شواهدی وجود دارد که متیل‌گزانتین‌ها (کافئین و تئوفیلین) در کوتاهمدت برای کاهش آپنه در نوزادان نارس موثر هستند.
آپنه (apnea) یک مکث یا توقف کوتاه در تنفس است که بیش از 20 ثانیه طول می‌کشد. این وضعیت ممکن است به‌طور مکرر در نوزادان نارس (پیش از هفته 34 بارداری) رخ دهد. متیل‌گزانتین‌ها (methylxanthine) (مانند کافئین (caffeine) و تئوفیلین (theophylline)) داروهایی هستند که تلاش‌های تنفسی را تحریک کرده و برای کاهش آپنه استفاده می‌شوند. عوارض جانبی عدم تحمل تغذیه و ضربان قلب سریع با تئوفیلین دیده می‌شوند. مرور کارآزمایی‌ها نشان داد که متیل‌گزانتین‌ها به کاهش تعداد حملات آپنه در کوتاهمدت کمک می‌کنند. یک کارآزمایی جدید که در این مرور گنجانده شد و پیامدهای طولانی‌مدت را منتشر کرد (تا سن معادل ترم و در دوره نوزادی بعدی) نشان داد که کافئین، درمانی با میزان کمتری از عوارض جانبی طولانی‌مدت است.
متیل‌گزانتین در کاهش تعداد حملات آپنه و استفاده از تهویه مکانیکی در دو تا هفت روز پس از شروع درمان موثر است. کافئین با پیامدهای طولانی‌مدت بهتری نیز همراه است. با توجه به سمیّت کمتر کافئین، داروی ارجح برای درمان آپنه به‌حساب می‌آید.
آپنه (apnea) عودکننده در نوزادان نارس، به‌ویژه در سن بارداری بسیار پائین، شایع است. این اپیزودهای تنفسی غیرموثر می‌توانند منجر به هیپوکسمی و برادی‌کاردی شده و ممکن است آنقدر شدید باشند که نیاز به استفاده از تهویه با فشار مثبت را ایجاد کنند. متیل‌گزانتین‌ها (methylxanthine) (مانند کافئین، تئوفیلین یا آمینوفیلین) برای تحریک تنفس و کاهش آپنه و پیامدهای آن استفاده شده‌اند.
تعیین تاثیرات درمان با متیل‌گزانتین بر بروز آپنه و استفاده از تهویه متناوب فشار مثبت (intermittent positive pressure ventilation; IPPV) و دیگر پیامدهای مهم از نظر بالینی در نوزادان نارس مبتلا به آپنه مکرر.
جست‌وجوها در پایگاه مرکزی ثبت کارآزمایی‌های کنترل‌شده کاکرین (CENTRAL، کتابخانه کاکرین ، شماره 2، 2010)، بانک اطلاعاتی کارآزمایی‌های پری‌ناتال آکسفورد، MEDLINE (1966 تا جون 2010)، EMBASE (1982 تا جون 2010)، مرورهای قبلی شامل ارجاعات متقابل، چکیده‌ها، خلاصه‌مقالات کنفرانس‌ها و سمپوزیوم‌ها، استفاده از متخصصین، و جست‌وجوی دستی در مجلات عمدتا انگلیسی‌زبان، انجام شدند.
همه کارآزمایی‌هایی وارد شدند که از تخصیص تصادفی یا شبه-تصادفی بیمار استفاده کرده و در آن متیل‌گزانتین (تئوفیلین، کافئین یا آمینوفیلین) به‌عنوان درمان آپنه در مقابل دارونما (placebo) یا عدم درمان آپنه در نوزادان نارس مقایسه شد.
دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم کیفیت روش‌شناسی (methodology) کارآزمایی‌ها را ارزیابی کردند. داده‌ها توسط دو نویسنده مرور، به‌طور جداگانه استخراج شدند. آنالیز داده‌ها براساس توصیه‌های گروه مروری نوزادان در کاکرین انجام شد.
شش کارآزمایی در مورد تاثیر متیل‌گزانتین در درمان آپنه گزارش دادند (سه کارآزمایی تئوفیلین و سه کارآزمایی کافئین). پنج کارآزمایی که در مجموع 192 نوزاد نارس مبتلا به آپنه را وارد کردند، پیامدهای کوتاهمدت را ارزیابی کردند؛ در این مطالعات، درمان با متیل‌گزانتین منجر به کاهش آپنه و استفاده از IPPV در دو تا هفت روز نخست درمان شد. آنالیز تعقیبی (post-hoc) کارآزمایی بزرگ CAP که کافئین را با گروه کنترل در زیرگروهی از نوزادان تحت درمان برای آپنه مقایسه کرد، کاهش قابل توجهی را در نرخ لیگاسیون PDA؛ سن پس از قاعدگی در آخرین درمان با اکسیژن، آخرین استفاده از لوله داخل تراشه، آخرین تهویه با فشار مثبت؛ و کاهش در بیماری مزمن ریوی در هفته 36 نشان داد.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.