سوال مطالعه مروری
هدف این مرور بررسی این موضوع بود که به‌طور کلی درمان برای کودکان مبتلا به دیس‌آرتری اکتسابی در اوایل زندگی موثر است یا خیر، و اینکه برخی از انواع درمان ممکن است بهتر از سایرین باشد یا خیر.
پیشینه
دیس‌آرتری یک اختلال گفتاری است که مرتبط است با مشکلات کنترل ماهیچه‌های مورد نیاز برای صحبت کردن. کودکان مبتلا به دیس‌آرتری اغلب تنفس سطحی و نامنظمی دارند که برای تنفس کافی در جهت حمایت از گفتار، مشکل ایجاد می‌کند. آن‌ها دارای صدای ضعیف، نفس‌گیر یا تند، گفتار داخل بینی و تلفظ بسیار ضعیف هستند. این موارد در کنار هم، مشکلات درک گفتار کودکان را دشوار می‌سازد. دیس‌آرتری در اثر اختلال نورولوژیکی ایجاد شده و می‌تواند در اوایل زندگی کودکان، منتج از آسیب‌های عصبی قبل، حین یا پس از تولد، مانند فلج مغزی، یا در اوایل کودکی از طریق آسیب ترومای مغزی یا بیماری عصبی باشد. مشکلات ارتباطی، تاثیر عمیقی را بر رشد کودکان بر جای می‌گذارند. آن‌ها کیفیت زندگی کودکان مبتلا به فلج مغزی را کاهش داده و کودکان را در معرض خطر محرومیت اجتماعی، شکست تحصیلی و در نهایت بیکاری قرار می‌دهند. گفتار-درمانی و زبان-درمانی به کودکان کمک می‌کنند تا حرکات تنفس و گفتار خود را کنترل کرده و در نتیجه قابل فهم‌تر شوند.
ویژگی‌های مطالعه
هیچ کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل شده یا گروه کنترل‌شده‌ای را پیدا نکردیم که تاثیر گفتار-درمانی و زبان-درمانی را در بهبود گفتار کودکان مبتلا به دیس‌آرتری کم‌تر از سه سال به دست آورد.
نتایج کلیدی
مطالعات مشاهده‌ای کوچک نشان داده‌اند که برای برخی از کودکان درمان ممکن است با تغییرات مثبتی در درک و وضوح صدا همراه باشد. انجام تحقیقات دقیق، با استفاده از کارآزماییهای تصادفی‌سازی و کنترل شده ضروری است تا ارزیابی شود درمان می‌تواند به کودکان در افزایش درک گفتار آن‌ها کمک کند یا خیر، و اینکه افزایش هوش باعث افزایش مشارکت کودکان در فعالیت‌های اجتماعی و آموزشی و کیفیت زندگی آن‌ها می‌شود یا خیر.
این مرور هیچ شواهدی را از کارآزماییهای تصادفی‌سازی شده در مورد اثربخشی مداخلات گفتار و تکلم-درمانی برای بهبود گفتار کودکان مبتلا به دیس‌آرتری اکتسابی اولیه پیدا نکرد. برای بررسی اینکه تغییرات مثبت مشاهده شده در گفتار کودکان در مطالعات فاز I و فاز II، قابل تعمیم به جمعیت کودکان مبتلا به دیس‌آرتری اکتسابی اولیه است که خدمات گفتار و تکلم-درمانی دریافت می‌کنند، به انجام کارآزماییهای تصادفی‌سازی و کنترل شده بسیار قوی نیاز است. این تحقیقات باید تغییر را در تولید گفتار و درک کودکان بررسی کنند. هم‌چنین باید مشارکت کودکان در فعالیت‌های اجتماعی و آموزشی و کیفیت زندگی آن‌ها، و نیز هزینه و قابلیت پذیرش مداخلات مورد بررسی قرار گیرند.
کودکان مبتلا به اختلالات حرکتی اغلب دچار اختلال حرکتی تکلم یا دیس‌آرتری (dysarthria) هستند، وضعیتی که بر لحن، قدرت و هماهنگی هر یک از ماهیچه‌های مورد استفاده برای گفتار تاثیر می‌گذارد. مشکلات گفتاری می‌تواند از خفیف، با کمی اختلال در بیان و نفس‌نفس زدن، تا عمیق، با ناتوانی در تولید کلمات قابل تشخیص متغیر باشد. برای تکمیل اشکال طبیعی ارتباط در کودکان مبتلا به دیس‌آرتری، اغلب استفاده از وسایل کمک-ارتباطی تجویز می‌شوند. با این حال، در مورد ارائه درمان با تمرکز بر تولید صدا و گفتار، در بالین تنوع وجود دارد. مطالعات توصیفی نشان داده‌اند که درمان ممکن است گفتار را بهبود بخشد، اما اثربخشی آن ارزیابی نشده است.
ارزیابی اینکه اعمال هرگونه مداخله گفتاری و زبان درمانی با هدف بهبود گفتار کودکان مبتلا به دیس‌آرتری در افزایش درک گفتاری کودکان یا مشارکت ارتباطی، موثرتر از عدم-مداخله است یا خیر، و مقایسه اثربخشی انواع فردی گفتار-درمانی در بهبود درک گفتار یا مشارکت ارتباطی کودکان مبتلا به دیس‌آرتری.
پایگاه مرکزی ثبت کارآزماییهای کنترل شده کاکرین (CENTRAL؛ 2015 ، شماره 7)؛ MEDLINE؛ EMBASE؛ CINAHL؛ LLBA؛ ERIC؛ PsychInfo؛ Web of Science؛ Scopus؛ UK National Research Register و خلاصه پایان‌نامه‌ها را تا جولای 2015 جست‌وجو کرده، در مجلات مرتبط منتشر شده بین 1980 و جولای 2015 جست‌وجوی دستی انجام داده، و خلاصه مقالات کنفرانس‌ها را بین 1996 تا 2015 جست‌وجو کردیم. هیچ محدودیتی در خصوص زبان یا تاریخ انتشار مطالعات اعمال نشد. نسخه قبلی این مرور، مطالعات منتشر شده را تا اپریل 2009 در نظر گرفت. در این به‌روزرسانی، به دنبال مطالعات منتشر شده از اپریل 2009 تا جولای 2015 بودیم.
کارآزماییهای تصادفی‌سازی و کنترل شده و مطالعات نیمه-تجربی‌ای را در نظر گرفتیم که در آن‌ها کودکان با استفاده از روش‌های غیر-تصادفی به گروه‌های درمانی خود اختصاص داده شدند.
یک نویسنده (LP) تمام بانک‌های اطلاعاتی، مجلات و گزارش‌های کنفرانس‌ها را جست‌وجو کرد. همه جست‌وجوها شامل بررسی قابلیت اطمینان شواهد بود که در آن نویسنده دوم مستقلا یک نمونه تصادفی را شامل 15% از کل گزارش‌های شناسایی شده بررسی کرد. هدف آن بود که دو نویسنده مرور به‌طور مستقل کیفیت شواهد را ارزیابی کرده و داده‌ها را از مطالعات واجد شرایط استخراج کنند.
هیچ کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل‌شده یا مطالعه گروهی شناسایی نشد.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.