برای درمان صرع، داروهای مختلفی، که در مجموع «ضد صرع» نامیده می‌شوند، مورد استفاده قرار می‌گیرند. چندین سال است که برخی از این داروها برای پیشگیری از بروز حملات میگرنی نیز تجویز می‌شوند. برای مرور حاضر، محققان در سازمان همکاری کاکرین شواهد مربوط به تاثیرات مصرف گاباپنتین و دو داروی مرتبط (پرگابالین و گاباپنتین اناکاربیل) را در بیماران بزرگسال (≥ 16 سال) مبتلا به میگرن «اپیزودیک» (سردرد < 15 روز در هر ماه) بررسی کردند. آنها تحقیقات منتشر شده را تا 15 ژانویه 2013، به همراه سه گزارش تحقیقاتی شرکت دارویی منتشر نشده و محرمانه قبلی مورد بررسی قرار داده، و شش مطالعه مرتبط را یافتند، پنج مطالعه درباره گاباپنتین و یکی از گاباپنتین اناکاربیل، هر دو در محدوده دوز وسیع. مطالعات نشان دادند که نه گاباپنتین و نه گاباپنتین اناکاربیل موثرتر از دارونما در کاهش فراوانی سردردهای میگرنی نبودند. گاباپنتین معمولا باعث بروز عوارض جانبی، به ویژه سرگیجه و خواب‌آلودگی (sleepiness)، می‌شود. هیچ مطالعه‌ای در مورد پرگابالین شناسایی نشد، و انجام تحقیق در مورد این دارو مطلوب است.
شواهد تجمعی از کارآزمایی‌های گاباپنتین نشان می‌دهد که داروی مذکور برای پروفیلاکسی از بروز میگرن اپیزودیک در بزرگسالان موثر نیست. از آنجایی که عوارض جانبی میان بیماران تحت درمان با گاباپنتین شایع بود، توصیه می‌شود که گاباپنتین نباید در عملکرد بالینی معمول استفاده شود. گاباپنتین اناکاربیل برای پروفیلاکسی از بروز میگرن اپیزودیک در بزرگسالان موثر نیست. هیچ شواهد منتشر شده‌ای از کارآزمایی‌های کنترل شده پرگابالین برای پروفیلاکسی از بروز میگرن اپیزودیک در بزرگسالان وجود ندارد.
برخی از داروهای ضد صرع، اما نه همه آنها، در رویکرد بالینی برای پروفیلاکسی از بروز میگرن، قابل استفاده هستند. این امر ممکن است با تنوع عملکردهای این داروها در سیستم اعصاب مرکزی توضیح داده شود. مرور حاضر، بخشی از نسخه به‌روز شده از یک مرور کاکرین است که نخستین‌بار در سال 2004 منتشر، و پیش از آن در سال 2007 (بدون هیچ تغییری در نتیجه‌گیری) به‌روز شد.
توصیف و ارزیابی شواهد حاصل از کارآزمایی‌های کنترل شده در مورد اثربخشی و تحمل‌پذیری گاباپنتین (gabapentin)/گاباپنتین اناکاربیل (gabapentin enacarbil) یا پرگابالین (pregabalin) در پیشگیری از بروز حملات میگرنی در بیماران بزرگسال مبتلا به میگرن اپیزودیک.
پایگاه مرکزی ثبت کارآزمایی‌های کنترل شده کاکرین (CENTRAL؛ کتابخانه کاکرین ، 2012، شماره 12)؛ PubMed/MEDLINE (1966 تا 15 ژانویه 2013)؛ MEDLINE In-Process (هفته جاری، 15 ژانویه 2013)، و EMBASE (1974 تا 15 ژانویه 2013) را جست‌وجو کرده و تا ژانویه 2013، مجلات Headache و Cephalalgia را به صورت دستی جست‌وجو کردیم.
لازم بود مطالعات در قالب کارآزمایی‌هایی کنترل شده و آینده‌نگر و با بررسی گاباپنتین/گاباپنتین اناکاربیل یا پرگابالین انجام شده باشند که اغلب به‌طور منظم برای پیشگیری از وقوع حملات میگرن، در جهت بهبود کیفیت زندگی مرتبط با میگرن، یا هر دو، تجویز می‌شوند.
دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم مطالعات را انتخاب و داده‌ها را استخراج کردند. برای داده‌های مربوط به فراوانی وقوع سردرد، تفاوت‌های میانگین (MDs) را میان گاباپنتین و مقایسه کننده (دارونما (placebo)، کنترل فعال، یا گاباپنتین با دوزهای متفاوت) برای مطالعات مجزا محاسبه کرده و آنها را از کل مطالعات تجمیع کردیم. برای داده‌های دو حالتی (dichotomous) در پاسخ‌دهندگان به درمان (بیماران با کاهش ≥ 50% در فراوانی سردرد)، نسبت‌های شانس (ORs) و تعداد افراد مورد نیاز برای درمان (numbers needed to treat; NNTs) را محاسبه کردیم. هم‌چنین داده‌های مربوط به عوارض جانبی را از تمام مطالعات تک دوز خلاصه کرده و تفاوت خطر (risk difference; RD) و تعداد افراد مورد نیاز برای آسیب (numbers needed to harm; NNHs) را محاسبه کردیم.
پنج کارآزمایی روی گاباپنتین و یک کارآزمایی روی پیش داروی آن گاباپنتین اناکاربیل معیارهای ورود را برآورده کردند؛ هیچ گزارشی در مورد پرگابالین شناسایی نشد. در مجموع، داده‌های 1009 بیمار در نظر گرفته شدند. یک کارآزمایی با گاباپنتین 900 میلی‌گرم (53 بیمار)، و گاباپنتین تیتر شده تا 1200 میلی‌گرم (63 بیمار) و 1800 میلی‌گرم (122 بیمار) نتوانست کاهش آماری معنی‌داری را در فراوانی سردرد در گروه درمان فعال در مقایسه با گروه دارونما نشان دهد، در حالی که یک کارآزمایی گاباپنتین تیتر شده تا دوز 1800 تا 2400 میلی‌گرم (113 بیمار) برتری کوچک اما از نظر آماری معنی‌داری را در درمان فعال برای این پیامد نشان داد (MD: -0.80؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.55- تا 0.05-). نتایج تجمعی از این چهار مطالعه (MD: -0.44؛ 95% CI؛ 1.43- تا 0.56؛ 351 بیمار) تفاوت معنی‌داری را میان گاباپنتین و دارونما نشان نمی‌دهند. یک کارآزمایی با گاباپنتین تیتر شده تا دوز 1800 میلی‌گرم (122 بیمار) تفاوت معنی‌داری را میان درمان فعال و دارونما در نسبت پاسخ‌دهندگان به درمان نشان نداد (OR: 0.97؛ 95% CI؛ 0.45 تا 2.11)، در حالی که یک کارآزمایی گاباپنتین تیتر شده تا 1800 تا 2400 میلی‌گرم (113 بیمار) برتری اندک اما از نظر آماری معنی‌داری را در درمان فعال برای این پیامد نشان داد (OR: 2.79؛ 95% CI؛ 1.09 تا 7.17). نتایج تجمعی شده این دو مطالعه (OR: 1.59؛ 95% CI؛ 0.57 تا 4.46؛ 235 بیمار) تفاوت معنی‌داری را میان گاباپنتین و دارونما نشان نمی‌دهند. مقایسه‌های یک مطالعه (135 بیمار) نشان می‌دهند که گاباپنتین 2000 میلی‌گرم موثرتر از گاباپنتین 1200 میلی‌گرم نیست. یک کارآزمایی گاباپنتین اناکاربیل (523 شرکت‌کننده) نتوانست تفاوت معنی‌داری را در مقایسه با دارونما یا بین دوزهای متفاوت گاباپنتین اناکاربیل که میان 1200 میلی‌گرم و 3000 میلی‌گرم تیتر شدند، از نظر نسبت پاسخ‌دهندگان به درمان نشان دهند؛ هم‌چنین هیچ شواهدی از روند دوز-پاسخ وجود نداشت. عوارض جانبی، به ویژه سرگیجه و خواب‌آلودگی، با گاباپنتین شایع بود.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.