پیشینه

بی‌اختیاری ادراری، بار (burden) قابل توجه بر افراد و جامعه تحمیل می‌کند. اگرچه طیف وسیعی از درمان‌ها در دسترس هستند، تغییرات در سبک زندگی اغلب برای درمان بی‌اختیاری ادراری توصیه می‌شود، چرا که آنها کم‌هزینه هستند و عوارض جانبی ناخواسته محدودی دارند. توصیه‌های معمول شامل کم کردن وزن، تغییر در رژیم غذایی، تنظیم حجم مصرف مایعات، کاهش کافئین یا مصرف الکل، اجتناب از یبوست و زور زدن (هنگام عبور مدفوع)، ترک سیگار، و افزایش فعالیت بدنی - البته با محدود کردن فعالیت‌های سنگین اضافی - هستند.

آنچه ما می‌خواستیم بدانیم

هدف ما (گروهی از پژوهشگران کاکرین) بررسی این موضوع بود که تغییرات سبک زندگی، تاثیرات مفیدی بر هر نوع از بی‌اختیاری ادراری در بزرگسالان دارد یا خیر.

ما چه کاری انجام دادیم

ما جست‌وجوی گسترده‌ای در منابع علمی پزشکی تا جولای 2013 انجام دادیم که تاثیرات مداخلات سبک زندگی مبتنی بر جامعه را با عدم درمان یا درمان‌های دیگر غیر-جراحی، یا درمان پزشکی (دارویی)، در بزرگسالان مبتلا به بی‌اختیاری ادراری مقایسه کرده بودند.

آنچه ما یافتیم

ما 11 مطالعه را با 5974 شرکت‌کننده (تقریبا همگی زن، فقط حدود 20 نفر مرد) شناسایی کردیم که تاثیر تغییرات را در سبک زندگی روی بی‌اختیاری ادراری بررسی کرده بودند. چهار مطالعه کاهش وزن را بررسی کرده بودند، یک مطالعه رژیم غذایی غنی از سویا را با رژیم غذایی عاری از سویا مقایسه کرده بود، سه مطالعه، درباره تغییرات میزان دریافت مایعات تحقیق کرده بودند، و سه مطالعه هم تاثیرات کاهش دریافت کافئین را بررسی کرده بودند. هیچ کارآزمایی نیافتیم که کاهش دریافت الکل، جلوگیری از یبوست و زورپیچ، ترک سیگار یا سطح فعالیت جسمانی را بررسی کرده باشد.

یافته‌های حاصل از چهار مطالعه نشان داد که کاهش وزن ممکن است بی‌اختیاری را در زنان دارای اضافه-وزن متوقف کند و البته انجام پژوهش بیشتر را می‌طلبد. با این حال، باید توجه داشت که بخش بزرگی از شرکت‌کنندگان که در این نتیجه‌گیری نقش داشتند، بخشی از دو مطالعه دیابت بودند که در حالی که آنها تاثیر کاهش وزن را بر بی‌اختیاری ادرار رکورد می‌کردند، مشخص نکرده بودند که چه تعداد از شرکت‌کنندگان از آغاز مطالعه از این مشکل رنج می‌بردند. مدت زمان برنامه‌های کاهش وزن در این مطالعات از سه تا 12 ماه متغیر بود.

بخش کمی از شواهد با کیفیت بسیار پائین برگرفته از مطالعاتی که حجم مصرفی مایعات را بررسی کرده بودند، نشان دادند که نشانه‌های بی‌اختیاری ادراری ممکن است با کاهش مصرف مایعات کاهش یابد، هر چند برخی از شرکت‌کنندگان در مطالعات سردرد، یبوست یا تشنگی را گزارش کرده بودند.

ما نتوانستیم یافته‌های حاصل از سایر مطالعات را که درمانی مشابه (به عنوان مثال کاهش کافئین) را بررسی کرده بودند، جمع‌بندی کنیم، چرا که آنها نتایج خود را به روش‌های دیگری اندازه‌گیری کرده بودند و/یا کیفیت پائین داشتند، به این معنی که نتایج‌شان غیر-قابل اعتماد بود. به پژوهش بیشتری با طراحی خوب نیاز داریم تا توصیه‌های سبک زندگی برای درمان بی‌اختیاری ادراری بر اساس شواهد خوبی باشند. در حال حاضر شواهد کافی برای تایید اینکه یکی از تغییرات در سبک زندگی کارآمد است یا خیر، در دسترس نیست.