برای نشان دادن اینکه عوامل تسکین‌بخش برای کاهش دیسترس جنین در طول زایمان، بهتر از زایمان با سزارین، استفاده از فورسپس یا ابزار مکنده (ventouse) هستند یا خیر، شواهد بسیار کمی وجود دارد.
نوزادانی که علائم دیسترس را حین زایمان نشان می‌دهند (تعداد غیرمعمول ضربان قلب یا دفع مدفوع) در معرض خطر بیشتری برای عوارض پس‌از تولد قرار دارند. ممکن است مدیریت جراحی، مانند انجام زایمان سزارین یا استفاده از ابزار جراحی برای زایمان واژینال، پیشنهاد شود. مرور یک مطالعه (350 زن)، شواهد بسیار کمی را به‌دست آورد مبنی‌بر اینکه مدیریت جراحی مفیدتر از درمان عواملی است که ممکن است باعث دیسترس جنین شوند، مانند کاهش مایع اطراف نوزاد، موقعیت فیزیکی قرارگیری زن یا تسکین درد (مدیریت محافظه‌کارانه) یا خیر. انجام پژوهش‌های بیشتری در این زمینه مورد نیاز است.
هیچ کارآزمایی جدیدی در مورد مدیریت جراحی در مقایسه با محافظه‌کارانه موارد شک به دیسترس جنین انجام نشده است. در شرایطی بدون امکانات مدرن مامایی، به‌نظر نمی‌رسد سیاست زایمان جراحی در صورت آغشته شدن لیکور به مکونیوم یا تغییرات ضربان قلب جنین، مرگ‌ومیر پری‌ناتال را کاهش دهد.
در صورت شک به وجود دیسترس جنین، معمولا زایمان سریع نوزاد صورت می‌گیرد (اغلب از طریق جراحی). آسیب احتمالی به مادر و نوزاد در اثر زایمان به کمک جراحی ممکن است همیشه قابل توجیه نباشد، به‌خصوص زمانی که دیسترس جنین اشتباه تشخیص داده شده باشد. حتی در صورت تشخیص صحیح، مشخص نیست که روش جراحی بهتر است یا محافظه‌کارانه.
هدف از این مرور، ارزیابی تاثیرات مدیریت جراحی برای دیسترس جنین بر عوارض مادری و پری‌ناتال بود.
پایگاه ثبت کارآزمایی‌های گروه بارداری و زایمان در کاکرین را جست‌وجو کردیم (15 فوریه 2012).
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی شده از انجام جراحی (زایمان سزارین یا زایمان سریع واژینال) در مقایسه با مدیریت محافظه‌کارانه در موارد شک به دیسترس جنین.
ارزیابی کیفیت کارآزمایی و استخراج داده‌ها توسط هر دو نویسنده مرور انجام شدند.
یک مطالعه شامل 350 زن وارد شد. این کارآزمایی در سال 1959 انجام شد. هیچ تفاوتی در مرگ‌ومیر پری‌ناتال دیده نشد (خطر نسبی (RR): 1.18؛ 95% فاصله اطمینان: 0.56 تا 2.48).
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.