استرس فیزیکی همراه با کاهش مصرف غذا در طول زایمان می‌توانند منجر به افزایش سطوح کتون در خون و ادرار (کتوز (ketosis)) شوند. اجسام کتون انرژی مشتق شده از چربی را از کبد به دیگر اندام‌ها منتقل می‌کنند تا منبع جایگزینی برای انرژی باشند. آنها همچنین از جفت عبور می‌کنند و تاثیر کتوز روی مادر و نوزاد مشخص نیست. مشخص نیست که کتوز حین زایمان یک پاسخ فیزیولوژیکی طبیعی است، یا اینکه زنان مبتلا به کتوز حین زایمان نیاز به مداخله دارند (مانند مایعات داخل وریدی و خوراکی). این تردید منجر به تفاوت‌ها در نظر و عمل متخصصان شده است. عوارض جانبی کتوز برای مادر شامل افزایش احتمال تحریک/تشدید زایمان، انجام زایمان به کمک فورسپس و هدررفت خون پس از زایمان هستند.
با این حال درمان‌های داخل وریدی می‌توانند عوارض جانبی داشته باشند، مثلا با تداخل در سطوح گلوکز و انسولین برای مادر و نوزاد (باعث هیپوگلیسمی نوزادان) یا کاهش سطح سدیم. دیگر عوارض جانبی گزارش‌شده شامل سردرد، تهوع، اضافه بار مایعات در مادر، کُند شدن روند زایمان و مشکل در برقراری شیردهی، همچنین درد و ناراحتی موضعی و تداخل با آزادی حرکت زن هنگام زایمان هستند. نوزاد ممکن است دچار افزایش اسیدیته خون و افزایش سطوح لاکتات شود.
این مرور هیچ اطلاعاتی را پیدا نکرد که در درمان زنان مبتلا به کتوز در طول زایمان بر اساس آن عمل شود. نویسندگان به دنبال مطالعاتی بودند که مصرف خوراکی یا مایعات داخل وریدی را با عدم انجام مداخله (تعریف‌شده به صورت عدم مصرف خوراکی، مصرف فقط چیپس یخ یا مصرف خوراکی در صورت نیاز) و پیامدهای بارداری مقایسه کردند.
فقط شش مطالعه روی معیارهای بیوشیمیایی در مادر حین یا مدت کوتاهی پس از زایمان متمرکز شدند و نتوانستند در این مرور وارد شوند. این مطالعات در اواخر دهه 1970 تا اواسط دهه 1980 انجام شدند. کارآزمایی‌های آتی باید تاثیر استفاده از انواع مختلف مایعات داخل وریدی و خوراکی را روی پیامدهای مهم از نظر بالینی بررسی کرده و درک و رضایت زنان را از مراقبت حین زایمان و زایمان وارد کنند.
هیچ اطلاعاتی وجود ندارد که بر اساس آن بتوان درمان زنان مبتلا به کتوز حین زایمان را پایه‌گذاری کرد. انجام پژوهش‌های بیشتری برای شناسایی واضح‌تر ارتباط میان کتوز در زایمان و پیامد بارداری مورد نیاز است. کارآزمایی‌های آینده باید تاثیرات عدم انجام مداخله و انواع مختلف مایعات داخل وریدی و خوراکی را بر این پیامدهای مهم از نظر بالینی بررسی کرده و شامل ارزیابی درک و رضایت زنان از مراقبت حین زایمان و زایمان باشند.
در طول زایمان، کتوز (ketosis) (بالا رفتن اجسام کتون در خون) یک رخداد شایع است، به دلیل افزایش استرس فیزیکی، که اغلب با کاهش مصرف خوراکی ترکیب می‌شود. تاثیر کتوز بر مادر و نوزاد در طول زایمان مشخص نیست، بنابراین، در مورد اینکه کتوز یک پاسخ فیزیولوژیکی طبیعی است یا خیر، یا اینکه زنان مبتلا به کتوز در زایمان نیاز به مداخله (مانند مایعات داخل وریدی یا افزایش مصرف خوراکی) برای سلامت مادر و نوزاد دارند یا خیر، تردید وجود دارد. این تردید منجر به ایجاد تفاوت‌ها در نظرات و عملکرد متخصصانی شده که از زنان در حال زایمان مراقبت می‌کنند.
ارزیابی تاثیرات تزریق مایعات داخل وریدی یا افزایش مصرف خوراکی برای زنان در حال زایمان در درمان کتوز در مقایسه با عدم انجام مداخله (تعریف شده به عنوان عدم مصرف خوراکی، مصرف فقط چیپس یخ یا مصرف خوراکی در صورت نیاز) بر پیامدهای مادر، جنین و نوزادی و همچنین ارزیابی تاثیرات انواع مختلف مایعات داخل وریدی تجویز شده.
پایگاه ثبت کارآزمایی گروه بارداری و زایمان در کاکرین (ژانویه 2008)، CENTRAL (
کتابخانه کاکرین
2007، شماره 2)، MEDLINE (1950 تا ژانویه 2007)، EMBASE (1988 تا ژانویه 2007) و CINAHL (1982 تا 2007) را جست‌وجو کردیم.
همه کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی شده منتشرشده و منتشرنشده که در آنها مصرف خوراکی اضافی یا مایعات داخل وریدی، یا هر دو، برای درمان زنان مبتلا به کتوز حین زایمان استفاده شدند.
دو نویسنده به‌طور مستقل از هم کارآزمایی‌های بالقوه واجد شرایط را ارزیابی کردند. نویسندگان به دنبال اطلاعات بیشتر در مورد روش‌های کارآزمایی و داده‌های پیامد بودند تا امکان بررسی واجد شرایط بودن مطالعات را فراهم کنند. با این حال، در زمان مرور، هیچ اطلاعاتی دریافت نشد.
ما شش کارآزمایی را به عنوان بالقوه واجد شرایط برای ورود در این مرور شناسایی کردیم. هر شش مطالعه حذف شدند. بنابراین هیچ کارآزمایی‌ای در این مرور وارد نشد.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.