نوزادان پره‌ترم با وزن بسیار کم هنگام تولد اغلب از طریق یک لوله به داخل رگ تغذیه می‌شوند (به صورت وریدی (parenterally))، زیرا رشد و تغذیه کافی برای تکامل مغز و ریه اهمیت دارد. تغذیه اولیه از طریق روده (enterally)، حرکت و فعالیت‌های گوارشی را تحریک می‌کند و با بهبود رشد مرتبط است، اما این روش همیشه امکان‌پذیر نیست. لاکتاز یک آنزیم روده‌ای است که به هضم شیر کمک می‌کند و در نوزادان پره‌ترم پس از تولد به کندی تولید می‌شود. شیر مادر حاوی اجزایی است که به هضم لاکتوز کمک می‌کنند. عدم تحمل لاکتوز در نوزادان متولد شده در زمان ترم با شیر خشک‌های کم لاکتوز یا بدون لاکتوز اغلب کنترل می‌شود، اما اینها نیازهای غذایی نوزادان پره‌ترم را برآورده نمی‌کنند. عدم تحمل غذایی، باعث باقی ماندن مواد غذایی در معده قبل از تغذیه برنامه‌ریزی‌شده بعدی شده و موجب تورم شکم، ورود مایع آغشته به صفرا در ریه‌ها (آسپیره کردن) و استفراغ خواهد شد. ترکیبات لاکتاز می‌توانند به صورت بالقوه به شیر خشک یا شیر مادر برای نوزادان پره‌ترم اضافه شوند. در یک کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل شده که افزودن لاکتاز را بررسی کرد، تاثیر قابل‌توجهی بر افزایش وزن دیده نشد. نویسندگان این مرور، منابع علمی پزشکی را به طور کامل مورد جست‌وجو قرار دادند، اما فقط یک کارآزمایی را با کیفیت بالا، با حضور 130 نوزاد پره‌ترم پیدا کردند. به هیچ گونه عوارض جانبی اشاره نشد و به نظر می‌رسد که غذاهای حاوی لاکتاز به خوبی تحمل شدند.
تا به امروز تنها کارآزمایی تصادفی‌سازی شده هیچ شواهدی را از مزایای قابل‌توجه اضافه کردن لاکتاز به تغذیه نوزادان پره‌ترم برای آنها ارائه نمی‌دهد. قبل از انجام توصیه‌های عملی، تحقیقات بیشتر در خصوص اثربخشی و ایمنی این روش لازم است. کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده که به مقایسه لاکتاز در برابر تغذیه حاوی لاکتاز بپردازند و نوزادان را در زمان شروع تغذیه روده‌ای وارد کنند، مورد نیاز هستند. پیامدهای اولیه و ثانویه برای اثربخشی و ایمنی باید مواردی را وارد کنند که در این مرور شناسایی شدند.
گذار موفق از تغذیه وریدی به تغذیه روده‌ای کامل در طول دوره اولیه نوزادی با بهبود رشد در نوزادان پره‌ترم مرتبط است. لاکتاز آخرین دی‌ساکاریدهای عمده روده‌ای است که در نوزادان پره‌ترم تشکیل می‌شود. به دلیل فعالیت ناکافی لاکتاز، نوزادان پره‌ترم نمی‌توانند لاکتوز را هضم کنند. برای به حداقل رساندن سوء‌جذب لاکتوز در نوزادان پره‌ترم، ترکیبات لاکتاز به طور بالقوه می‌تواند برای هیدرولیز لاکتوز در شیر خشک‌ها و شیر مادر به کار رود.
ارزیابی اثربخشی و ایمنی افزودن لاکتاز به شیر در مقایسه با دارونما (placebo) یا عدم مداخله برای بهبود رشد و تحمل غذایی در نوزادان پره‌ترم.
پیامدهای اولیه: افزایش وزن به صورت گرم/کیلوگرم/روز، رشد به صورت وزن، صدک طول قد و اندازه دور سر برای سن پس از قاعدگی (PMA)، ارزیابی آنها موقع تولد و در هفته 40 از PMA، روزهای سپری شده تا رسیدن به تغذیه کامل روده‌ای. پیامدهای ثانویه: چندین پیامد مشترک مرتبط با تولد زایمان زودرس و عوارض جانبی.
جست‌وجوهای الکترونیکی و دستی در ژانویه 2005 در پایگاه ثبت مرکزی کارآزمایی‌های کنترل شده کاکرین (CENTRAL، کتابخانه کاکرین، 2004، شماره 4)، MEDLINE (از 1966 تا ژانویه 2005)، Embase (از 1980 تا ژانویه 2005)، و CINAHL (از 1982 تا ژانویه 2005)، فایل‌های شخصی، کتابشناختی‌های کارآزمایی‌های شناسایی شده و خلاصه‌مقالات جلسات علمی انجمن‌های آکادمی اطفال و جلسات علمی انجمن تحقیقات اطفال اروپا که در Pediatric Research منتشر شدند، انجام شدند. جست‌وجوها در می 2012 در کتابخانه کاکرین، MEDLINE؛ Embase و CINAHL و خلاصه‌مقالات جلسات علمی سالانه انجمن‌های آکادمیک اطفال از 2000 تا 2012 (Abstracts2View) تکرار شدند. Web of Science با استفاده از تنها کارآزمایی‌ای که قبلا توسط Erasmus 2002 انجام شد، به عنوان نقطه شروع تحقیق برای یافتن کارآزمایی‌های اضافی که به این کارآزمایی استناد داده بودند، جست‌وجو شد.
نوع مطالعات: کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی یا شبه-تصادفی‌سازی و کنترل شده. شرکتکنندگان: نوزادان پره‌ترم کمتر از 37 هفته PMA. مداخله: افزودن لاکتاز به شیر در برابر دارونما یا عدم مداخله.
روش‌های استاندارد گروه مروری نوزادان در کاکرین توسط نویسندگان مرور به‌طور مستقل از هم برای ارزیابی کیفیت مطالعه و پیامدهای گزارش، دنبال شدند. اثرات درمان که با Review Manager 5 محاسبه شدند، شامل خطر نسبی (RR)، تفاوت خطر (RD) و تفاوت میانگین (MD)، همگی با 95% فاصله اطمینان (CI) بودند. مدل اثر ثابت برای متاآنالیزها استفاده شد. ما تست‌های ناهمگونی را انجام ندادیم، زیرا فقط یک مطالعه شناسایی شد.
تکرار جست‌وجوها که در می 2012 انجام شدند، هیچ مطالعه بیشتری را برای ورود شناسایی نکرد. فقط یک مطالعه با 130 نوزاد 26 تا 34 هفته PMA (میانگین سن پست‌ناتال در زمان ورود به مطالعه 11 روز بود) شناسایی شد و هیچ مطالعه شناسایی شده‌ای خارج نشد. مطالعه مذکور کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل شده دو سو کور با کیفیت بالا بود. تغذیه حاوی لاکتاز زمانی آغاز شد که تغذیه روده‌ای بیش از 75% از تغذیه روزانه را تشکیل می‌داد. هیچ یک از پیامدهای اولیه که در پروتکل این مرور مشخص شدند و فقط یکی از پیامدهای ثانویه، انتروکولیت نکروزان (NEC) گزارش شدند. RR برای NEC معادل 0.32 (95% CI؛ 0.01 تا 7.79) بود؛ RD معادل 0.02- (95% CI؛ 0.06- تا 0.03) گزارش شد (کاهشی که از نظر آماری اهمیتی نداشت). افزایش معنادار آماری در افزایش وزن در روز 10 مطالعه در گروه تغذیه حاوی لاکتاز دیده شد، اما در نقاط زمانی دیگر مشاهده نشد. به طور کلی، تاثیر معنادار آماری بر افزایش وزن وجود نداشت. هیچ موردی از عوارض جانبی گزارش نشد.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.