سندرم آنورکسی-کاشکسی (anorexia-cachexia syndrome; ACS) یک مشکل بالینی شایع است که با کاهش اشتها و کاهش وزن مشخص می‌شود. این وضعیت در بیمارانی که از سرطان پیشرفته، ایدز و برخی بیماری‌های دیگر رنج می‌برند، شایع است. در حال حاضر هیچ درمانی برای ACS وجود ندارد.
مگسترول استات (MA) به عنوان یک هورمون زنانه طبقه بندی شده و از طریق دهان مصرف می‌شود. این دارو در حال حاضر برای بهبود اشتها و افزایش وزن در ACS استفاده می‌شود.
این مرور به‌روز شده نشان می‌دهد که:
- MA اشتها را بهبود بخشیده و تاثیر کمی بر افزایش وزن دارد؛
- MA کیفیت زندگی را بهبود نمی‌بخشد؛
- بروز عوارض جانبی در بیماران تحت درمان با MA بیشتر است.
این مرور نشان می‌دهد که MA با افزایش خطر تشکیل لخته‌های خونی (که ممکن است منجر به تورم، درد یا قرمزی یک اندام و نه دیگری، دشواری ناگهانی در تنفس، سردرد شدید یا تغییرات بینایی شود)، احتباس مایعات (که منجر به تورم در پاها یا دست‌ها می‌شود) و مرگ‌ومیر مرتبط است.
در بیمارانی که MA را مصرف می‌کنند، تقریبا از هر چهار نفر یک نفر با افزایش اشتها مواجه می‌شود، از هر 12 نفر یک نفر وزن خود را افزایش می‌دهد و از هر 23 نفر یک نفر فوت می‌کند.
اطلاعات محدودی در مورد بی‌خطری استفاده از MA، به ویژه در طولانی-مدت، در دسترس است.
این مرور نشان می‌دهد که MA اشتها را بهبود می‌بخشد و با افزایش وزن خفیف در سرطان، ایدز و در بیماران مبتلا به دیگر آسیب‌شناسی زمینه‌ای مرتبط است. علیرغم اینکه این بیماران تحت مراقبت تسکینی هستند، باید از خطرات ناشی از مصرف MA مطلع شوند.
این یک نسخه به‌روز شده از مرور قبلی در کتابخانه کاکرین (2005، شماره 2) با عنوان «تاثیر مگسترول استات در درمان سندرم آنورکسی-کاشکسی» است. مگسترول استات (megestrol acetate; MA) در حال حاضر برای بهبود اشتها و افزایش وزن در مدیریت بالینی آنورکسی (anorexia) یا بی‌اشتهایی مرتبط با سرطان استفاده می‌شود. در سال 1993، MA توسط سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) برای درمان آنورکسی، کاشکسی (cachexia) یا کاهش وزن غیر-قابل توضیح در بیماران مبتلا به ایدز (AIDS) تائید شد. مکانیسم افزایش اشتها توسط MA ناشناخته است و اثربخشی آن برای آنورکسی و کاشکسی در بیماران مبتلا به سرطان و ایدز (سندرم نقص ایمنی اکتسابی (acquired immunodeficiency syndrome)) در دست بررسی است.
ارزیابی کارآیی، اثربخشی و بی‌خطری (safety) MA در تسکین سندرم آنورکسی-کاشکسی در بیماران مبتلا به سرطان، ایدز و دیگر آسیب‌شناسی‌های زمینه‌ای.
از طریق جست‌وجوی گسترده در بانک‌های اطلاعاتی الکترونیکی، مجلات، فهرست منابع، تماس با محققین و دیگر استراتژی‌های جست‌وجوی مشخص شده در روش انجام مطالعات، به دنبال آنها بودیم. آخرین جست‌وجو برای این به‌روزرسانی در می 2012 انجام شد.
مطالعات در صورتی در این مرور گنجانده شدند که MA را در مقایسه با دارونما (placebo) یا دیگر درمان‌های دارویی در کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده روی بیمارانی با تشخیص بالینی سندرم آنورکسی-کاشکسی مرتبط با سرطان، ایدز یا هر آسیب‌شناسی زمینه‌ای دیگر ارزیابی کردند.
دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم به استخراج داده‌ها و ارزیابی کیفیت روش‌شناسی (methodology) مطالعات پرداختند. آنالیزهای کمّی را با استفاده از اشتها و کیفیت زندگی به عنوان یک متغیر دو-حالتی انجام داده، و افزایش وزن را در قالب متغیرهای پیوسته و دو-حالتی تحلیل کردیم.
تعداد 35 کارآزمایی را در این به‌روزرسانی گنجاندیم، یعنی همان تعداد اما نه همان کارآزمایی‌ها که در نسخه قبلی مرور وجود داشت. کارآزمایی‌ها شامل 3963 بیمار برای بررسی اثربخشی و 3180 بیمار برای ارزیابی بی‌خطری مداخله بود. شانزده کارآزمایی MA را در دوزهای مختلف با دارونما، هفت کارآزمایی دوزهای مختلف MA را با دیگر درمان‌های دارویی، و 10 کارآزمایی دوزهای مختلف MA را مقایسه کردند. نتایج متاآنالیز، مزایای MA را در مقایسه با دارونما نشان داد، به ویژه از نظر بهبود اشتها و افزایش وزن در سرطان، ایدز و دیگر شرایط زمینه‌ای، و عدم-فایده MA را در همان بیماران زمانی که MA با دیگر داروها مقایسه شد. اطلاعات کافی برای تعریف دوز بهینه MA وجود نداشت، اما دوزهای بالاتر بیشتر با بهبود وزن مرتبط بودند تا دوزهای پائین. بهبود کیفیت زندگی در بیماران فقط با مقایسه MA در مقابل دارونما مشاهده شد، اما نه در برابر دیگر داروها در هر دو زیر-گروه: سرطان و ایدز. ادم، پدیده ترومبوآمبولی و مرگ‌ومیر در بیماران تحت درمان با MA بیشتر رخ داد. بیش از 40 مورد عارضه جانبی مورد مطالعه قرار گرفتند.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.