سوال مطالعه مروری
هدف ما پاسخ به این سوال بود که «داروها برای درمان اضطراب و نگرانی در بزرگسالان مبتلا به یک بیماری که در حال بدتر شدن است و در آخرین سال زندگی خود به سر می‌برند، چقدر موثر هستند؟»
پیشینه
اضطراب یا نگرانی یک مشکل شایع برای افرادی است که یک بیماری در حال بدتر شدن دارند و در سال آخر زندگی خود به سر می‌برند. ممکن است افراد به دلایل بسیاری مضطرب شوند. این دلایل شامل نگرانی در مورد درد و درمان، نیاز به تکیه بر افراد دیگر برای کمک به آنها و مواجهه با مرگ‌ومیر است. اضطراب می‌تواند افراد را برای مقابله با بیماری خود دچار مشکل کند. می‌تواند منجر به مشکلات دیگری مانند درد یا احساس تنگی‌نفس شود که مدیریت آنها بدتر و سخت‌تر باشد. افرادی که به علت بیماری نزدیک به پایان زندگی خود هستند، مهم است که تا جایی که امکان‌پذیر است، نگرانی خود را کاهش دهند. استفاده از برخی داروها ممکن است به کاهش اضطراب کمک کند. با این حال، اضطراب در افرادی که نزدیک به پایان زندگی هستند بسیار مورد مطالعه قرار نگرفته است. افراد مبتلا به اضطراب اغلب اضطراب خود را به درستی درمان نمی‌کنند.
ما مطالعاتی را جست‌وجو کردیم که در آنها این موضوع بررسی شده بود که داروها در کاهش نگرانی در بزرگسالان نزدیک به پایان عمرشان چقدر خوب بوده‌اند. به مطالعاتی علاقه‌مند بودیم که استفاده از یک دارو را با عدم استفاده از دارو، یا داروی دیگری یا دوز متفاوت از آن دارو، یا درمان‌هایی مانند صحبت کردن با یک شخص یا آرامش‌درمانی را مقایسه کردند. هم‌چنین علاقه‌مند به مطالعاتی بودیم که اضطراب را اندازه‌گیری کرده باشند. مطالعاتی را که به صورت کارآزمایی بالینی طراحی شده بودند تا مطمئن شویم که شرکت‌کنندگان شانس برابری برای دریافت هر یک از درمان‌های تست شده در هر کارآزمایی داشتند، مورد توجه قرار دادیم. این مرور ابتدا در سال 2004 انجام و در سال 2012 به‌روز شد. این دومین نسخه به‌روز شده از این مرور است. مطالعات وارد شده در این مرور را تا می 2016 جست‌وجو کردیم.
نتایج کلیدی
هیچ مطالعه‌ای را برای ورود به این مرور نیافتیم. هیچ مطالعه‌ای برای نسخه اصلی مرور سال 2004 یا برای نسخه به‌روز شده در سال 2012 یافت نشد. مطالعاتی برای ارزیابی تاثیر داروها بر کاهش اضطراب در بزرگسالانی که پایان عمر خود را سپری می‌کنند، وجود ندارد. دو مطالعه مرتبط را یافتیم که ممکن است در نسخه به‌روز بعدی وارد شوند، اما پیش از اینکه بتوانیم قضاوت کنیم، به اطلاعات بیشتری نیاز داریم. اضطراب ممکن است تاثیر بزرگی بر چگونگی برخورد فرد با بیماری خود داشته باشد، و بنابراین ما باید بدانیم که چگونه اضطراب خود را کاهش دهیم. مطالعاتی با کیفیت خوب در مورد چگونگی کاهش اضطراب مورد نیاز هستند.
برای نتیجه‌گیری در مورد اثربخشی دارودرمانی برای نشانه‌های اضطراب در بیماران بزرگسال دریافت کننده مراقبت تسکینی با کمبود شواهد مواجه هستیم. تا به امروز، هیچ مطالعه‌ای نیافتیم که معیارهای ورود به این مرور را داشته باشد. ما منتظر اطلاعات بیشتر از دو مطالعه‌ای هستیم که ممکن است در نسخه‌های به‌روز شده بعدی وارد شوند. کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده‌ای که مدیریت اضطراب را به عنوان نقطه پایانی اولیه ارزیابی می‌کنند باید مزایا و آسیب‌های دارودرمانی را برای درمان اضطراب در مراقبت تسکینی تایید کنند.
این یک نسخه به‌روز شده از مرور کاکرین است که اولین بار در سال 2004 (شماره 1) منتشر و قبلا در سال 2012 (شماره 10) به‌روز شده بود. اضطراب در بیماران دریافت کننده مراقبت تسکینی شایع است. اضطراب ممکن است یک پاسخ طبیعی به وجود عدم قطعیت پیچیده به دلیل داشتن بیماری محدود کننده زندگی یا مرگ‌ومیر قریب‌الوقوع باشد، اما ممکن است خود نشان دهنده یک مسئله بالینی مهم باشد.
ارزیابی اثربخشی دارودرمانی برای درمان نشانه‌های اضطراب در بزرگسالان مبتلا به بیماری پیشرفته محدود کننده زندگی که فکر می‌کنند در سال پایانی زندگی خود به سر می‌برند.
ما جست‌وجوها را برای این نسخه به‌روز شده تا می 2016 انجام دادیم. CENTRAL؛ (Ovid) MEDLINE؛ (Ovid) Embase؛ (EBSCO) CINAHL؛ (Silver Platter) PsychLIT و (Ovid) PsycINFO را جست‌وجو کردیم. هفت پایگاه ثبت کارآزمایی و هفت پایگاه ثبت کارآزمایی مربوط به صنعت داروسازی را جست‌وجو کردیم. چکیده مقالات کنفرانس‌های انجمن مراقبت تسکینی اروپا را به صورت دستی جست‌وجو کردیم.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده که تاثیر دارودرمانی را بر درمان نشانه‌های اضطراب در بیماران بزرگسال دریافت کننده مراقبت تسکینی ارزیابی کردند، یعنی افراد مبتلا به یک بیماری پیشرفته محدود کننده زندگی شناخته شده‌اند که دیگر به درمان دارویی پاسخ نمی‌دهند، از جمله بیماری قلبی پیشرفته، و بیماری‌های تنفسی و نورولوژیکی (از جمله دمانس). درمان‌های مقایسه کننده شامل دارونما (placebo)؛ دارودرمانی دیگر یا برنامه دوز مختلف؛ یا یک مداخله غیر-دارویی مانند مشاوره، درمان شناختی رفتاری یا آرامش‌درمانی (relaxation therapies) بود.
دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم عناوین و چکیده مقالات را برای شناسایی مقالات بالقوه مرتبط برای گنجاندن در این مرور غربالگری کردند. ما به دنبال گزارش متن کامل تمام مقالات محفوظ در این مرحله بودیم و دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم به بررسی این مقالات برای گنجاندن در مرور پرداختند. برای ارزیابی خطر سوگیری (bias) و استخراج داده‌ها از جمله اطلاعات مربوط به حوادث جانبی برنامه‌ریزی کردیم. برای ارزیابی شواهد با استفاده از سیستم درجهبندی توصیه، ارزیابی، توسعه و ارزشیابی (GRADE) و ایجاد جدول «خلاصه یافته‌ها» برنامه‌ریزی کردیم.
در این نسخه به‌روز، ما 707 مقاله بالقوه مرتبط را شناسایی کردیم و از این طریق به دنبال گزارش متن کامل 10 مقاله بودیم. در بررسی این گزارش‌های دارای متن کامل، ما هشت مقاله را حذف کردیم و از آنجایی که ما اطلاعات کافی برای تصمیم‌گیری نداریم، دو مقاله در انتظار طبقه‌بندی هستند. بنابراین، در این نسخه به‌روز شده، هیچ مطالعه‌ای را نیافتیم که معیارهای ورود ما را داشته باشد. برای مرور اصیل، گزارش‌های متن کامل از شش مطالعه بالقوه مرتبط را شناسایی، و سپس حذف کردیم. برای نسخه به‌روز شده سال 2012، دو گزارش متن کامل را جست‌وجو و حذف کردیم. بنابراین، هیچ مطالعه‌ای را که اثربخشی داروها را برای درمان نشانه‌های اضطراب در بیماران دریافت کننده مراقبت تسکینی ارزیابی نماید، نیافتیم.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.