پرتودرمانی در ناحیه لگن برای سرطان زنان می‌تواند به مثانه در برخی از زنان آسیب برساند. این امر به سیستیت مزمن ناشی از پرتودرمانی می‌انجامد که می‌تواند باعث مشکلات ادراری (از جمله درد)، خون در ادرار، کاهش ظرفیت مثانه و/یا آسیب به مثانه شود. ممکن است چرخه‌ای از خونریزی، عفونت و گاهی اوقات عوارض تهدید کننده حیات وجود داشته باشد. گزینه‌ها شامل درمان عفونت‌ها، انتقال خون، قرار دادن کاتترها (لوله‌ها) برای خروج ادرار، داروهای قرار داده شده در مثانه، و جراحی هستند. این مرور نشان داد که هیچ شواهدی از کارآزمایی‌ها برای تعیین تاثیرات درمان‌های غیر-جراحی برای سیستیت مزمن ناشی از پرتودرمانی وجود ندارد، اگرچه برخی از داروهای قرار داده شده به مثانه ممکن است کمک‌کننده باشند.
در چنین شرایط نسبتا نادری، مشکلات آشکاری در شناسایی بیماران کافی برای شرکت در یک کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل شده وجود دارد. تعداد گزارش‌های منتشر شده، بازتابی است از میزان علاقه دارویی در ارائه راه‌حل‌های درمانی برای سیستیت مزمن ناشی از پرتودرمانی. با این حال، علی‌رغم وجود دو مطالعه با شواهد سطح IIA، عدم وجود کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده، نتیجه‌گیری قطعی را غیر-ممکن می‌کند.
سیستیت مزمن ناشی از پرتودرمانی حداقل سه ماه پس از اتمام پرتودرمانی لگن رخ می‌دهد و نشان‌دهنده طیف وسیعی از نشانه‌های بالینی است که هنوز هیچ درمان استاندارد توصیه شده‌ای برای آن وجود ندارد.
هدف از انجام این مرور، شناسایی گزینه‌های مختلف درمانی غیر-جراحی در مدیریت بالینی سیستیت مزمن ناشی از پرتودرمانی دیررس و ارزیابی شواهد بود.
مترادف‌های پرتودرمانی و برای طیف سمیّت پرتوتابی به مثانه در هر دو عبارت متنی و MeSH با هم ترکیب شدند و بدون اعمال محدودیت برای سال انتشار، روش‌شناسی یا زبان مقاله، در طیف وسیعی از بانک‌های اطلاعاتی اعمال شدند.
معیارهای ورود مطالعات، مداخلات برای مدیریت غیر-جراحی تمام درجات سیستیت تاخیری ناشی از پرتودرمانی بودند.
از 80 مطالعه مرتبط، هیچ RCTای وجود نداشت که معیارهای ورود را داشته باشد، اما سه مطالعه سری مورد (case series) آینده‌نگر و دو مطالعه غیر-تصادفی‌سازی شده وجود داشت که مداخلات مختلف را ارزیابی کردند و قابل مقایسه نبودند.
شصت-سه گزارش معیارهای ورود را به مطالعه را داشتند. اکثریت آنها عمدتا سری موارد گذشته‌نگر بودند، به استثنای دو کارآزمایی که مطالعه‌های تصادفی‌سازی نشده و کورسازی نشده با گروه کنترل برای مقایسه تاثیر مداخله بودند. اگرچه این دو کارآزمایی، Micic 1988، (عصاره پلاسنتال داخل مثانه (intravesical placental extract)) و Milani 1988، (فلاوکسات (flavoxate)) قوی‌ترین شواهد را ارائه کردند که تصادفی‌سازی شده نبوده و عموما فقط مطالعات کنترل‌شده بودند.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.