اگر سرطان مری (لوله میان گلو و معده) گسترش نیافته باشد، جراحی معمولا درمان استاندارد برای این تومور است. انجام جراحی برای خارج کردن سرطان می‌تواند به افراد کمک کند تا عمر طولانی‌تری داشته باشند، اما پیش‌آگهی آن هم‌چنان بسیار ضعیف است. کارآزمایی‌ها استفاده از رادیوتراپی (درمان اشعه ایکس) را پیش‌از جراحی امتحان کرده‌اند. امید می‌رفت که این روش، تومور را کوچکتر کند، احتمال گسترش کمتری داشته باشد و بیماران عمر طولانی‌تری داشته باشند. بااین‌حال، مرور کارآزمایی‌ها، شواهد بارزی را مبنی بر اینکه رادیوتراپی پیش‌از جراحی برای سرطان مری، شانس بقای بیمار را افزایش می‌دهد، پیدا نکرد.
براساس کارآزمایی‌های موجود، شواهد بارزی وجود نداشت مبنی بر اینکه رادیوتراپی پیش‌از جراحی بقای بیماران مبتلا به سرطان مری قابل رزکسیون را بهبود می‌بخشد. این نتایج نشان می‌دهند که اگر چنین رژیم‌های رادیوتراپی پیش‌از جراحی، بقا را بهبود بخشند، احتمالا تاثیر آن اندک و با بهبودی مطلق در بقا تا حدود 3 تا 4% خواهد بود. کارآزمایی‌ها یا متاآنالیز حدود 2000 بیمار (90% توان، 5% سطح معنی‌داری) برای تشخیص قابل اعتماد بودن چنین میزان بهبودی مورد نیاز است (از 15 تا 20%).
شواهد تصادفی‌سازی شده موجود نتوانسته به‌طور قطعی، فایده یا آسیب ناشی از رادیوتراپی پیش‌از جراحی را در درمان بیماران مبتلا به کارسینوم مری قابل رزکسیون نشان دهد.
این متاآنالیز با هدف ارزیابی اینکه اضافه کردن رادیوتراپی پیش‌از جراحی، فایده‌ای دارد یا خیر، و اینکه هیچ زیرگروه از قبل تعریف‌شده‌ای از رادیوتراپی پیش‌از جراحی بیشتر سود می‌برند یا کمتر، انجام شد.
جست‌وجوهای MEDLINE و CancerLit با اطلاعات از پایگاه ثبت کارآزمایی‌ها و با جست‌وجوی دستی در جلسات علمی مربوطه و با بحث با محققان، سازمان‌ها و صنایع مرتبط، تکمیل شدند. روش جست‌وجو دوباره در MEDLINE؛ EMBASE و کتابخانه کاکرین در 30 اپریل 2000؛ در MEDLINE؛ EMBASE؛ CancerLit و کتابخانه کاکرین در آگوست 2002 و آگوست 2003؛ در MEDLINE؛ EMBASE و کتابخانه کاکرین، در جولای 2004 و 2005، جون 2006 و سپتامبر 2008، اجرا شد. هیچ کارآزمایی مرتبط جدیدی در هیچ‌یک از این موارد شناسایی نشد.
کارآزمایی‌ها در صورتی برای ورود به این متاآنالیز واجد شرایط بودند، که بیماران مبتلا به سرطان مری بالقوه قابل رزکسیون (از هر نوع بافت‌شناسی) را به‌طور تصادفی انتخاب کردند تا پیش‌از جراحی، رادیوتراپی را دریافت کنند یا خیر. کارآزمایی‌ها می‌بایست از روش تصادفی‌سازی استفاده کرده بودند تا مانع از آگاهی قبلی از تخصیص درمان و تکمیل تعهد تا دسامبر 1993 شده، و از پیگیری کافی تا زمان اولین آنالیز (سپتامبر 1995) اطمینان حاصل شود.
یک متاآنالیز کمّی با استفاده از داده‌های به‌روزشده از بیماران مجزا از همه کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی شده مناسب (منتشرشده یا منتشرنشده) انجام شد که شامل 1147 بیمار (971 مورد مرگ) از پنج کارآزمایی تصادفی‌سازی شده بودند. برای ارزیابی اینکه رادیوتراپی پیش‌از جراحی، بقای کلی (overall survival; OS) را بهبود می‌بخشد یا خیر، و اینکه در بیمارانی که بر اساس سن، جنس و محل تومور تعریف شدند، متفاوت است یا خیر، این رویکرد مورد استفاده قرار گرفت.
با میانه (median) دوره پیگیری 9 سال، در گروهی از بیماران که عمدتا مبتلا به کارسینوم سنگفرشی بودند، نسبت خطر (HR) برابر با 0.89 (95% CI؛ 0.78 تا 1.01)، نشان‌دهنده کاهش کلی خطر مرگ معادل 11% و سود مطلق بقا به میزان 3% در 2 سال و 4% در 5 سال است. این نتیجه به‌طور معمول از نظر آماری معنی‌دار نیست (0.062=p). هیچ تفاوت بارزی در اندازه تاثیر مداخله براساس جنس، سن یا محل تومور آشکار نشد.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.