فعالیت بدنی ناکافی، منجر به افزایش خطر ابتلا به شماری از بیماری‌های مزمن، و مشکلاتی در سلامت جسمانی و روانی می‌شود. انجام فعالیت بدنی منظم باید هدفی برای تمامی بزرگسالان باشد که می‌تواند مزایایی برای سلامت اجتماعی، عاطفی و جسمانی داشته باشد. اکثر بزرگسالان، فعالیت بدنی را در سطح توصیه‌شده انجام نمی‌دهند. در مجموع، 11 مطالعه را که شامل 5862 بزرگسال به ظاهر سالم بودند، وارد این مرور کردیم. یافته‌های مرور نشان می‌دهند که استفاده از فناوری‌ها برای حمایت از تلاش‌های بزرگسالان در جهت فعال‌تر شدن، دستیابی به مقادیر توصیه‌شده هفتگی فعالیت یا تناسب اندام موفقیت‌آمیز است. تغییرات را می‌توان با کمک یک متخصص آموزش‌دیده و از طریق پشتیبانی شخصی با کمک تلفن، ارسال ایمیل یا اطلاعات مکتوب محقق کرد. فعالیت بدنی جدید می‌تواند حداقل به مدت یک سال حفظ شود و خطر زمین خوردن یا آسیب‌های مرتبط با ورزش را افزایش نمی‌دهد. انجام پژوهش‌های بیشتری لازم است تا مشخص شود کدام یک از روش‌های ترویج انجام ورزش در طولانی‌مدت برای تشویق گروه‌های خاصی از افراد به فعال‌تر شدن در زمینه فعالیت بدنی، بهتر عمل می‌کنند.
شواهد منسجمی را برای حمایت از اثربخشی مداخلات از راه دور و تحت وب 2.0 برای ترویج PA پیدا کردیم. این مداخلات، حداقل تا 12 ماه، تاثیرات مثبت و با اندازه متوسط بر افزایش PA خود-گزارشی و آمادگی قلبی-تنفسی اندازه‌گیری‌شده داشتند. اثربخشی این مداخلات توسط مطالعاتی با کیفیت متوسط و بالا پشتیبانی شد. بااین‌حال، هم‌چنان کمبود داده‌های مربوط به مقرون‌به‌صرفه بودن مداخلات و مطالعاتی که شامل شرکت‌کنندگانی از گروه‌های مختلف اجتماعی‌اقتصادی یا قومی بودند، وجود دارد. برای درک بهتر تاثیر مستقل اجزای منفرد برنامه، انجام مطالعات طولانی‌مدت‌تر با حداقل یک سال پیگیری مورد نیاز است.
مداخلات از راه دور و تحت وب 2.0 برای ترویج انجام فعالیت بدنی (physical activity; PA) هم‌چنان محبوب هستند اما توانایی آن‌ها برای دستیابی به تغییرات طولانی‌مدت مشخص نیستند.
مقایسه اثربخشی مداخلات از راه دور و تحت وب 2.0 برای ترویج PA در بزرگسالان ساکن در جامعه (در سنین 16 سال و بالاتر) با گروه کنترل دریافت‌کننده دارونما (placebo) یا عدم انجام مداخله یا مداخله حداقلی.
بانک‌های اطلاعاتی CENTRAL؛ MEDLINE؛ EMBASE؛ CINAHL و برخی دیگر از بانک‌های اطلاعاتی را جست‌وجو کردیم (از نخستین تاریخ‌های دسترسی به اطلاعات تا اکتبر 2012). فهرست منابع مقالات مرتبط بررسی شدند. هیچ‌گونه محدودیتی در زبان نگارش مقاله اعمال نشد.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده‌ای (randomised controlled trials; RCTs) که مداخلات PA از راه دور و تحت وب 2.0 را برای بزرگسالان ساکن در جامعه با گروه کنترل دارونما یا عدم انجام مداخله یا مداخله حداقلی مقایسه کردند. مطالعاتی را وارد این مرور کردیم که در آن‌ها مولفه اصلی مداخله با استفاده از فناوری‌های از راه دور یا وب 2.0 (برای مثال اینترنت، تلفن‌های هوشمند) یا روش‌های مرسوم و سنتی‌تر (برای مثال تلفن، پیام‌های پستی)، یا هر دو، انجام شد. برای ارزیابی تغییرات رفتاری در طول زمان، دوره پیگیری مطالعات واردشده می‌بایست حداقل 12 ماه، از شروع مداخله تا نتایج نهایی، بودند. ما مطالعاتی را حذف کردیم که در صورت عدم استفاده از آنالیز قصد درمان (intention-to-treat)، بیش از 20% بیماران را در دوره پیگیری از دست دادند.
حداقل دو نویسنده به‌طور مستقل از هم، کیفیت هر مطالعه را ارزیابی کرده و داده‌ها را استخراج کردند. مقالات غیر-انگلیسی زبان با کمک مترجمی مرور شدند که متخصص اپیدمیولوژی بود. برای به‌دست آوردن اطلاعات بیشتر در صورت نیاز، با نویسندگان مطالعه تماس گرفته شد. تفاوت‌های میانگین استانداردشده (SMDs) و 95% فواصل اطمینان (CIs) برای معیارهای پیوسته (continuous) مرتبط با PA، بر اساس گزارش خود فرد و آمادگی قلبی-تنفسی، محاسبه شدند. برای مطالعاتی با پیامدهای دوحالتی (dichotomous outcome)، نسبت‌های شانس و 95% CIها محاسبه شدند.
در مجموع، 11 مطالعه که 5862 بزرگسال به ظاهر سالم را وارد کردند، معیارهای ورود به مطالعه را داشتند. تمامی مطالعات در کشورهایی با سطح درآمد بالا انجام شدند. تاثیر مداخلات بر آمادگی قلبی‌عروقی در مدت یک سال (دو مطالعه؛ 444 شرکت‌کننده)، مثبت و در حد متوسط بود و ناهمگونی (heterogeneity) قابل توجهی در تاثیرات مشاهده‌شده وجود داشت (SMD: 0.40؛ 95% CI؛ 0.04 تا 0.76؛ شواهد با کیفیت بالا). تاثیر مداخلات بر PA خود-گزارشی در مدت یک سال (نه مطالعه؛ 4547 شرکت‌کننده) مثبت و در حد متوسط بود (SMD: 0.20؛ 95% CI؛ 0.11 تا 0.28؛ شواهد با کیفیت متوسط)، و در تاثیرات مشاهده‌شده ناهمگونی (I 2 = 37%) وجود داشت. یک مطالعه نتایج مثبتی را در مدت دو سال گزارش کرد (SMD: 0.20؛ 95% CI؛ 0.08 تا 0.32؛ شواهد با کیفیت متوسط). هنگامی که مطالعات براساس خطر سوگیری (bias) طبقه‌بندی شدند، مطالعات با خطر پائین سوگیری (هشت مطالعه؛ 3403 شرکت‌کننده) یک تاثیر افزایشی را نشان دادند (SMD: 0.28؛ 95% CI؛ 0.16 تا 0.40؛ شواهد با کیفیت متوسط). موثرترین مداخلات، رویکردی متناسب با نوع PA را اعمال کرده و از تماس تلفنی برای ارائه بازخورد و حمایت از تغییرات در سطوح PA استفاده کردند. هیچ شواهدی دال بر افزایش خطر بروز عوارض جانبی وجود نداشت (هفت مطالعه؛ 2892 شرکت‌کننده). خطر سوگیری در سطح پائین (هشت مطالعه؛ 3060 شرکت‌کننده) یا متوسط (سه مطالعه؛ 2677 شرکت‌کننده) ارزیابی شد. میان مطالعاتی که از انواع مختلف متخصصان برای ارائه مداخله استفاده کردند (برای مثال، متخصصان سلامت، متخصصان ورزش)، تفاوتی در اثربخشی مداخله مشاهده نشد. در تخمین‌های تجمعی میان مطالعاتی که PA تجویزشده را با استفاده از یک برنامه کامپیوتری خودکار تولید کردند، در مقایسه با مطالعاتی که از انسان استفاده کردند، هم‌چنین میان مطالعاتی که از گام‌شمار به‌عنوان بخشی از مداخله خود بهره بردند، در مقایسه با مطالعاتی که از آن استفاده نکردند، هیچ تفاوتی مشاهده نشد.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.