سوال مطالعه مروری: آیا استفاده از درمان ضد-قارچ سیستمیک پروفیلاکتیک خطر مورتالیتی و موربیدیتی را در نوزادان بسیار کم-وزن هنگام تولد کاهش می‌دهد؟
پیشینه: قارچ‌هایی مانند کاندیدا (candida) (ارگانیسمی که باعث برفک دهان می‌شود) می‌تواند باعث عفونت‌های شدید در نوزادان بسیار کم-وزن هنگام تولد (وزن تولد کمتر از 1.5 کیلوگرم) شود. تشخیص این عفونت‌های قارچی دشوار است. ممکن است تلاش برای پیشگیری از بروز چنین عفونت‌هایی با تجویز داروهای ضد-قارچ در نوزادان بسیار کم-وزن هنگام تولد به عنوان بخشی از مراقبت روتین آنها (پروفیلاکسی ضد-قارچی سیستمیک) مناسب باشد. این مرور به بررسی این موضوع پرداخت که شواهدی وجود دارد که نشان دهد چنین روشی از بروز عفونت قارچی شدید، مرگ‌ومیر و ناتوانی در نوزادان بسیار کم-وزن هنگام تولد پیشگیری می‌کند یا خیر.
ویژگی‌های مطالعه: تعداد 15 کارآزمایی واجد شرایط را شناسایی کردیم که در مجموع 1690 نوزاد را به کار گرفتند. بهطور کلی این کارآزمایی‌ها کیفیت خوبی داشتند.
یافته‌های کلیدی: آنالیز کلی کاهش خطر عفونت قارچی شدید را در نوزادانی نشان داد که پروفیلاکسی ضد-قارچی سیستمیک دریافت کردند، اما تفاوتی در خطر مرگ‌ومیر دیده نشد. کارآزمایی‌ها خطر مشکلات طولانی-مدت را از جمله ناتوانی‌ها ارزیابی نکردند.
نتیجه‌گیری‌ها: شواهدی از برخی کارآزمایی‌ها با کیفیت خوب وجود دارد که تجویز داروی ضد-قارچ به صورت منظم برای نوزادان در چهار تا شش هفته اول پس از تولد، تعداد نوزادانی را که دچار عفونت شدید می‌شوند، کاهش می‌دهد. هنوز هم هیچ شواهد قانع کننده‌ای وجود ندارد که داروی ضد-قارچ می‌تواند نرخ مرگ‌ومیر یا ناتوانی را تحت تاثیر قرار دهد.
درمان ضد-قارچ سیستمیک پروفیلاکتیک منجر به کاهش بروز عفونت قارچی تهاجمی در نوزادان بسیار نارس یا بسیار کم-وزن هنگام تولد شد. این یافته باید با احتیاط تفسیر و اعمال شود زیرا میزان بروز عفونت قارچی تهاجمی در گروه‌های کنترل بسیاری از کارآزمایی‌های وارد شده بسیار بالا بود. متاآنالیز تاثیری را با اهمیت آماری بر مورتالیتی نشان نمی‌دهد. در حال حاضر فقط داده‌های محدودی در مورد پیامدهای طولانی-مدت تکامل سیستم عصبی برای نوزادانی وجود دارند که در معرض این مداخله قرار می‌گیرند. علاوه بر این، داده‌های بیشتری در مورد تاثیر مداخله بر ظهور ارگانیسم‌های دارای مقاومت ضد-قارچ مورد نیاز است.
عفونت قارچی تهاجمی یکی از علل مهم مورتالیتی و موربیدیتی در نوزادان بسیار نارس و بسیار کم-وزن هنگام تولد است. تشخیص زودهنگام مشکل است و به همین دلیل درمان اغلب به تاخیر می‌افتد. عوامل ضد-قارچ که به صورت سیستمیک جذب می‌شوند (معمولا آزول‌ها (azoles)) بهطور فزاینده‌ای به عنوان پروفیلاکسی از عفونت قارچی تهاجمی در این جمعیت استفاده می‌شوند.
ارزیابی تاثیر درمان ضد-قارچ سیستمیک پروفیلاکتیک بر مورتالیتی و موربیدیتی در نوزادان بسیار نارس یا بسیار کم-وزن هنگام تولد.
از راهبرد جست‌وجوی استاندارد گروه مرور نوزادان در کاکرین (Cochrane Neonatal Review Group) استفاده کردیم. این جست‌وجو شامل پایگاه مرکزی ثبت کارآزمایی‌های کنترل شده کاکرین (CENTRAL) (کتابخانه کاکرین)؛ 2015، شماره 8)؛ MEDLINE؛ EMBASE و CINAHL (تا ماه می 2015)؛ خلاصه مقالات کنفرانس‌ها و مرورهای قبلی بود.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده یا کارآزمایی‌های شبه-تصادفی‌سازی و کنترل شده که تاثیر درمان ضد-قارچ سیستمیک پروفیلاکتیک را در برابر دارونما (placebo) یا عدم استفاده از دارو یا عامل ضد-قارچ دیگر یا رژیم دوزبندی در نوزادان بسیار کم-وزن هنگام تولد مقایسه کردند.
داده‌ها را با استفاده از روش‌های استاندارد گروه مرور نوزادان در کاکرین، با ارزیابی جداگانه کیفیت کارآزمایی و استخراج داده توسط دو نویسنده مرور، استخراج کردیم.
تعداد 15 کارآزمایی واجد شرایط را شناسایی کردیم که در مجموع 1690 نوزاد را به کار گرفتند. ده کارآزمایی (1371 نوزاد) پروفیلاکسی ضد-قارچ سیستمیک را در برابر دارونما (placebo) یا عدم استفاده از دارو مقایسه کردند. به طور کلی این کارآزمایی‌ها کیفیت روش‌شناسی خوبی داشتند. متاآنالیز کاهش بروز عفونت قارچی تهاجمی را نشان داد که دارای اهمیت آماری بود (خطر نسبی (RR) تیپیکال: 0.43؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.31 تا 0.59، تفاوت خطر (RD): 0.09-؛ 95% CI؛ 0.12- تا 0.06-). میانگین بروز عفونت قارچی تهاجمی در گروه‌های کنترل کارآزمایی‌ها (16%) بسیار بیشتر از آن چیزی بود که عموما در مطالعات کوهورت بزرگ گزارش شد. متاآنالیز تفاوتی را در خطر مرگ‌ومیر پیش از ترخیص از بیمارستان پیدا نکرد که دارای اهمیت آماری باشد (RR تیپیکال: 0.79؛ 95% CI؛ 0.61 تا 1.02؛ RD تیپیکال: 0.04-؛ 95% CI؛ 0.07- تا 0.00). داده‌های بسیار محدودی در مورد پیامدهای طولانی-مدت تکامل سیستم عصبی در دسترس بود. سه کارآزمایی که پروفیلاکسی ضد-قارچ سیستمیک را در برابر نوع خوراکی یا موضعی غیر-قابل جذب مقایسه کردند، هیچ تاثیری را با اهمیت آماری بر عفونت قارچی تهاجمی یا مورتالیتی تشخیص ندادند. دو کارآزمایی که رژیم‌های دوزبندی مختلف فلوکونازول (fluconazole) داخل-وریدی پروفیلاکتیک را با هم مقایسه کردند، هیچ تفاوت قابل‌توجهی را در نرخ عفونت یا مورتالیتی نشان ندادند.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.