محتویات معده می‌توانند از طریق مری وارد نای شده و در صورت عدم وجود رفلکس سرفه، به عنوان مثال طی بیهوشی عمومی، وارد ریه‌ها شوند. غذای جامد می‌تواند راه‌های هوایی را مسدود کرده و باعث بروز مشکلات تنفسی شود. مایع اسیدی معده می‌تواند به ریه‌ها آسیب برساند. این وضعیت، پنومونیت ناشی از آسپیراسیون یا سندرم Mendelson نامیده می‌شود، که می‌تواند منجر به بیماری جدی یا حتی مرگ بیمار شود. در حال حاضر بسیاری از موارد زایمان سزارین با استفاده از بی‌حسی اپیدورال یا نخاعی انجام می‌شوند، و در اینجا خطر بسیار کمتر است زیرا زن بیدار مانده و رفلکس سرفه دست‌نخورده باقی می‌ماند. یک لوله تنفسی که راه تنفسی را کاملا می‌بندد، معمولا هنگام بیهوشی عمومی در نای قرار می‌گیرد تا از وقوع این مشکل جلوگیری شود. با این حال، آسپیراسیون باز هم می‌تواند پیش از قرار دادن لوله و هنگام برداشتن آن رخ دهد. تصور می‌شود که اسیدیته و مقدار مایع وارد شده، به میزان آسیب وارده به ریه‌ها و بیمار شدن افراد کمک می‌کند.
سی و دو مطالعه در این مرور گنجانده شدند. با این حال، فقط 22 مطالعه، شامل 2658 زن، داده‌هایی را برای آنالیز ارائه کرده و مداخلات انجام‌شده را پیش از انجام زایمان سزارین برای کاهش خطر بروز آسپیراسیون بررسی کردند. چندین دارو و ترکیب دارویی مختلف در نظر گرفته شده بودند و مطالعات به‌طور کلی کیفیت ضعیف یا مشکوک داشتند. آنتی‌اسیدها (مانند سیترات سدیم)، آنتاگونیست‌های گیرنده H 2 (مانند رانیتیدین)، آنتاگونیست‌های پمپ پروتون (مانند امپرازول)، همگی باعث کاهش اسیدیته محتویات معده می‌شوند. یک آنتی‌اسید به علاوه یک آنتاگونیست گیرنده H 2 نیز اسیدیته را کاهش می‌دهد. در تئوری، ترکیبی مانند این موارد، که در آن آنتی‌اسید به سرعت عمل می‌کند و آنتاگونیست‌های گیرنده H 2 کمی بیشتر طول می‌کشند تا عملکرد خود را نشان دهند، باید در دوره‌های پرخطر، یعنی شروع و پایان پروسیجر (یعنی گذاشتن لوله و خارج کردن آن) محافظت ایجاد کنند. انجام تحقیقات بیشتری برای شناسایی بهترین ترکیب داروها و بررسی عوارض جانبی احتمالی مورد نیاز است.
کیفیت شواهد ضعیف بود، اما یافته‌ها نشان می‌دهند که ترکیب آنتی‌اسیدها به علاوه آنتاگونیست‌های H 2 موثرتر از عدم مداخله بوده، و نسبت به استفاده تنها از آنتی‌اسیدها در پیشگیری از ایجاد pH پائین معده، برتری دارد. با این حال، هیچ یک از مطالعات عوارض جانبی بالقوه یا پیامدهای بالینی اساسی را ارزیابی نکردند. این یافته‌ها برای تمام زنانی که برای زایمان سزارین تحت بیهوشی عمومی قرار می‌گیرند، کاربرد دارد.
پنومونیت ناشی از آسپیراسیون (aspiration pneumonitis) یک سندرم است که در نتیجه ورود محتویات معده به ریه ایجاد می‌شود. انجام بیهوشی حین زایمان کاهش یافته، که عمدتا به دلیل بهبود تکنیک‌های بیهوشی و افزایش استفاده از بی‌حسی منطقه‌ای (regional anaesthesia) در زایمان سزارین است. با این حال، پنومونیت ناشی از آسپیراسیون همچنان یکی از علل عوارض یا موربیدیتی و مرگ‌ومیر یا مورتالیتی مادران است، و استفاده از پروفیلاکسی موثر اهمیت زیادی دارد.
تعیین اینکه مداخلات انجام شده پیش از زایمان سزارین خطر ابتلا به پنومونیت ناشی از آسپیراسیون را در زنان دارای حاملگی بدون عارضه کاهش می‌دهد یا خیر.
پایگاه ثبت کارآزمایی‌های گروه بارداری و زایمان در کاکرین را جست‌وجو کردیم (30 اپریل 2013).
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده (randomised controlled trials; RCTs) وارد شدند. کارآزمایی‌های شبه-تصادفی‌سازی شده از مرور خارج شدند.
نویسندگان مرور به‌طور مستقل از هم به ارزیابی مطالعات برای ورود پرداختند، خطر سوگیری (bias) را ارزیابی کرده و استخراج داده‌ها را انجام دادند. ورود داده‌ها کنترل شد. متاآنالیز با اثر ثابت (fixed-effect) برای ترکیب داده‌ها در جایی که منطقی بود فرض کنیم مطالعات تاثیر درمان زمینه‌ای مشابهی را تخمین می‌زنند، استفاده شد. اگر ناهمگونی آماری (statistical heterogeneity) یا بالینی قابل توجهی تشخیص داده شد، از آنالیز اثرات تصادفی (random-effect) برای تولید یک خلاصه کلی استفاده کردیم.
سی و دو مطالعه در این مرور گنجانده شدند. با این حال، فقط 22 مطالعه، شامل 2658 زن، داده‌هایی را برای آنالیز ارائه کردند. همه زنان در مطالعات واردشده برای زایمان سزارین تحت بیهوشی عمومی قرار گرفتند. مطالعات تعدادی از مقایسه‌ها را پوشش دادند، اما عمدتا کوچک و با کیفیت نامشخص یا پائین بودند.
کاهش قابل توجهی در خطر pH داخل معده < 2.5 با آنتی‌اسیدها (خطر نسبی (RR): 0.17؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.09 تا 0.32، دو مطالعه، 108 زن)، آنتاگونیست‌های H 2 (RR: 0.09؛ 95% CI؛ 0.05 تا 0.18، دو مطالعه، 170 زن) و آنتاگونیست‌های پمپ پروتون (RR: 0.26؛ 95% CI؛ 0.14 تا 0.46، یک مطالعه 80 زن) در مقایسه با عدم درمان یا دارونما (placebo) وجود داشت. آنتاگونیست‌های H 2 در مقایسه با آنتاگونیست‌های پمپ پروتون با کاهش خطر pH داخل معده < 2.5 در زمان لوله‌گذاری داخل نای (intubation) همراه بودند (RR: 0.39؛ 95% CI؛ 0.16 تا 0.97، یک مطالعه، 120 زن)، اما در مقایسه با آنتی‌اسیدها، یافته‌ها نامشخص بودند. استفاده ترکیبی از «آنتی‌اسیدها به اضافه آنتاگونیست‌های H 2 » در مقایسه با دارونما (RR: 0.02؛ 95% CI؛ 0.00 تا 0.15، یک مطالعه، 89 زن) یا در مقایسه با فقط آنتی‌اسیدها (RR: 0.12؛ 95% CI؛ 0.02 تا 0.92، یک مطالعه، 119 زن) با کاهش قابل توجهی در خطر pH داخل معده < 2.5 در زمان لوله‌گذاری داخل نای همراه بود.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.