شواهد کافی برای شناخت بهترین روش درمان زنان مبتلا به فشار خون بالا پس‌از زایمان وجود ندارد.
پس‌از زایمان، فشار خون بالا (هیپرتانسیون) برای زنان غیرمعمول نیست، اما می‌تواند عواقب جدی داشته باشد. این وضعیت می تواند منجر به وقوع سکته مغزی، و به ندرت، مرگ شود. مشخص نیست که چه چیزی باعث افزایش فشار خون پس‌از زایمان می‌شود یا کدام زنان ممکن است به این مشکل مبتلا شوند، اگرچه به نظر می‌رسد زنان مبتلا به پره اکلامپسی شدید پس‌از زایمان در بالاترین میزان خطر قرار دارند. مرور نه کارآزمایی، شواهد قابل اعتمادی را برای راهنمایی مراقبت از این زنان نیافت. انجام تحقیقات بیشتری مورد نیاز است، به ویژه آنکه این مشکل معمولا سه تا شش روز پس‌از زایمان رخ می‌دهد، زمانی‌که بیشتر زنان از بیمارستان مرخص شده‌اند.
فوروزماید پس‌از زایمان برای زنان مبتلا به پره‌اکلامپسی ممکن است نیاز به درمان ضدفشار خون بالای پس‌از زایمان را در بیمارستان کاهش دهد، اما پیش‌از توصیه این عمل، دستیابی به اطلاعات بیشتر در مورد پیامدهای اساسی مورد نیاز است. هیچ داده قابل اعتمادی برای مدیریت بالینی زنانی که پس‌از زایمان دچار فشار خون بالا هستند، وجود ندارد. تجویز هر داروی ضدفشار خون بالای مورد استفاده باید براساس آشنایی پزشک با دارو صورت گیرد. مطالعات آینده باید شامل داده‌هایی در مورد مصرف ضددرد‌ها پس‌از زایمان، هیپرتانسیون شدید مادر، شیردهی، طول مدت بستری در بیمارستان، و رضایت مادر از نحوه مراقبت باشند.
فشار خون (BP) پس‌از زایمان سه تا شش روز پس‌از زایمان، زمانی‌که بیشتر زنان از بیمارستان مرخص شده‌اند، در بالاترین میزان خود قرار دارد. افزایش قابل توجه BP ممکن است خطرناک باشد (به‌عنوان مثال، می‌تواند منجر به سکته مغزی شود)، اما اطلاعات کمی در مورد چگونگی پیشگیری یا درمان هیپرتانسیون پس‌از زایمان وجود دارد.
ارزیابی مزایا و خطرات نسبی مداخلات در موارد زیر:
(1) پیشگیری از بروز هیپرتانسیون پس‌از زایمان، با ارزیابی اینکه دارودرمانی «روتین» پس‌از زایمان بهتر از تجویز دارونما (placebo)/عدم درمان است یا خیر؛ و
(2) درمان هیپرتانسیون پس‌از زایمان، با ارزیابی اینکه (i) یک درمان ضدفشار خون بالا بهتر از دارونما/عدم درمان برای هیپرتانسیون خفیف تا متوسط پس‌از زایمان است یا خیر؛ و (ii) یک درمان ضدفشار خون بالا نسبت به دیگری برای هیپرتانسیون خفیف-متوسط یا شدید پس‌از زایمان مزایایی را ارائه می‌دهد.
پایگاه ثبت کارآزمایی‌های گروه بارداری و زایمان در کاکرین (31 ژانویه 2013)، و کتاب‌شناختی‌های (bibliography) مقالات بازیابی شده، و فایل‌های شخصی را جست‌وجو کردیم.
برای زنان مبتلا به هیپرتانسیون پیش‌از زایمان، کارآزمایی‌هایی که مداخله طبی را با دارونما/عدم درمان مقایسه کردند. برای زنان مبتلا به هیپرتانسیون پس‌از زایمان، کارآزمایی‌هایی که یک داروی ضدفشار خون بالا را با دیگری یا دارونما/عدم درمان مقایسه کردند.
ما داده‌ها را به‌طور مستقل از هم استخراج کرده و نسبت به ویژگی‌ها یا پیامدهای کارآزمایی، کورسازی نشده بودیم. در صورت امکان، برای داده‌های ازدست‌رفته با نویسندگان تماس گرفتیم.
نه کارآزمایی وارد این مرور شدند.
پیشگیری: چهار کارآزمایی (358 زن)، فوروزماید، کپسول‌های نیفدیپین، یا ال-آرژنین را با دارونما/عدم درمان مقایسه کردند. برای زنان مبتلا به پره‌اکلامپسی پیش‌از زایمان، فوروزماید پس‌از زایمان با یک گرایش قوی به سمت کاهش استفاده از درمان ضدفشار خون بالا در بیمارستان همراه است.
درمان: برای درمان هیپرتانسیون خفیف-متوسط پس‌از زایمان، سه کارآزمایی (189 زن)، تیمولول، هیدرالازین خوراکی، یا نیفدیپین خوراکی را با متیل‌دوپا مقایسه کردند. استفاده از درمان ضدفشار خون بیشتر بین گروه‌ها تفاوتی نداشت (خطر نسبی (RR): 0.92؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.20 تا 4.20؛ سه کارآزمایی)، اما کارآزمایی‌ها در تاثیرات خود هم‌سو و سازگار نبودند. داروها به‌خوبی تحمل شدند.
برای درمان هیپرتانسیون شدید پس‌از زایمان، دو کارآزمایی (120 زن) هیدرالازین داخل وریدی را با نیفدیپین زیرزبانی یا لابتالول داخل وریدی مقایسه کردند. هیچ موردی از مرگ مادر یا افت فشار خون (هیپوتانسیون) گزارش نشد. استفاده از درمان ضدفشار خون بیشتر بین گروه‌ها تفاوتی نداشت (RR: 0.58؛ 95% CI؛ 0.04 تا 9.07؛ دو کارآزمایی)، اما کارآزمایی‌ها در تاثیرات خود هم‌سو و سازگار نبودند.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.