پکتوس اکسکاواتوم یا قفسه سینه قیفیشکل (pectus excavatum) با فرورفتگی (ظاهر فرورفته) دیواره قدامی (جلو) قفسه سینه (استرنوم و غضروفهای دندهای تحتانی) مشخص میشود؛ این وضعیت شایعترین نقص دیواره قفسه سینه است. فراوانی آن از 6.28 تا 12 مورد در هر 1000 نفر در سراسر دنیا متغیر است. پکتوس اکسکاواتوم عموما به عنوان یک بیماری ژنتیکی در نظر گرفته میشود، بر اساس این واقعیت که معمولا در چندین عضو از یک خانواده وجود دارد و اغلب با دیگر بیماریهای ژنتیکی همراه است؛ با این حال، علل ایجادکننده آن همچنان مورد بحث است. میزان تاثیر این اختلال بر زندگی فرد متغیر است، برخی زندگی عادی داشته و برخی دیگر میتوانند نشانههای جسمانی و روانشناختی داشته باشند، مانند: درد پرهکوردیال (precordial) یا جلوی قلبی پس از ورزش؛ مشکلات در عملکرد ریوی و قلبی؛ کمرویی و انزوای اجتماعی.
درمانهای غیرجراحی زیادی امتحان شدهاند، که از جمله آنها میتوان به ورزشهای فیزیکی و تنفسی و روشها یا دستگاههای مختلف برای ایجاد فشار روی قسمتهای بالا آمده دیواره قفسه سینه یا انجام کشش در قسمتهای فرورفته اشاره کرد. علیرغم این گزینههای مختلف درمان محافظهکارانه، درمان گسترده آن اصلاح جراحی است. برای سالها، اصلاح از طریق جراحی بر اساس برداشتن غضروفهای دندهای تغییرشکل یافته (که هدف آن گسترش دندهها به جلو و کمک به کشسانی دیوارههای قفسه سینه (ناحیه بین شکم و گردن) است) و قرار دادن یک تکیهگاه پشت اکسترنوم برای حرکت آن به جلو، بوده است. از سال 1997، یک تکنیک جراحی جدید در دسترس قرار گرفت، قسمت بیرونی با قرار دادن یک میله فلزی در پشت آن به سمت جلو جابهجا میشود، میله با جراحی گلو با کمک ویدئو قرار میگیرد و غضروف دندهای برداشته میشود. با این حال، این بحث وجود دارد که کدام نوع جراحی بهتر از دیگری است (به نتیجه بهتری با عوارض کمتری برسد). برای روشن شدن این سوال، یک مرور سیستماتیک را انجام دادیم، اما هیچ کارآزماییای برای گنجاندن واجد شرایط نبود. ما نتیجه میگیریم که، برای تصمیمگیری در مورد اینکه بهترین روش جراحی در درمان پکتوس اکسکاواتوم چیست، هیچ شواهدی وجود ندارد.
هیچ شواهدی از کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشده برای نتیجهگیری در مورد بهترین گزینه جراحی در درمان افراد مبتلا به پکتوس اکسکاواتوم وجود ندارد.
قفسه سینه قیفیشکل یا پکتوس اکسکاواتوم (pectus excavatum) با فرورفتگی دیواره قدامی قفسه سینه (استرنوم و غضروفهای دندهای تحتانی) مشخص شده و شایعترین تغییر شکل دیواره قفسه سینه است. میزان شیوع آن از 6.28 تا 12 مورد در هر 1000 نفر در سراسر دنیا متغیر است. بهطور کلی پکتوس اکسکاواتوم در بدو تولد وجود دارد یا پس از چند هفته یا چند ماه شناسایی میشود؛ با این حال، گاهی فقط در سن بلوغ آشکار میشود. عواقب این وضعیت بر زندگی فرد متغیر است، برخی زندگی عادی خود را پیش میبرند و برخی دیگر دارای نشانههای جسمانی و روانشناختی هستند مانند: درد پرهکوردیال (precordial) یا جلوی قلبی پس از ورزش؛ اختلال در عملکرد ریوی و قلبی؛ کمرویی و انزوای اجتماعی. برای سالهای متمادی، رزکسیون زیر-پرهکوردیال (sub-perichondrial resection) غضروفهای دندهای، با یا بدون استئوتومی عرضی گوهای (transverse cuneiform osteotomy) استرنوم و قرار دادن تکیهگاه زیر-استرنوم، به نام جراحی متداول، پذیرفتهشدهترین گزینه برای ترمیم جراحی این بیماران بود. از سال 1997 یک ترمیم جراحی جدید، به نام جراحی کمتهاجمی، در دسترس قرار گرفت. این گزینه جراحی کمتر تهاجمی شامل قرار دادن یک میله فلزی خمیده، بدون برداشتن غضروفهای دندهای یا استئوتومی استرنوم است، و توسط ویدئوتوراکوسکوپی (videothoracoscopy) انجام میشود. با این حال، بسیاری از جنبههای مربوط به فواید و مضرات هر دو تکنیک تعریف نشدهاند.
ارزیابی اثربخشی و بیخطری (safety) جراحی متداول در مقایسه با جراحی کمتهاجمی در درمان افراد مبتلا به پکتوس اکسکاواتوم.
با هدف افزایش حساسیت (sensitivity) در استراتژی جستوجو، فقط از اصطلاحات مرتبط با وضعیت فرد استفاده کردیم (پکتوس اکسکاواتوم)؛ اصطلاحات مربوط به مداخلات، پیامدها و انواع مطالعات در نظر گرفته نشدند. ما پایگاه مرکزی ثبت کارآزماییهای کنترلشده کاکرین (CENTRAL)؛ PubMed؛ Embase؛ LILACS و ICTPR را جستوجو کردیم. به علاوه، فهرست منابع مقالات و خلاصه مقالات کنفرانسها را جستوجو کردیم. همه جستوجوها بدون محدودیت در زبان نگارش مقاله انجام شد.
تاریخ آخرین جستوجو: 14 ژانویه 2014.
ما کارآزماییهای تصادفیسازی یا شبه-تصادفیسازی و کنترلشده را در نظر گرفتیم که جراحی مرسوم را با جراحی کمتهاجمی برای درمان پکتوس اکسکاواتوم مقایسه کردند.
دو نویسنده مرور بهطور مستقل از هم واجد شرایط بودن کارآزماییهای شناساییشده را ارزیابی کرده و پس از یک جلسه اجماعنظر، با واجد شرایط بودن کارآزمایی به توافق رسیدند. نویسندگان همچنین خطر سوگیری (bias) کارآزماییهای واجد شرایط را ارزیابی کردند.
در ابتدا 4111 کارآزمایی را از جستوجوهای الکترونیکی و دو کارآزمایی بیشتر را از منابع دیگر پیدا کردیم. همه کارآزماییها به نرمافزار مدیریت منبع اضافه شده و موارد تکراری حذف شدند، در نهایت 2517 مطالعه باقی ماندند. عناوین و چکیده این 2517 مطالعه بهطور مستقل توسط دو نویسنده آنالیز شده و در نهایت هشت کارآزمایی برای تجزیهوتحلیل متن کامل انتخاب شدند، پس از آن همه موارد حذف شدند، زیرا معیارهای ورود را نداشتند.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.