نوتروپنی (تعداد کم گلبول‌های سفید خون) یکی از عوارض شیمی‌درمانی سرطان است که بیماران را در معرض عفونت‌های تهدید کننده زندگی قرار می‌دهد. روش فعلی برای بیماران نوتروپنی با تب، پذیرش در بیمارستان و درمان با آنتی‌بیوتیک‌های داخل وریدی است. نوتروپنی تب‌دار طیفی را از شدت بیماری در بر می‌گیرد و بیماران کم خطر ممکن است درمانی را با شدت کمتر دریافت کنند. این مرور از کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی شده و کنترل شده، نرخ قابل مقایسه مرگ‌ومیر و شکست درمان با آنتی‌بیوتیک‌های خوراکی و داخل وریدی را برای بیماران کم-خطر، مبتلایان به تومورهای تو-پُر (solid) یا لوکمی مزمن یا لنفوم، و مستقل از سن، منبع عفونت و شدت نوتروپنی، نشان داد.
بر اساس داده‌های حاضر، درمان خوراکی، جایگزین قابل قبولی برای درمان آنتی‌بیوتیک داخل وریدی در بیماران نوتروپنی مبتلا به سرطان با تب (به استثنای بیماران مبتلا به لوکمی حاد) است که از نظر همودینامیک پایدار بوده، نارسایی ارگان نداشته، و فاقد پنومونی، عفونت لاین مرکزی یا عفونت شدید بافت نرم، بودند. CI گسترده برای مورتالیتی، استفاده فعلی را از درمان خوراکی در گروه‌هایی از بیماران با خطر پائین مورتالیتی میسر می‌سازد، و انجام تحقیقات بیشتر باید در جهت روشن کردن تعریف بیماران کم-خطر باشد.
تبی که در یک بیمار دچار نوتروپنی رخ می‌دهد، هم‌چنان یک عارضه شایع تهدید کننده زندگی در شیمی‌درمانی سرطان به حساب می‌آید. روش معمول، بستری شدن بیمار در بیمارستان و درمان تجربی او با آنتی‌بیوتیک‌های وسیع‌الطیف داخل وریدی است. درمان خوراکی می‌تواند یک رویکرد جایگزین برای بیماران منتخب باشد.
مقایسه اثربخشی آنتی‌بیوتیک‌های خوراکی در مقابل داخل وریدی (IV) در بیماران مبتلا به سرطان تب‌دار نوتروپنی.
پایگاه مرکزی ثبت کارآزمایی‌های کنترل شده کاکرین (CENTRAL) (شماره 1، 2013) در کتابخانه کاکرین، MEDLINE (1966 تا هفته 4 ژانویه 2013)، EMBASE (1980 تا هفته 4 ژانویه 2013) و LILACS (1982 تا 2007) را جست‌وجو کردیم. چندین بانک اطلاعاتی را برای یافتن کارآزمایی‌های در حال انجام جست‌وجو کردیم. خلاصه مقالات کنفرانس‌های Interscience Conference of Antimicrobial Agents and Chemotherapy (ICAAC) (1995 تا 2007) را بررسی کردیم، و همه منابع مطالعات وارد شده و مرورهای اصلی بررسی شدند.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده‌ای (randomised controlled trials; RCTs) که آنتی‌بیوتیک(های) خوراکی را با آنتی‌بیوتیک(های) داخل وریدی در درمان بیماران نوتروپنی مبتلا به سرطان با تب مقایسه کردند. مقایسه میان این دو می‌توانست در ابتدا (اول خوراکی) یا پس از یک دوره اولیه درمان آنتی‌بیوتیکی داخل وریدی (پشت سر هم) آغاز شده باشد.
دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم واجد شرایط بودن کارآزمایی، کیفیت روش‌شناسی (methodology) را ارزیابی کرده و داده‌ها را استخراج کردند. در هر جایی که امکان‌پذیر بود، داده‌های مربوط به مورتالیتی، شکست‌های درمان و عوارض جانبی از مطالعات وارد شده، با فرض یک مبنای «قصد درمان (intention-to-treat)» برای معیارهای پیامد، استخراج شدند. برای داده‌های دو حالتی (dichotomous)، خطر نسبی (RR) با 95% فاصله اطمینان (CI) تخمین زده شد. ارزیابی خطر سوگیری (bias) نیز مطابق با روش‌شناسی سازمان همکاری کاکرین انجام شد.
بیست و دو کارآزمایی (3142 اپیزود در 2372 بیمار) در آنالیزها گنجانده شدند. در مقایسه میان دو درمان آنتی‌بیوتیک خوراکی و داخل وریدی، نرخ مورتالیتی مشابه بود (RR: 0.95؛ 95% CI؛ 0.54 تا 1.68، 9 کارآزمایی، 1392 بیمار، میانه (median) مورتالیتی: 0، محدوده 0% تا 8.8%). نرخ شکست درمان نیز مشابه بود (RR: 0.96؛ 95% CI؛ 0.86 تا 1.06، همه کارآزمایی‌ها). هیچ ناهمگونی قابل‌توجهی برای همه مقایسه‌ها به جز عوارض جانبی نشان داده نشد. این تاثیر در طیف وسیعی از بیماران پایدار بود. کینولون‌ها به تنهایی یا همراه با آنتی‌بیوتیک دیگر، با نتایج قابل مقایسه استفاده شدند. عوارض جانبی، عمدتا گوارشی، با آنتی‌بیوتیک‌های خوراکی شایع‌تر گزارش شدند.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.