14 مطالعه را شامل 2966 مرد تصادفی‌سازی شده برای اختصاص به پنج گروه مقایسه، وارد مرور کردیم. این مطالعات از کلینیک‌های سرپایی اورولوژی استخراج شده و شب ادراری را به عنوان دو یا چند بار ادرار کردن در شب تعریف کرده‌اند. میانگین سنی شرکت‌کنندگان مطالعه بین 57 و 74 سال متغیر بود.

دسموپرسین در برابر دارونما (placebo): بر مبنای نتایچ به دست آمده از یک دوره پیگیری کوتاه‌-مدت (تا حداکثر سه ماه)، دسموپرسین ممکن است منجر به تاثیر کوچک و احتمالا غیر-مهم بر تعداد دفعات ادرارهای شبانه (nocturnal voids) شود (تفاوت میانگین (MD): 0.61-؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.96- تا 0.27-؛ شواهد با کیفیت پائین). درباره تاثیر دسموپرسین روی بروز حوادث جانبی جدی در یک دوره پیگیری کوتاه‌-مدت نامطمئن هستیم (خطر نسبی (RR): 0.97؛ 95% CI؛ 0.10 تا 9.03؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین). بر مبنای یک دوره پیگیری میان‌مدت (سه تا 12 ماه)، دسموپرسین ممکن است تعداد دفعات ادرارهای شبانه را در تعداد قابل‌ توجهی از شرکت‌کنندگان کاهش دهد (MD: -0.85؛ 95% CI؛ 1.17- تا 0.53-؛ شواهد با کیفیت پائین). یک حادثه جانبی ماژور در گروه دسموپرسین در دوره‌های پیگیری میان‌مدت در یک کارآزمایی با 115 مرد رخ داد (RR: 3.05؛ 95% CI؛ 0.13 تا 73.39؛ شواهد با کیفیت پائین). ما هیچ شواهدی درباره کیفیت زندگی نیافتیم. تجزیه‌وتحلیل زیر-گروه نشان داد که فرمولاسیون‌هایی از دسموپرسین خوراکی با دوز بالاتر در مردان مبتلا به پلی‌اوری شبانه ثابت شده (documented nocturnal polyuria)، دارای تاثیر بزرگ‌تری بر ادرارهای شبانه است.

دسموپرسین در برابر اصلاحات رفتاری (behavior modification): هیچ داده‌ای درباره تاثیر این دارو بر تعداد دفعات ادرار شبانه، کیفیت زندگی یا بروز حوادث جانبی ماژور وجود نداشت.

دسموپرسین در برابر آلفا-بلاکر: بر مبنای نتایج به دست آمده از یک دوره پیگیری کوتاه‌-مدت، دسموپرسین احتمالا تاثیر مشابهی روی تعداد دفعات ادرار شبانه (MD: 0.30؛ 95% CI؛ 0.20- تا 0.80؛ شواهد با کیفیت متوسط) و کیفیت زندگی که بر مبنای مقیاس نمره بین‌المللی نشانه پروستات (International Prostate Symptom Score; IPSS) اندازه‌گیری شده (RR: 0.00؛ 95% CI؛ 0.35- تا 0.35؛ شواهد با کیفیت متوسط) دارد. بروز حوادث جانبی ماژور در هیچ یک از گروه‌های مطالعه مشاهده نشد.

دسموپرسین به علاوه آلفا-بلاکر در برابر آلفا-بلاکر به تنهایی: براساس نتایج به دست آمده از یک دوره پیگیری کوتاه‌-مدت، درمان ترکیبی احتمالا منجر به کاهش جزئی و بدون اهمیت در تعداد دفعات ادرار شبانه (MD: -0.47؛ 95% CI؛ 0.73- تا 0.21-؛ شواهد با کیفیت متوسط) و کیفیت زندگی (MD: -0.29؛ 95% CI؛ 0.51- تا 0.07-؛ شواهد با کیفیت متوسط) می‌شود. خطر بروز حوادث جانبی ممکن است مشابه باشد ( 0.5% در برابر 0.3%؛ RR: 0.30؛ 95% CI؛ 0.01 تا 7.32؛ شواهد با کیفیت پائین).

دسموپرسین به علاوه آلفا-بلاکر در برابر آلفا-بلاکر به علاوه آنتیکولینرژیک (anticholinergic): بر اساس نتایج به دست آمده از یک دوره پیگیری کوتاه‌-مدت، درمان ترکیبی احتمالا منجر به تفاوتی اندک یا عدم تفاوت در تعداد دفعات ادرار شبانه می‌شود (MD: -0.43؛ 95% CI؛ 0.97- تا 0.11؛ شواهد با کیفیت متوسط). ما هیچ شواهدی را درباره کیفیت زندگی یا مدت زمان خواب به دست نیاوردیم. بروز حوادث جانبی جدی در هیچ یک از گروه‌های مطالعه مشاهده نشد.