سوال مطالعه مروری
شواهد موجود را در مورد تاثیرات مختلف استفاده از یک آنتی‌بیوتیک داخل-وریدی تنها در مقایسه با استفاده از ترکیبی از آنتی‌بیوتیک‌های داخل-وریدی در افراد مبتلا به فیبروز سیستیک آلوده به سودوموناس آئروژینوزا بررسی کردیم.
پیشینه
فیبروز سیستیک یک بیماری ژنتیکی جدی است که بر سلول‌های غدد برون‌ریز (غدد عرق و دیگر غدد) تاثیر می‌گذارد. افراد مبتلا به فیبروز سیستیک در معرض خطر بیشتر ابتلا به عفونت‌های مزمن ریه، اغلب به دلیل باکتری سودوموناس آئروژینوزا، هستند. این افراد، آنتی‌بیوتیک تزریقی، چه به صورت داروی تکی و چه ترکیبی را از داروهای مختلف، برای درمان این عفونت‌ها دریافت می‌کنند. هم انتخاب آنتی‌بیوتیک و هم استفاده از درمان تکی یا ترکیبی بسیار متفاوت است. به دنبال کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده‌ای بودیم که یک آنتی‌بیوتیک داخل-وریدی تنها را با ترکیبی از این آنتی‌بیوتیک به همراه یک آنتی‌بیوتیک دیگر در افراد مبتلا به فیبروز سیستیک مقایسه کردند. این یک نسخه به‌روز شده از مرور است.
تاریخ جست‌وجو
شواهد تا این تاریخ به‌روز است: 07 اکتبر 2020.
ویژگی‌های مطالعه
هشت کارآزمایی را با مجموع 356 نفر در این مرور گنجاندیم. شش مورد از این کارآزمایی‌ها پیش از سال 1988 منتشر شدند، که هر یک تک-مرکزی بوده و با استفاده از طیف وسیعی از داروهای مختلف انجام شدند. این عوامل تجمیع و آنالیز نتایج را دشوار ساخت.
نتایج کلیدی
هیچ تفاوتی را بین دو درمان در عملکرد ریه، نمره نشانه، عوارض جانبی یا پیامدهای باکتریایی پیدا نکردیم. نتیجه می‌گیریم که شواهد کافی برای مقایسه درمان‌های مختلف وجود ندارد. انجام تحقیقات بیشتری لازم است، به ویژه در مورد عوارض جانبی درمان.
کیفیت شواهد
کیفیت شواهد را پائین تا متوسط قضاوت کردیم. شش مورد از کارآزمایی‌های وارد شده کاملا قدیمی بودند (منتشر شده بین سال‌های 1977 و 1988). آن‌ها شامل افراد زیادی نبودند و نواقصی را در زمینه چگونگی تقسیم افراد به گروه‌های مختلف درمان نشان دادند. به‌طور کلی، کیفیت طراحی کارآزمایی‌ها ضعیف بود.
نتایج این مرور قطعی نیستند. این مرور مسائل روش‌شناسی مهمی را مطرح می‌کند. نیاز به انجام یک RCT وجود دارد که از نظر تخصیص کافی تصادفی‌سازی، کورسازی، قدرت آماری و پیگیری طولانی-مدت به خوبی طراحی شده باشد. نتایج باید با یک روش گزارش‌دهی ثابت استاندارد شوند تا ادغام نتایج حاصل از کارآزمایی‌های متعدد اعتبار پیدا کنند.
انتخاب آنتی‌بیوتیک مناسب، و استفاده از درمان تکی یا ترکیبی زمینه‌های بحث‌برانگیز در درمان عفونت دستگاه تنفسی ناشی از سودوموناس آئروژینوزا (Pseudomonas aeruginosa) در فیبروز سیستیک (cystic fibrosis; CF) هستند. مزایای استفاده از درمان ترکیبی شامل طیف وسیع‌تر حالت‌های عملکردی، سینرژی ممکن و کاهش ارگانیسم‌های مقاوم است؛ مزایای استفاده از تک-درمانی (monotherapy) عبارتند از هزینه کمتر، سهولت مدیریت و کاهش توکسیسیتی مرتبط با دارو. شواهد موجود پاسخ روشنی را ارائه نمی‌دهند و استفاده از درمان با آنتی‌بیوتیک داخل-وریدی در CF نیاز به ارزیابی بیشتر دارد. این یک نسخه به‌روز شده از مروری است که قبلا منتشر شد.
ارزیابی اثربخشی درمان آنتی‌بیوتیکی ضد-سودومونا داخل-وریدی تکی در مقابل ترکیبی در درمان افراد مبتلا به CF.
پایگاه ثبت کارآزمایی‌های گروه فیبروز سیستیک و اختلالات ژنتیکی در کاکرین را جست‌وجو کردیم، که شامل منابع شناسایی‌‌شده از جست‌وجوهای جامع در بانک اطلاعاتی الکترونیکی و جست‌وجوهای دستی در مجلات و کتابچه‌های خلاصه مقالات کنفرانس‌ها بودند.
آخرین جست‌وجو در پایگاه ثبت کارآزمایی‌های این گروه: 07 اکتبر 2020.
هم‌چنین پایگاه‌های ثبت کارآزمایی‌های آنلاین را در تاریخ 16 نوامبر 2020 جست‌وجو کردیم.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده (randomised controlled trials; RCTs) که به مقایسه درمان آنتی‌بیوتیکی ضد-سودومونا داخل-وریدی تکی در مقابل ترکیبی از همان آنتی‌بیوتیک به همراه یک آنتی‌بیوتیک ضد-سودومونای دیگر در افراد مبتلا به CF پرداختند.
دو نویسنده به‌طور مستقل از هم به ارزیابی کیفیت کارآزمایی و استخراج داده‌ها پرداختند. قطعیت شواهد را با استفاده از سیستم درجهبندی توصیه، ارزیابی، توسعه و ارزشیابی (GRADE) ارزیابی کردیم.
تعداد 59 کارآزمایی را شناسایی کردیم، که هشت مورد (356 شرکت‌کننده) به مقایسه یک عامل ضد-سودومونا تکی در مقابل ترکیبی از همان آنتی‌بیوتیک و یک عامل درمانی دیگر پرداختند. تنوع گسترده‌ای از آنتی‌بیوتیک‌های مجزا در هر کارآزمایی استفاده شد. در مجموع، کارآزمایی‌ها شامل هفت مقایسه میان یک آنتی‌بیوتیک بتا-لاکتام (مرتبط با پنی‌سیلین یا سفالوسپورین‌های نسل سوم) با ترکیب بتا-لاکتام- آمینوگلیکوزیدها، و سه مقایسه میان آمینوگلیکوزیدها با ترکیب بتا-لاکتام-آمینوگلیکوزیدها بودند.
ناهمگونی قابل‌توجهی میان این کارآزمایی‌ها وجود داشت، که منجر به بروز مشکلاتی در انجام مرور و تفسیر نتایج شد. این نتایج باید با احتیاط تفسیر شوند. شش مورد از کارآزمایی‌های وارد شده بین سال‌های 1977 و 1988 منتشر شدند؛ آن‌ها عبارت بودند از کارآزمایی‌های تک-مرکزی با نواقصی در فرآیند تصادفی‌سازی و حجم نمونه کوچک. به‌طور کلی، کیفیت روش‌شناختی ضعیف و قطعیت شواهد از پائین تا متوسط متغیر بود.
این مرور هیچ تفاوتی را بین تک-درمانی و درمان ترکیبی در کوتاه-مدت یا طولانی-مدت برای پیامدهای معیارهای مختلف عملکرد ریه، معیارهای پیامد باکتریولوژیکی، نیاز به درمان بیشتر، عوارض جانبی، کیفیت زندگی یا امتیاز علائم، پیدا نکرد.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.