پیوند عضو اغلب بهترین گزینه درمانی برای بیماران مبتلا به بیماری کلیه، پانکراس، قلب، کبد و ریه در مرحله نهایی است. یک خطر عمده برای دریافت‌کنندگان پیوند، رد عضو است. اگر چه داروهای ضد رد پیوند، بقا (survival) بیمار را بهبود می‌بخشند، سیستم ایمنی را ضعیف کرده و خطر ابتلا به عفونت، سرطان، و بیماری‌های قلبی‌عروقی را افزایش می‌دهند.

پیشگیری و مدیریت عفونت یک چالش بزرگ در گیرندگان پیوند عضو است. سل (TB) یک نگرانی خاص است زیرا دریافت‌کنندگان پیوند عضو تا 300 برابر بیشتر از افراد در جمعیت عمومی احتمال ابتلا به این عفونت را دارند. تشخیص TB ممکن است دشوار باشد زیرا می‌تواند در اندام‌ها و بافت‌های مختلف بدن به غیر از ریه‌ها ایجاد شود.

ما بررسی کردیم که داروهای پیشگیری کننده از ابتلا به TB پس از دریافت پیوند می‌توانند بیماری را در دوره پس از دریافت پیوند کاهش دهند یا خیر. ما سه مطالعه را یافتیم که روی 558 گیرنده پیوند کلیه در هند و پاکستان که نرخ TB بالا است، بررسی شد.

ما دریافتیم که مصرف داروی ایزونیازید (قرص) در سال نخست پس از دریافت پیوند کلیه، در برابر ابتلا به TB محافظت ایجاد می‌کند. با این حال، این دارو نیز به‌طور قابل‌توجهی خطر آسیب کبدی را افزایش داد. بیشترین آسیب کبدی مربوط به دارو در افرادی رخ داد که قبلا مشکلات کبدی ناشی از هپاتیت B یا C داشتند. ما همچنین دریافتیم که تفاوتی در تعداد موارد مرگ‌ومیر به هر دلیلی میان افرادی که داروی ضد TB دریافت کرده و کسانی که دریافت نکردند، وجود نداشت.

اگرچه به این نتیجه رسیدیم که ایزونیازید باید به گیرندگان پیوند کلیه در مناطقی داده شود که TB به عنوان یک خطر شناخته شده، برای تعیین فواید و مضرات گسترده‌تر داروهای ضد TB، انجام مطالعات بیشتر در افرادی که پیوند اعضای دیگر را مانند کبد، ریه و قلب دریافت کردند، و در جایی که میزان TB پائین است، مورد نیاز است.