ما 5 مطالعه واجد شرایط را برای گنجاندن در این مرور شناسایی کردیم (یک مطالعه درمان نگهدارنده، 3 مطالعه درمان متناوب و یک مطالعه هر دو بازوی درمان نگهدارنده و درمان متناوب را بررسی کرد). این مطالعات شامل 3741 شرکت‌کننده بودند. هر مطالعه از مونته‌لوکاست (montelukast) خوراکی استفاده کرد و از كیفیت روش‌شناسی خوبی برخوردار بودند، اما در انتخاب معیارهای پیامد، متفاوت بودند، بنابراین توانایی ما را در ادغام داده‌ها از میان مطالعات محدود کرد. فقط داده‌های پیامد اولیه و حوادث جانبی در این چکیده گزارش می‌شوند.

برای درمان نگهدارنده، داده‌های خاص از یک مطالعه واحد، مربوط به کودکانی با فقط یک فنوتایپ EVW، هیچ کاهش قابل توجه گروهی را با اهمیت آماری در تعداد اپیزودهای نیازمند به مصرف کورتیکواستروئیدهای خوراکی نجات‌دهنده مرتبط با مصرف روزانه مونته‌لوکاست در برابر دارونما نشان نداد (OR: 1.20؛ 95% CI؛ 0.70 تا 2.06؛ شواهد با کیفیت متوسط).

در درمان متناوب با آنتاگونیست‌های گیرنده لکوترین، داده‌های تجمعی هیچ کاهش قابل توجه معنی‌داری را در تعداد اپیزود‌های نیازمند به مصرف استروئیدهای خوراکی نجات‌دهنده در کودکان تحت درمان با آنتاگونیست‌های گیرنده لکوترین در برابر دارونما نشان ندادند (OR: 0.77؛ 95% CI؛ 0.48 تا 1.25؛ شواهد با کیفیت متوسط). داده‌های خاص برای کودکان دارای یک فنوتایپ EVW که از یک مطالعه واحد روی درمان متناوب با مونته‌لوکاست به دست آمد، كاهش کوچک اما با اهمیت آماری را در حضور برنامه‌ریزی نشده در بخش‌های درمانی به دلیل بروز خس‌خس سینه نشان دادند (RR: 0.83؛ 95% CI؛ 0.71 تا 0.98).

در مورد درمان نگهدارنده در مقایسه با درمان متناوب با آنتاگونیست‌های گیرنده لکوترین، هیچ داده‌ای مرتبط با پیامد اولیه این مرور شناسایی نشد.

تفاوت‌های گروهی قابل‌توجه و معنی‌داری در سایر پیامدهای ثانویه مرتبط با اثربخشی برای درمان نگهدارنده یا درمان متناوب با آنتاگونیست‌های گیرنده لکوترین در برابر دارونما، یا درمان نگهدارنده در برابر درمان متناوب با آنتاگونیست‌های گیرنده لکوترین وجود نداشتند. ما داده‌های توصیفی را در مورد حوادث جانبی که در 4 مورد از 5 مطالعه گزارش شدند و میزان آنها بین گروه‌های درمانی و دارونما مشابه بود، جمع‌آوری کردیم.

ناهمگونی بالقوه در فنوتایپ شرکت‌کنندگان در داخل و بین کارآزمایی‌ها، یک محدودیت برای شواهد است.