کورتیکواستروئیدها ممکن است انسداد روده را برای افراد مبتلا به سرطان پیشرفته دستگاه گوارش یا تخمدان کاهش دهند. انسداد بدخیم روده در افراد مبتلا به سرطان دستگاه گوارش (روده) یا سرطان تخمدان نسبتا شایع است. این وضعیت می‌تواند منجر به درد، استفراغ، حالت تهوع، یا یبوست کامل شود. کورتیکواستروئیدها ممکن است التهاب را کاهش داده و بنابراین به کاهش انسداد کمک کنند، به خصوص اگر جراحی برای بیمار مناسب نباشد. این مرور نشان داد که کورتیکواستروئیدها ممکن است انسداد روده را برای افراد مبتلا به این نوع سرطان‌ها کاهش دهند، و نرخ عوارض جانبی پائینی دارند. به نظر نمی‌رسد که این درمان در مقایسه با دارونما بر میزان بقای بیماران تاثیر بگذارد.
شواهدی وجود دارد مبنی بر اینکه کورتیکواستروئیدها در محدوده دوز شش تا 16 میلی‌گرم از دگزامتازون که به صورت داخل وریدی تجویز شوند، ممکن است باعث رفع انسداد روده شوند. به همین ترتیب، بروز عوارض جانبی در تمام مطالعات وارد شده بسیار کم است. به نظر نمی‌رسد که کورتیکواستروئیدها بر طول بقای این بیماران تاثیر بگذارند. تا آخرین نسخه این مرور، هیچ مطالعه جدیدی را نیافتیم. هیچ مطالعه جدیدی برای این به‌روزرسانی شناسایی نشد و نتیجه‌گیری‌ها بدون تغییر باقی می‌مانند.
مطالعه حاضر یک به‌روزرسانی از مطالعه مروری منتشر شده در شماره 3، سال 1999 است. سرطان‌های دستگاه گوارش و تخمدان از سرطان‌های شایع به شمار می‌آیند. بروز انسداد بدخیم روده مرتبط با آنها در بیماران مبتلا به سرطان‌های پیشرفته از این نوع مشخص نبوده، و بهترین مدیریت این بیماران بحث‌برانگیز باقی مانده‌اند. مدیریت نامناسب ممکن است منجر به استفراغ کنترل نشده (faeculant)، درد و ناراحتی شود. مدیریت نشانه‌ها می‌تواند شامل جراحی تسکین دهنده، ساکشن لوله بینی-معده (nasogastric tube) همراه با مایعات داخل وریدی، یا روش‌های دارویی، مانند کورتیکواستروئیدها، باشد. در مورد اثربخشی و تاثیرات مضر احتمالی ناشی از مصرف کورتیکواستروئیدها، و هم‌چنین موثرترین نوع دارو، رژیم دوز/دوزبندی، مسیر و دوره مصرف، تردیدهایی وجود دارد.
بررسی و خلاصه کردن شواهد حاصل از مطالعات علمی در زمینه انسداد روده ناشی از ابتلا به سرطان پیشرفته گاینکولوژی و دستگاه گوارش، به منظور ارزیابی اثربخشی کورتیکواستروئیدها.
با جست‌وجوی گسترده در بانک‌های اطلاعاتی الکترونیکی، مجلات مرتبط، فهرست منابع، منابع علمی خاکستری، تماس با محققین و دیگر استراتژی‌های مشخص شده در روش‌ها، فهرست جامعی از تمام مطالعات ارائه شد. آخرین جست‌وجو در فوریه 2006 انجام شد.
از آنجایی که این مرور بر «بهترین شواهد» موجود در مورد نقش کورتیکواستروئیدها در انسداد بدخیم روده ناشی از سرطان پیشرفته زنان و دستگاه گوارش متمرکز است، معیارهای ورود گسترده در نظر گرفته شدند تا همه مطالعات مرتبط با این سوال را بیابند.
از فرم‌های استخراج داده‌ها برای جمع آوری داده‌ها از مطالعات موجود در مرور استفاده شد. داده‌ها توسط یک جست‌وجوگر دوم برای کاهش خطا بررسی شد.
تجزیهوتحلیل کیفی داده‌های دو حالتی (dichotomous) رفع انسداد و مرگ‌ومیر در یک ماه انجام شد، که از کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی شده و کنترل شده مربوط به مقایسه کورتیکواستروئیدها در مقابل دارونما (placebo) به دست آمدند. از هر دو مدل تاثیر ثابت و تصادفی (fixed and random effect) استفاده شد. تعداد افراد مورد نیاز برای درمان جهت حصول یک مزیت (NNT) از نسبت شانس (odds ratio) به دست آمد. منحنی‌های بقای کاپلان-مایر (Kaplan-Meier) از داده‌های فردی بیمار نیز آنالیز شدند. مطالعات دارای کیفیت پائین‌تر روش‌شناسی (methodology) به روش کیفی ارزیابی شدند.
هیچ کارآزمایی جدید وارد شده یا حذف شده‌ای برای این به‌روزرسانی، فراتر از سه کارآزمایی منتشر نشده، تصادفی‌سازی شده، کنترل شده با دارونما و دوسو-کور (double blind) و هفت کارآزمایی منتشر شده (آینده‌نگر و گذشته‌نگر) که قبلا واجد شرایط در نظر گرفته شدند، یافت نشد.
اگر فقط کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی شده (89 بیمار) در نظر گرفته شوند، روندی غیر معنی‌دار از نظر آماری، رفع انسداد روده را با استفاده از کورتیکواستروئیدها نشان داد. هیچ تفاوت آماری معنی‌داری در مورتالیتی در یک ماه، و در منحنی‌های کاپلان-مایر وجود ندارد، که بقای بیماران تحت درمان با کورتیکواستروئیدها یا دارونما را توصیف می‌کند. تعداد افراد مورد نیاز برای درمان معادل شش (سه تا بی‌نهایت) بدان معناست که شش بیمار باید با کورتیکواستروئیدها درمان شوند تا یک اپیزود از انسداد روده برطرف شود. نتایج برای مدل‌های اثرات ثابت و تصادفی و برای «بهترین» و «بدترین حالت» سناریوها در مورد داده‌های از دست رفته از بیماران، قوی هستند. به نظر می‌رسد موربیدیتی مرتبط با کورتیکواستروئیدها بسیار کم باشد، اگرچه کیفیت داده‌ها این نتیجه‌گیری را محدود می‌کند. هیچ پیامد دیگری از داده‌های منتشر شده یا از نویسندگان در دسترس نبود.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.