برنامه‌های آموزشی، متخصصان سلامت را تشویق می‌کنند تا از بیماران خود بپرسند که سیگار می‌کشند یا خیر، و سپس توصیه‌هایی را برای کمک به ترک سیگار ارائه دهند. این مطالعه مروری با حضور 17 کارآزمایی نشان داد که این برنامه‌های آموزشی به متخصصان سلامت کمک می‌کنند تا افراد سیگاری را شناسایی کرده و تعداد افرادی را که سیگار را ترک می‌کنند، افزایش دهند. این برنامه‌ها همچنین تعداد افرادی را افزایش می‌دهند که برای ترک سیگار توسط متخصصان سلامت، توصیه و حمایت می‌شوند.
آموزش متخصصان سلامت برای ارائه مداخلات ترک سیگار تاثیر قابل اندازه‌گیری بر شیوع نقطه‌ای استعمال سیگار، ترک همیشگی آن و عملکرد حرفه‌ای داشت. تنها استثنا، ارائه آدامس نیکوتین‌دار یا درمان جایگزین بود، که بین گروه‌ها تفاوتی را نشان ندا‌د.
استعمال سیگار یکی از علل اصلی مرگ‌ومیر قابل پیشگیری در سراسر جهان است. شواهد خوبی وجود دارد مبنی بر اینکه اعمال مداخلات مختصر از سوی متخصصان سلامت می‌توانند تلاش افراد را برای ترک سیگار افزایش دهند. تعدادی از کارآزمایی‌ها بررسی کرده‌اند که آموزش مهارت‌ها به متخصصان سلامت می‌تواند منجر به موفقیت بیشتر آنها در کمک به بیماران سیگاری شود.
تعیین اثربخشی آموزش متخصصان مراقبت‌های سلامت در ارائه مداخلات ترک سیگار به بیماران خود، و ارزیابی تاثیرات بیشتر ویژگی‌های آموزشی مانند محتوای مداخله، روش ارائه و شدت آنها.
پایگاه ثبت تخصصی گروه اعتیاد به دخانیات در کاکرین، بانک‌های اطلاعاتی الکترونیکی و کتاب‌شناختی‌های (bibliography) مطالعات شناسایی‌شده جست‌وجو شده و در صورت نیاز، داده‌های خام از نویسندگان مطالعه درخواست شد. جست‌وجوها در مارچ 2012 به‌روز شد.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی شده که مداخله در آنها، آموزش متخصصان مراقبت‌های سلامت در زمینه کمک به ترک سیگار بیمارانشان بود. کارآزمایی‌ها در صورتی در نظر گرفته شدند که پیامدها را برای بیماران سیگاری حداقل شش ماه پس از مداخله گزارش کردند. پیامدهای فرآیند می‌بایست گزارش می‌شدند، اما کارآزمایی‌هایی که تاثیرات آن را فقط بر پیامدهای فرآیند و رفتار سیگار نکشیدن گزارش کردند، حذف شدند.
اطلاعات مربوط به ویژگی‌های هر مطالعه از نظر مداخلات، شرکت‌کنندگان، پیامدها و روش‌ها، توسط دو محقق مستقل استخراج شدند. مطالعات در صورت امکان در یک متاآنالیز ترکیب شده و در سنتز نقل قول (narrative) در متن و جدول گزارش شدند.
از هفده مطالعه وارد شده، سیزده مورد هیچ شواهدی را مبنی بر تاثیر مداخله بر ترک همیشگی سیگار پس از اعمال مداخله پیدا نکردند. متاآنالیز 14 مطالعه برای ارزیابی شیوع نقطه‌ای استعمال دخانیات، تاثیر آماری و بالینی معنی‌داری را به نفع مداخله ایجاد کرد (OR: 1.36؛ 95% CI؛ 1.20 تا 1.55، p = 0.004). متاآنالیز هشت مطالعه که ترک همیشگی سیگار را گزارش کردند نیز از نظر آماری معنی‌دار بود (OR: 1.60؛ 95% CI؛ 1.26 تا 2.03، p= 0.03).
متخصصان مراقبت‌های سلامت که آموزش دیده بودند، نسبت به کنترل‌های آموزش ندیده بیشتر احتمال داشت کارهای ترک سیگار را انجام دهند، از جمله: درخواست از بیماران برای تعیین تاریخ ترک (p< 0.0001)، تعیین قرار ملاقات‌های بعدی (p< 0.0001)، مشاوره با افراد سیگاری (p< 0.0001)، ارائه محصولات خود-یاری (p< 0.0001) و بررسی تاریخ ترک (p< 0.00001). هیچ شواهدی دال بر تاثیر مداخله برای ارائه آدامس نیکوتین/جایگزین درمانی مشاهده نشد.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.