پیشینه
آسم یک بیماری التهابی طولانی‌مدت راه‌های هوایی است که حدود 334 میلیون نفر را در سراسر جهان متاثر می‌کند. افراد حین حملات شدید، ممکن است نیاز به ویزیت در یک مرکز پزشکی یا بخش اورژانس بیمارستان برای درمان با کورتیکواستروئید‌های سیستمیک داشته باشند که می‌تواند مستقیما از راه ورید یا دهان مصرف شود. برای بعضی از افراد مبتلا به آسم، استروئید‌های خوراکی تجویز می‌شود که می‌توانند در زمان رخداد یک حمله، خودشان مصرف کنند (آغاز شده توسط بیمار) یا به کودکشان بدهند (آغاز شده توسط والدین). این روش درمانی، به طور فزاینده‌ای در حال شایع شدن است.
سوال مطالعه مروری
ما به دنبال مطالعات مربوط به مقایسه: الف) استروئید‌های خوراکی آغاز شده توسط بیمار یا والدین با ب) عدم استفاده از استروئید‌های خوراکی آغاز شده توسط بیمار یا والدین (به عنوان مثال، مراجعه به یک مرکز پزشکی یا بخش اورژانس بیمارستان برای درمان بیشتر به وسیله پزشک یا پرستار) بودیم. این مطالعات باید شامل بزرگسالان 18 سال یا بالاتر یا کودکان در سن مدرسه 5 سال یا بالاتر می‌بود. دو نویسنده مرور، نتایج جست‌وجو را به صورت مستقل از یکدیگر غربالگری کردند. جست‌وجوی اولیه در می 2016 انجام گرفت.
نتایج
ما 61 مطالعه را در مجموع غربالگری کردیم، اما هیچ مطالعه‌ای را که منطبق با معیارهای بالا باشد، نیافتیم. پنج مطالعه، به علت طراحی آنها که بر اساس پروتکل مرور ما مجاز نبود، از مرور خارج شدند. دو مورد از این مطالعات، سوال بالینی صحیح را پرسیده بودند، اما به دلیل به کار‌گیری نوعی از طراحی کارآزمایی که طبق پروتکل مرور ما مجاز نبود، حذف شدند.
نتیجه‌گیری‌ها
در حال حاضر شواهدی راجع به ایمنی یا اثر مثبت درمان در استفاده از استروئید‌های خوراکی آغاز شده توسط بیمار یا والدین در بیماران مبتلا به آسم وجود ندارد. این امر نگران کننده است زیرا این روش درمانی در حال شایع‌تر شدن است.
اکنون هیچ شواهدی از کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی شده (با طراحی غیر-متقاطع) برای آگاهی‌بخشی درباره استفاده از کورتیکواستروئید‌های خوراکی آغاز شده توسط بیمار یا والدین در افراد مبتلا به آسم وجود ندارد.
آسم یک بیماری التهابی مزمن راه‌های هوایی است که به طور تخمینی حدود 334 میلیون نفر را در سراسر جهان مبتلا کرده است. بیماران حین حملات شدید، ممکن است نیاز به مراجعه به مراکز پزشکی یا بخش اورژانس بیمارستان برای درمان با کورتیکواستروئید‌های سیستمیک داشته باشند که می‌توانند به صورت داخل وریدی یا خوراکی مصرف شوند. برخی افراد مبتلا به آسم در زمان رخداد یک حمله، کورتیکواستروئید‌های خوراکی (oral corticosteroids; OCS) را به صورت خود-تجویزی (یعنی آغاز شده توسط بیمار) یا برای استفاده در کودک مبتلا به آسم خود (یعنی آغاز شده توسط والدین)، مصرف می‌کنند. این روش درمانی، به طور فزاینده‌ای در حال شایع شدن است.
ارزیابی اثربخشی و ایمنی استروئید‌های خوراکی آغاز شده توسط بیمار یا والدین برای بزرگسالان و کودکان مبتلا به حملات آسم.
ما کارآزمایی‌ها را از طریق پایگاه ثبت تخصصی گروه راه‌های هوایی در کاکرین (Cochrane Airways' Specialised Register; CASR) شناسایی کردیم، هم‌چنین پایگاه ثبت کارآزمایی‌های بالینی در حال انجام مؤسسات ملی سلامت ایالات متحده ClinicalTrials.gov؛ (www.clinicaltrials.gov) و پلت‌فرم بین‌المللی پایگاه ثبت کارآزمایی‌های بالینی سازمان جهانی بهداشت (apps.who.int/trialsearch) را جست‌وجو کردیم. ما CASR را از آغاز تا 18 می 2016 و پایگاه‌های ثبت کارآزمایی را از زمان آغاز تا 24 آگوست 2016 جست‌وجو کرده و هیچ محدودیتی از نظر زبان انتشار اعمال نکردیم.
ما به دنبال کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده (randomised controlled trials; RCTs) گزارش شده به شکل متن کامل، منتشر شده به صورت فقط چکیده و داده‌های منتشر نشده بودیم؛ کارآزمایی‌های متقاطع را از مرور خارج کردیم.
به دنبال مطالعاتی بودیم که بزرگسالان (18 سال یا بالاتر) یا کودکان در سن مدرسه (5 سال یا بالاتر) مبتلا به آسم را برای دریافت این موارد تصادفی‌سازی کرده باشند: الف) هرگونه OCS آغاز شده توسط بیمار/والدین یا ب) دارونما (placebo)، مراقبت معمول، درمان فعال جایگزین یا یک برنامه درمانی آسم که به طور یکسانی شخصی‌سازی شده باشد، بدون جزء OCS آغاز شده توسط بیمار یا والدین.
دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم نتایج جست‌وجو را برای شناسایی هر مطالعه‌ای که دارای معیارهای ورود از پیش تعیین شده باشد، غربالگری کردند.
پیامد‌های اولیه از پیش تعیین شده شامل بستری در بیمارستان برای آسم، نشانه‌های آسم طی پیگیری و حوادث جانبی جدی بود.
علیرغم جست‌وجو‌های جامع در بانک‌های اطلاعاتی الکترونیکی و پایگاه‌های ثبت کارآزمایی بالینی، هیچ مطالعه‌ای را شناسایی نکردیم که دارای معیارهای ورود برای این مرور باشد. پنج مطالعه بالقوه مرتبط، به دو دلیل خارج شدند: مداخلات دارای معیارهای ورود برای این مرور نبودند (سه مطالعه) و مطالعات دارای طراحی متقاطع بودند (دو مطالعه). دو مطالعه خارج شده، سوال بالینی مرتبطی را پرسیده بودند. با این حال، این مطالعات به خاطر طراحی متقاطع و بنا بر پروتکل، حذف شدند. ما با نویسندگان این کارآزمایی‌های متقاطع تماس گرفتیم که قادر به ارائه داده‌های مربوط به دوره نخست درمان (یعنی پیش از متقاطع کردن) نبودند.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.