محققان کاکرین، مروری را در رابطه با اثر تای چی (Tai Chi) برای افراد مبتلا به آرتریت روماتوئید (RA) انجام دادند. جست‌وجوهای انجام شده در منابع تا سپتامبر 2018 هفت مطالعه را با 345 نفر، با سنین 16 تا 80 سال، در چین، کره جنوبی، و ایالات متحده آمریکا پیدا کردند. برخی از آنها در یک بیمارستان در کلاس‌ها شرکت کردند که 8 تا 12 هفته طول کشیدند، شرکت‌کنندگان دیگر در یک برنامه خود-هدایتی (self-guided) تای چی شرکت کردند.
آرتریت روماتوئید چیست؟
آرتریت روماتوئید یک بیماری است که در آن سیستم ایمنی بدن بافت‌های سالم خود را مورد حمله قرار داده و باعث قرمزی، درد، تورم، و حرارت اطراف مفاصل، عمدتا در دست‌ها و پاها، می‌شود. در حال حاضر، هیچ درمان قطعی برای RA وجود ندارد، بنابراین هدف درمان‌ها تسکین درد و سفتی، و بهبود توانایی حرکت است.
تای چی چیست؟
تای چی ترکیبی است از تنفس عمیق و آرام‌سازی و تمدد اعصاب با حرکات آهسته و آرام. نشان داده شده که تای چی در افراد مسن باعث کاهش استرس، افزایش قدرت عضلانی در قسمت تحتانی بدن، و بهبود تعادل، وضعیت ایستادن، و توانایی حرکت می‌شود. مشخص نیست که تای چی در افراد مبتلا به RA منجر به منافع مشابهی می‌شود یا خیر.
برای افراد مبتلا به آرتریت روماتوئید که تای چی انجام دادند، چه اتفاقی افتاد؟
درد (در یک مقیاس آنالوگ بصری (VAS) در 12 هفته اندازه‌گیری شد)
- افرادی که تای چی انجام دادند، در مقایسه با تغییر در گروه کنترل (22% بهبود مطلق)، میزان درد خود را در یک مقیاس 0 تا 10، 2.15 نقطه پایین‌تر (بهتر) ارزیابی کردند. کیفیت شواهد به دلیل تعداد کم شرکت‌کنندگان و نگرانی‌ها در مورد طراحی مطالعه بسیار پایین بود (2 مطالعه، 81 شرکت‌کننده).
- افرادی که تای چی انجام ندادند، میانگین تغییر را در درد از 0.5 نقطه پایین‌تر تا 1.6 نقطه بالاتر گزارش کردند.
فعالیت بیماری (با مقیاس فعالیت ناتوانی (DAS-28-ESR) در 12 هفته اندازه‌گیری شد).
- افرادی که تای چی انجام دادند، در مقایسه با گروه کنترل (4% بهبودی مطلق)، فعالیت بیماری خود را در یک مقیاس 0 تا 10، 0.4 نقطه پایین‌تر (بهتر) ارزیابی کردند. کیفیت شواهد به دلیل نگرانی‌های مربوط به طراحی مطالعه و تعداد بالای خروج از مطالعه، بسیار پایین بود (1 مطالعه، 43 شرکت‌کننده).
- افرادی که تای چی انجام ندادند، هیچ تغییری را در فعالیت بیماری خود گزارش نکردند.
عملکرد (که توسط پرسشنامه ارزیابی سلامت (HAQ) در 12 هفته اندازه‌گیری شد)
- افرادی که تای چی انجام دادند، در مقایسه با گروه کنترل (11% بهبودی مطلق)، عملکرد خود را در مقیاس 0 تا 3، 0.33 نقطه پایین‌تر (بهتر) ارزیابی کردند. کیفیت شواهد به دلیل نگرانی‌های مربوط به طراحی مطالعه و تعداد بالای خروج از مطالعه، بسیار پایین بود (2 مطالعه، 63 شرکت‌کننده).
- افرادی که تای چی انجام ندادند، میانگین تغییر را در عملکرد خود از بدون تغییر تا 0.1 نقطه بالاتر گزارش کردند.
تعداد موارد کلی خروج از مطالعه
- 17/100 نفر کمتر در گروه‌های تای چی در 12 هفته از مرور خارج شدند (17% بهبودی مطلق). کیفیت شواهد به دلیل تعداد کم شرکت‌کنندگان و نگرانی در مورد طراحی مطالعه، پایین بود (7 مطالعه، 289 شرکت‌کننده).
ما هیچ مطالعه‌ای را پیدا نکردیم که به‌طور خاص پیشرفت رادیوگرافیک، و عوارض جانبی کوتاه‌مدت و یا بلندمدت را بررسی کرده باشد، اما دو مطالعه درد مفاصل و عضلات را در داخل متن توصیف کردند.
حرف آخر چیست؟
ما مطمئن نیستیم که تای چی باعث بهبود درد، فعالیت بیماری، یا عملکرد در افراد مبتلا به RA می‌شود. همچنین مشخص نیست که برای دیدن منافع تای چی، این ورزش را تا چه اندازه، با چه شدتی، و برای چه مدتی باید انجام داد.
مشخص نیست که آیا تای چی تاثیری بر پیامدهای بالینی (درد مفاصل، محدودیت فعالیت، عملکرد) در RA دارد یا خیر، و اثرات مهم را نمی‌توان تایید یا حذف کرد، زیرا همه پیامدها دارای شواهدی با کیفیت بسیار پایین بودند. براساس مطالعاتی با کیفیت پایین شواهد، تعداد موارد خروج از مطالعه در گروه‌های کنترل بیشتر از گروه‌های تای چی بود. از آنجایی که مطالعات نتوانستند به طور صریح چنین عوارضی را گزارش دهند، ما از اینکه احتمال بروز عوارض جانبی با تای چی کم است، مطمئن نیستیم. تعداد اندکی عارضه جانبی جزئی (درد و کرامپ‌های مفاصل و عضلات) در دو مطالعه کیفی به صورت روایتی توصیف شد. این مرور بهروزرسانی شده منجر به چند تغییر جزئی در نتیجه‌گیری‌های مرور قبلی، یعنی پیامد درد، شد.
آرتریت روماتوئید (RA) یک بیماری مزمن، سیستمیک، التهابی، و خودایمنی است که منجر به تغییر شکل مفصل و بی‌حرکتی سیستم عضلاتی‌اسکلتی می‌شود. اهداف عمده درمان عبارت هستند از: تسکین درد، کاهش التهاب، آرام کردن یا متوقف کردن آسیب به مفصل، جلوگیری از ناتوانی، و حفظ یا بهبود حس فرد درباره به‌زیستی و توانایی عملکردی. تای چی (Tai Chi)، که تای چی چوان (Tai Chi Chuan) نیز نامیده می‌شود، یک هنر رزمی باستانی چینی برای تقویت سلامت است و قرن‌هاست که در چین به عنوان یک درمان موثر برای آرتریت به رسمیت شناخته شده است. این یک بهروزرسانی از مروری است که در سال 2004 منتشر شد.
ارزیابی منافع و آسیب‌های تای چی به عنوان یک درمان برای افراد مبتلا به آرتریت روماتوئید (RA).
ما جست‌وجو را در CENTRAL؛ MEDLINE؛ Embase؛ و پایگاه‌های ثبت کارآزمایی بالینی از سال 2002 تا سپتامبر 2018 بهروزرسانی کردیم.
ما کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده و کارآزمایی بالینی کنترل شده را برای بررسی منافع (معیار بهبود ACR یا درد، پیشرفت بیماری، عملکرد، و پیشرفت رادیوگرافیکی)، و آسیب‌های (عوارض جانبی و خروج از مطالعه) برنامه‌های ورزشی با دستورالعمل تای چی یا ترکیبی از اصول فلسفه تای چی انتخاب کردیم. ما مطالعاتی را با هر دوره زمانی وارد کردیم که شامل گروه‌های کنترلی بودند که یا درمانی دریافت نکرده یا درمان متناوب دریافت کردند.
ما از روش‌های استاندارد روش‌شناسی مورد انتظار کاکرین استفاده کردیم.
با افزودن سه مطالعه (156 شرکت‌کننده بیشتر) به مرور اصلی، این بهروزرسانی در مجموع شامل هفت کارآزمایی با 345 شرکت‌کننده است. شرکت‌کنندگان اغلب زنان مبتلا به RA، در سنین 16 تا 80 سال بودند که در مراکز سرپایی در چین، کره جنوبی، و ایالات متحده آمریکا تحت درمان قرار گرفتند. اکثر کارآزمایی‌ها به دلیل فقدان کورسازی شرکت‌کنندگان یا ارزیابان، در معرض خطر بالای سوگیری (bias) عملکرد و سوگیری تشخیص قرار داشتند. حدود 75% از مطالعات، تولید تصادفی توالی را گزارش نکرده بودند، و ما خطر سوگیری را به دلیل پنهانسازی تخصیص در اکثر مطالعات نامشخص در نظر گرفتیم. مدت زمان برنامه‌های تای چی از 8 تا 12 هفته متغیر بود.
مشخص نیست که برنامه‌های ورزشی مبتنی بر تای چی در مقایسه با عدم درمان یا درمان جایگزین، باعث بهبود بالینی مهم از نظر درد میان شرکت‌کنندگان گروه تای چی می‌شوند یا خیر. تغییر در میانگین درد در گروه‌های کنترل، که در مقیاس آنالوگ بصری (نمره VAS از 0 تا 10، نمره کمتر به معنای درد کمتر) اندازه‌گیری شد، از کاهش 0.51 نمره تا افزایش 1.6 نمره در 12 هفته متغیر بود؛ در گروه‌های تای چی، درد با تفاوت میانگین (MD) معادل 2.15- کاهش یافت (95% فاصله اطمینان (CI): 3.19- تا 1.11-)؛ 22% بهبودی مطلق (95% CI؛ 11% تا 32% بهبود)؛ 2 مطالعه، 81 شرکت‌کننده؛ شواهد با کیفیت بسیار پایین؛ کیفیت شواهد به دلیل عدم دقت، کورسازی و سوگیری ریزش کاهش یافت.
شواهدی با کیفیت بسیار پایین وجود داشت که به دلیل کورسازی، و سوگیری ریزش کاهش یافت، و برای بیان تفاوت مهم در فعالیت بیماری قطعی نبودند و با استفاده از نمرات مقیاس فعالیت بیماری (DAS-28-ESR) (مقیاس 0 تا 10، نمره پایین‌تر به معنای فعالیت بیماری کمتر) اندازه‌گیری شد، به طوری که در گروه کنترل بدون تغییر و در گروه تای چی 0.40 کاهش داشت (95% CI؛ 1.10- تا 0.30)؛ 4% بهبودی مطلق (95% CI؛ 11% بهبود تا 3% بدتر شدن)؛ 1 مطالعه، 43 شرکت‌کننده.
برای ارزیابی عملکرد، تغییر در میانگین پرسشنامه ارزیابی سلامت (HAQ؛ مقیاس 0 تا 3، نمره پایین‌تر به معنای عملکرد بهتر) از 0 تا 0.1 در گروه کنترل متغیر بود، و با MD معادل 0.33 در گروه تای چی (95% CI؛ 0.79- تا 0.12) کاهش یافت؛ 11% بهبودی مطلق (95% CI؛ 26% بهبودی تا 4% بدتر شدن)؛ 2 مطالعه، 63 شرکت‌کننده؛ شواهد با کیفیت بسیار پایین، که به دلیل عدم دقت، کورسازی، و سوگیری ریزش کاهش یافت. از آنجایی که نتایج قطعی نبودند، ما از اهمیت این بهبود مطمئن نیستیم.
شرکت‌کنندگان در برنامه‌های تای چی کمتر از افراد گروه کنترل در 8 تا 12 هفته از مطالعه خارج شدند (19/180 در گروه‌های مداخله در مقابل 49/165 در گروه‌های کنترل؛ خطر نسبی (RR): ؛0.40 (95% CI؛ 0.19 تا 0.86)؛ تفاوت مطلق 17% کمتر بود (95% CI؛ 30% کمتر تا 3% کمتر)؛ 7 مطالعه، 289 شرکت‌کننده؛ شواهد با کیفیت پایین، که به دلیل عدم دقت و کورسازی کاهش یافت.
هیچ داده‌ای برای پیشرفت رادیوگرافیکی در دسترس نبود. عوارض جانبی کوتاه‌مدت در گروه‌ها گزارش نشد، اما در دو مطالعه درد و گرفتگی مفاصل و عضلات به صورت روایتی توصیف شد؛ عوارض جانبی طولانی‌مدت گزارش نشده بود.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.