان ویزیت، ممکن است تعمیم‌پذیری نتایج را محدود کند. سطح خطر کلی سوگیری پائین بود، به جز برای سوگیری داده‌های ناقص پیامد. سطح کیفیت شواهد با استفاده از درجه‌بندی توصیه، ارزیابی، توسعه و ارزشیابی (Grading of Recommendations Assessment, Development and Evaluation; GRADE)، برای نرخ عفونت در دو هفته پس از زایمان متوسط، و نرخ میزان عفونت در شش هفته پس از زایمان پائین بود.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.