هدف از انجام این مرور چیست؟
هدف از این مرور کاکرین این بود که بدانیم گماردن متخصصین مراقبت‌های اولیه، مانند پزشکان عمومی، در بخش اورژانس بیمارستان (emergency department; ED) برای ارائه مراقبت به بیماران دارای مشکلات غیر-اورژانسی می‌تواند کاربرد منابع و هزینه‌ها را کاهش دهد یا خیر. مطالعات منتشر شده و منتشر نشده را جست‌وجو و تجزیهوتحلیل کردیم و چهار مطالعه مرتبط را یافتیم. این نخستین نسخه به‌روز از مرور منتشر شده کاکرین است.
پیام‌های کلیدی
ما نمی‌توانیم مطمئن باشیم که قرار دادن متخصصین مراقبت‌های اولیه در ED برای ارائه مراقبت به بیماران دارای مشکلات غیر-اورژانسی به اندازه مراقبت اورژانسی منظم برنامه‌ریزی شده موثر یا ایمن است، چرا که شواهدی اندک با نتایج متناقض یافتیم، که آنها را دارای قطعیت بسیار پائین ارزیابی کردیم. ایمنی مورد بررسی قرار نگرفته است.
در این مرور چه موضوعی بررسی شد؟
در بسیاری از کشورها، EDها به دلیل حضور زیاد بیمار در معرض فشار زیاد، در نتیجه در انتظار طولانی قرار دارند. یکی از راه‌حل‌های این مشکل ممکن است قرار دادن متخصصین مراقبت‌های اولیه در EDها باشد تا به بیمارانی که هنگام ورود مشکل اورژانسی ندارند، مراقبت‌هایی را ارائه کنند. پیشنهاد شده که این امر باعث می‌شود تا پزشکان اورژانس برای ارائه مراقبت در موارد جدی‌تر، در نتیجه کاهش کاربرد منابع و هزینه‌های بیش‌تر در دسترس قرار بگیرند.
نتایج اصلی این مرور چه هستند؟
این مرور یک مطالعه تصادفی‌سازی و سه مطالعه غیر-تصادفی‌سازی شده را که در مجموع شامل 11,463 بیمار، 16 پزشک عمومی و نه پرستار متخصص اورژانس و 69 پزشک اورژانس بود وارد کرد. مطالعات در ایرلند، انگلستان و استرالیا انجام شد، که پول آنها از محل اعتبارات بهداشت ملی یا منطقه‌ای و سازمان تامین مالی پژوهش پزشکی پرداخت شد. با توجه به تفاوت بین مطالعات، نمی‌توانستیم نتایج را ترکیب کنیم. از آن‌جا که شواهدی که ما یافتیم دارای قطعیت بسیار پائین بودند، نمی‌توانیم مطمئن باشیم که این مداخله تفاوتی از نظر زمان انتظار یا طول کل دوره بستری در ED (1 مطالعه؛ 260 شرکت‌کننده)، پذیرش در بیمارستان، تست‌های تشخیصی، درمان ارائه شده، مشاوره‌ها یا ارجاع‌ها به متخصصان بیمارستان (3 مطالعه؛ 11,203 شرکت‌کننده)، هم‌چنین هزینه‌ها (2 مطالعه؛ 9325 شرکت‌کننده) ایجاد می‌کند. هیچ کدام از مطالعات وارد شده داده‌های مربوط به حوادث جانبی را ارائه نکردند.
این مرور تا چه زمانی به‌روز است؟
مطالعات منتشر شده را تا می 2017 جست‌وجو کردیم.
شواهد به دست آمده از چهار مطالعه وارد شده را دارای قطعیت کلی بسیار پائین ارزیابی کردیم، زیرا نتایج متناقض هستند و ایمنی آنها مورد بررسی قرار نگرفته است. این شواهد برای نتیجه‌گیری در مورد عمل یا سیاست مربوط به اثربخشی و ایمنی مراقبت ارائه شده به بیماران غیر-اورژانسی توسط GPها و NPها در برابر EPها در ED برای کاهش مشکل ازدحام، زمان انتظار و خروج بیمار کافی نیست.
در بسیاری از کشورها بخش‌های اورژانس (emergency department; EDs) با افزایش تقاضا برای خدمات، انتظارهای طولانی و ازدحام شدید مواجه هستند. یک پاسخ برای کاهش ازدحام، فراهم کردن خدمات مراقبت‌های اولیه همراه یا درون ED بیمارستان برای بیماران دارای مشکلات غیر-اورژانسی است. با این حال، مشخص نیست که این موضوع چگونه کیفیت مراقبت را از بیمار و کاربرد منابع بیمارستان، یا هزینه-اثربخشی آن را تحت تاثیر قرار می‌دهد. این نخستین نسخه به‌روز از مرور اصلی منتشر شده کاکرین در سال 2012 است.
ارزیابی تاثیرات قرار دادن متخصصین مراقبت‌های اولیه در EDهای بیمارستان به منظور ارائه مراقبت به بیماران دارای مشکلات غیر-اورژانسی، در مقایسه با مراقبت ارائه شده توسط پزشکان اورژانس با برنامه‌ریزی شده منظم (emergency physicians; EPs).
پایگاه ثبت مرکزی کارآزمایی‌های کنترل شده کاکرین (CENTRAL)؛ (کتابخانه کاکرین؛ شماره 4؛ 2017)؛ MEDLINE؛ Embase؛ CINAHL؛ PsycINFO و King's Fund؛ را از ابتدا تا 10 می 2017 جست‌وجو کردیم. ما ClinicalTrials.gov و WHO ICTRP را به دنبال کارآزمایی‌های بالینی ثبت شده جست‌وجو کرده و فهرست منابع مقالات وارد شده و مرورهای سیستماتیک مرتبط را غربالگری کردیم.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی شده، کارآزمایی‌های غیر-تصادفی‌سازی شده، مطالعات کنترل شده قبل و بعد و مطالعات سری زمانی منقطع که به بررسی اثربخشی معرفی متخصصین مراقبت‌های اولیه به EDهای بیمارستان در بیماران با شرایط غیر-اورژانسی در مقایسه با مراقبت ارائه شده توسط EPهای منظم برنامه‌ریزی شده پرداختند.
از روش‌های استاندارد روش‌شناسی مورد انتظار کاکرین استفاده کردیم.
چهار کارآزمایی (یک کارآزمایی تصادفی‌سازی شده و سه کارآزمایی غیر-تصادفی‌سازی شده) را شناسایی کردیم، یکی از آنها به تازگی در این نسخه به‌روز شناسایی شده، که در مجموع شامل 11,463 بیمار، 16 پزشکان عمومی (general practitioners; GPs)؛ 9 پرستار متخصص اورژانس (nurse practitioners; NPs) و 69 EP بود. این مطالعات تاثیرات معرفی GPها یا NPهای اورژانس را بر ارائه مراقبت به بیماران دارای مشکلات غیر-اورژانسی در ED در مقایسه با EPها برای پیامدهایی مانند کاربرد منابع مورد بررسی قرار دادند. این مطالعات در ایرلند، انگلستان و استرالیا انجام شدند و در معرض خطر کلی بالا یا نامشخص سوگیری (bias) قرار داشتند. پیامدهای بررسی شده در طول مطالعات مشابه بود و تفاوت‌های قابل توجهی در سیستم تریاژ استفاده شده، سطح تخصص و تجربه پزشکان و نوع بیمارستان (بیمارستان آموزشی شهری، یا بیمارستان عمومی حومه شهر) وجود داشت. منابع تامین مالی اصلی عبارت بودند از محل اعتبارات بهداشت ملی یا منطقه‌ای و سازمان تامین مالی پژوهش پزشکی.
در سراسر مطالعات ناهمگونی شدیدی وجود داشت، که مانع تجمیع داده‌ها شده است. اینکه مداخله، زمان بین ورود برای ارزیابی بالینی و درمان یا طول کلی دوره بستری در ED (1 مطالعه؛ 260 شرکت‌کننده)، پذیرش در بیمارستان، تست‌های تشخیصی، درمان‌های ارائه شده یا مشاوره یا ارجاع به متخصص بیمارستان (3 مطالعه؛ 11,203 شرکت‌کننده)، هم‌چنین هزینه‌ها (2 مطالعه؛ 9325 شرکت‌کننده) را کاهش می‌دهد، نامطمئن است ما هم‌چنین شواهد مربوط به تمام پیامدها را دارای قطعیت بسیار پائین ارزیابی کردیم.
هیچ داده‌ای در مورد حوادث جانبی (مانند بازگشت به ED و مرگ‌ومیر) گزارش نشد.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.