این مرور با نه کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل‌شده (1233 بیمار، 622 بیمار با منگنه و 611 با تکنیک دوخت دستی) بی‌خطری و اثربخشی منگنه و دوخت دستی را در جراحی آناستوموز کولورکتال مقایسه کرد. متاآنالیز با استفاده از تفاوت خطر و تفاوت میانگین وزن‌دهی‌شده، با فواصل اطمینان 95%، انجام شد. پیامدها عبارت بودند از: مرگ‌ومیر، باز شدن آناستوموز، باریک شدن (تنگی)، خون‌ریزی، نیاز به جراحی مجدد، عفونت زخم، مدت زمان آناستوموز (زمان صرف‌شده برای انجام آناستوموز) و بستری در بیمارستان. تفاوت‌های آماری معنی‌داری مشاهده نشدند، به جز اینکه تنگی با منگنه بیشتر رخ داد (0.05 > P) و زمان صرف‌شده برای انجام آناستوموز با تکنیک‌های دوخت دستی طولانی‌تر بود.
شواهد یافت‌شده برای نشان دادن برتری تکنیک‌های منگنه نسبت به دوخت دستی در جراحی آناستوموز کولورکتال، بدون توجه به سطح آناستوموز، کافی نبود. در طول دهه گذشته، هیچ کارآزمایی بالینی تصادفی‌سازی شده‌ای برای مقایسه این دو نوع آناستوموز در شرایط انتخابی وجود نداشتند. ارتباط این سوال پژوهشی احتمالا در مورد جراحی انتخابی قدرت خود را از دست داده است. بااین‌حال، در موقعیت‌های خطر، مانند جراحی اضطراری، تروما و بیماری التهابی روده، انجام کارآزمایی‌های بالینی جدید مورد نیاز هستند.
مرورهای سیستماتیک قبلی در مورد مقایسه آناستوموز کولورکتال با منگنه (stapled) و دوخت دستی (handsewn)، که در متون علمی پزشکی موجود هستند، هیچ‌کدام از این روش‌ها را برتر نشان نداده‌اند. برای یافتن داده‌هایی که به‌درستی به این سوال پاسخ دهند، این مرور سیستماتیک به‌روز شد.
مقایسه بی‌خطری (safety) و اثربخشی جراحی آناستوموز کولورکتال با منگنه و دوخت دستی. فرضیه اولیه زیر بررسی شد: روش منگنه موثرتر است زیرا سطح عوارض را کاهش می‌دهد.
یک جست‌وجوی رایانه‌ای در پایگاه مرکزی ثبت کارآزمایی‌های کنترل‌شده کاکرین (CENTRAL)، MEDLINE؛ EMBASE مطابق با استراتژی‌های گروه سرطان کولورکتال در سازمان همکاری کاکرین (Cochrane Collaboration) انجام شد. هیچ محدودیتی برای زبان، تاریخ یا معیارهای دیگر وجود نداشت. یک روش جست‌وجوی تجدیدنظر شده برای این نسخه به‌روز شده مرور در می 2011 انجام شد.
همه کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده (randomised controlled trials; RCTs) که در آن‌ها تکنیک‌های آناستوموز کولورکتال با منگنه و دوخت دستی مقایسه شدند. شرکتکنندگان بیماران بزرگسالی بودند که تحت جراحی آناستوموز انتخابی کولورکتال قرار گرفتند. مداخلات شامل استفاده از ماشین دوخت دایره‌ای اندولومینال و جراحی آناستوموز کولورکتال با دوخت دستی بودند. پیامدهای درنظر گرفته شده عبارت بودند از: الف) مرگ‌ومیر؛ ب) باز شدن کلی آناستوموز؛ ج) باز شدن بالینی آناستوموز؛ د) باز شدن آناستوموز در تصاویر رادیولوژی؛ ه) تنگی؛ و) خون‌ریزی از محل آناستوموز؛ ز) نیاز به جراحی مجدد؛ ح) عفونت زخم؛ ط) طول مدت انجام آناستوموز؛ و ی) بستری در بیمارستان.
داده‌ها توسط دو نویسنده مرور (CBN، SASL) به‌طور مستقل از هم آنالیز و بررسی متقابل شدند. کیفیت روش‌شناسی (methodology) هر کارآزمایی توسط همان دو نویسنده ارزیابی شد. پس‌از جست‌وجوی متون علمی برای این به‌روزرسانی، هیچ مطالعه‌ای به موارد موجود در نسخه قبلی این مرور اضافه نشد. جزئیات تصادفی‌سازی‌ها (تولید و پنهان‌سازی (generation and concealment))، کورسازی (blinding)، اینکه آنالیز قصد درمان (intention-to-treat) انجام شد یا خیر، و تعداد بیمارانی که دو دوره پیگیری از دست رفتند، ثبت شدند. آنالیز خطر سوگیری (bias) طبق نرم‌افزار Review Manager 5.1 به‌روز شد. نتایج هر RCT براساس قصد درمان در جداول 2×2 برای هر پیامد خلاصه شدند. اعتبار بیرونی (external validity) با ویژگی‌های شرکتکنندگان، مداخلات و پیامدها، تعریف شد. RCTها براساس سطح آناستوموز کولورکتال طبقه‌بندی شدند. روش تفاوت خطر (risk difference; RD) (مدل اثرات تصادفی (random-effects model)) و تعداد افراد مورد نیاز برای درمان (numbers needed to treat; NNT) برای اندازه‌گیری‌های پیامد دو حالتی (dichotomous) و تفاوت میانگین وزن‌دهی‌شده (weighted mean differences; WMD) برای معیارهای پیامدهای پیوسته (continuous outcome)، با 95% فواصل اطمینان (CI)، در این مرور ارائه شدند. ناهمگونی آماری (statistical heterogeneity) با استفاده از نمودار قیفی (funnel plot) و تست Chi 2 مورد ارزیابی قرار گرفت.
از 1233 بیمار واردشده در نه کارآزمایی شناسایی‌شده، 622 نفر با منگنه و 611 بیمار با بخیه دستی درمان شدند. نتایج اصلی زیر به دست آمدند.
الف) مرگ‌ومیر، نتیجه براساس 901 بیمار: RD: %-0.6؛ 95% CI؛ 2.8-% تا 1.6+%.
ب) پاره شدن کلی آناستوموز، نتیجه براساس 1233 بیمار: RD: %0.2؛ 95% CI؛ 5.0-% تا 5.3+%.
ج) پاره شدن بالینی آناستوموز، نتیجه براساس 1233 بیمار: RD: %-1.4؛ 95% CI؛ 5.2- تا 2.3+%.
د) باز شدن آناستوموز در تصاویر رادیولوژی، نتیجه براساس 825 بیمار: RD: %1.2؛ 95% CI؛ 4.8-% تا 7.3+%.
ه) تنگی، نتیجه براساس 1042 بیمار: RD: %4.6؛ 95% CI؛ 1.2% تا 8.1%؛ NNT: 17؛ 95% CI؛ 12 تا 31.
و) خون‌ریزی از محل آناستوموز، نتیجه براساس 662 بیمار: RD: %2.7؛ 95% CI؛ 0.1-% تا 5.5+%.
ز) نیاز به جراحی مجدد، نتیجه براساس 544 بیمار: RD: %3.9؛ 95% CI؛ 0.3% تا 7.4%.
ح) عفونت زخم، نتیجه براساس 567 بیمار: RD: %1.0؛ 95% CI؛ 2.2-% تا 4.3+%.
ط) طول مدت انجام آناستوموز، نتیجه براساس یک مطالعه (159 بیمار): WMD؛ 7.6- دقیقه؛ 95% CI؛ 12.9- تا 2.2- دقیقه.
ی) بستری در بیمارستان، نتیجه براساس یک مطالعه (159 بیمار): WMD؛ 2.0 روز؛ 95% CI؛ 3.27- تا 7.2+ روز.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.