پیشینه
برای یک پزشک لازم است که بهترین چسب را برای تثبیت براکت‌های (bracket) ارتودنسی بشناسد، تا در طول درمان با مشکلی مواجه نشوند. خرابی براکت، زمان صرف شده را در جراحی برای تعمیرات و زمان کلی درمان افزایش می‌دهد. در حال حاضر متخصص ارتودنسی می‌تواند از بین چهار گروه از چسب‌ها که ممکن است با کمک یک فرایند شیمیایی یا به کمک نور تنظیم شوند، انتخاب کند. بعضی از چسب‌ها ممکن است از پوسیدگی اولیه در اطراف براکت پیشگیری کنند چرا که حاوی فلوراید هستند.
ویژگی‌های مطالعه
شواهد موجود در این مرور، که همراه با گروه سلامت دهان در کاکرین انجام شد، تا 26 سپتامبر 2017 به‌روز است. سه کارآزمایی را وارد کردیم: یک کامپوزیت خالص شیمیایی با یک کامپوزیت خالص نوری (یک کارآزمایی)، یک سیمان گلاس آینومر معمولی (یک کارآزمایی) و یک کامپوزیت رزین اصلاح‌شده با پلی‌اسید (کامپومر) (یک کارآزمایی) مقایسه شد. کیفیت گزارش‌های کارآزمایی به طور کلی ضعیف بود.
نتایج کلیدی
شواهدی روشنی وجود ندارد که بر اساس آن یک تصمیم‌گیری بالینی روی نوع چسب ارتودنسی برای استفاده گرفته شود.
شواهدی روشنی وجود ندارد که بر اساس آن یک تصمیم‌گیری بالینی روی نوع چسب ارتودنسی برای استفاده گرفته شود.
اتصال براکت‌های (bracket) ارتودنسی به دندان‌ها برای فراهم کردن درمانی موثر و کارآمد با وسایل ارتودنسی ثابت بسیار مهم است. مشکل، شکست براکت طی درمان است که باعث افزایش زمان عمل اپراتور کنار صندلی بیمار و افزایش زمان درمان می‌شود. درمان طولانی‌مدت احتمالا باعث افزایش خطرات سلامت دهان ناشی از درمان ارتودنسی با وسایل ثابت می‌شود که یکی از آنها دکلسیفیکاسیون (decalcification) غیر-قابل برگشت مینای دندان است. این یک نسخه به‌روز از مرور کاکرین است که اولین بار در 2003 منتشر شد. یک جست‌وجوی کامل و جدید در 26 سپتامبر 2017 انجام شد اما هیچ مطالعه جدیدی شناسایی نشد. ما فقط بخش روش‌های جست‌وجو را در این نسخه جدید به‌روز کردیم. نتیجه‌گیری‌های این مرور کاکرین همان طور باقی می‌ماند.
ارزیابی تاثیرات چسب‌های مختلف ارتودنسی برای اتصال.
متخصص اطلاعات گروه سلامت دهان در کاکرین، بانک‌های اطلاعاتی زیر را جست‌وجو کرد: پایگاه ثبت کارآزمایی‌های سلامت دهان در کاکرین (تا 26 سپتامبر2017 )، پایگاه ثبت مرکزی کارآزمایی‌های کنترل شده کاکرین (CENTRAL؛ شماره 8، 2017) در کتابخانه کاکرین (جست‌وجو شده در 26 سپتامبر 2017)؛ MEDLINE Ovid (از 1946 تا 26 سپتامبر 2017) و Embase Ovid (از 1980 تا 26 سپتامبر 2017). مرکز ثبت کارآزمایی‌های بالینی در حال انجام مؤسسات ملی سلامت ایالات متحده (ClinicalTrials.gov) و پلت‌فرم بین‌المللی پایگاه ثبت کارآزمایی‌های بالینی سازمان جهانی بهداشت، برای کارآزمایی‌های در حال انجام جست‌وجو شدند. هنگام جست‌وجو در بانک‌های اطلاعاتی الکترونیکی، هیچ محدودیتی از نظر زبان یا تاریخ انتشار گذاشته نشد.
کارآزمایی‌ها در صورتی وارد شدند که به معیارهای زیر پرداخته باشند: کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده (randomised controlled trials; RCTs) و کارآزمایی‌های بالینی کنترل شده (controlled clinical trials; CCTs) با مقایسه دو گروه مختلف چسب. شرکت‌کنندگان بیمارانی بودند که ارتودنسی ثابت داشتند. مداخلات، چسب‌های بودند که براکت‌های استیلی ضد-زنگ را به تمام دندان‌ها به جز دندان‌های آسیاب (مولرها) متصل می‌کردند. پیامد اولیه از بین رفتن چسبندگی براکت یا شکست براکت بود.
داده‌ها روی دکلسیفیکاسیون به عنوان یک پیامد ثانویه، در صورت وجود، رکورد شد. اطلاعات مربوط به روش‌ها، شرکت‌کنندگان، مداخلات، معیارهای پیامد و نتایج به وسیله جفت نویسندگان مرور در دو نسخه استخراج شدند. از آن‌جایی که داده‌ها در یک فرم که برای متاآنالیز قابل قبول بود، ارائه نشدند نتایج این مرور فقط در قالب روایت‌گونه (narrative) ارائه می‌شود.
سه کارآزمایی، معیارهای ورود را رعایت کردند. یک کامپوزیت خالص شیمیایی با یک کامپوزیت خالص نوری (یک کارآزمایی)، یک سیمان گلاس آینومر معمولی (یک کارآزمایی) و نیز با یک کامپوزیت رزین اصلاح‌شده با پلی‌اسید (کامپومر (compomer)) (یک کارآزمایی) مقایسه شد. کیفیت گزارش‌های کارآزمایی به طور کلی ضعیف بود.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.